σκηνή της χώρας γέμισε χυδαιολογίες,απρεπείς λέξεις και φράσεις,βρισιές.
Οι βωμολόχοι στέκονται ως ύβρις στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Αλλά γιατί λέγονται έτσι;
Βωμολόχος, λοιπόν, είναι αυτός που παραμονεύει στους βωμούς για να κλέψει κρέας. Η λέξη προκύπτει από τα βωμός και λοχάω που σημαίνει ενεδρεύω, στήνω καρτέρι, παραμονεύω, παραφυλάω σε ενέδρα. Συνδέεται με τις θυσίες που έκαναν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι επί των βωμών.
Τότε, λοιπόν, εμφανιζόταν τριγύρω από το βωμό επαίτες που πεινούσαν πάρα πολύ, βέβαια ένα κλικ πιο κάτω από κάποιους που πεινάνε για εξουσία. Οι ταλαίπωροι άνθρωποι αυτοί, περίμεναν υπομονετικά μέχρι να ψηθεί το κρέας. Προτού τελειώσει η θυσία είχαν στόχο να ορμήξουν προς το φαγητό, να αρπάξουν κάτι, έστω μια πέτσα, και να φύγουν τρέχοντας. Ο υπεύθυνος της θυσίας, πιθανώς κάποιος ιεροφάντης ναού, είχε ως σκοπό να επιβλέπει το ψήσιμο μέχρι να ολοκληρωθεί η τελετή και να το (ψιλο)προστατεύει. Βασικά, ο “security” της θυσίας, όποιο βαθμό και να έφερε, δεν είχε κανένα δικαίωμα να μοιράσει στους πιστούς τις ψημένες σάρκες του θυσιασμένου ζώου προτού λήξει η θυσία, αφού, έτσι κι αλλιώς, τα κοψίδια τα προόριζαν για τους θεούς που τιμούσαν.
Επειδή, όμως, όταν είσαι φτωχός και ζητιάνος δε σε πολυνοιάζει η θρησκευτική λατρεία, έτσι κι εκείνοι -με το στομάχι τους να παίζει heavy metal άρπα- δεν μπορούσαν να περιμένουν και έκαναν κίνηση να αρπάξουν ένα ψημένο μπούτι. Ο "σεκιούριτι", που λέγαμε, τους απωθούσε και εκείνοι άρχιζαν να βρίζουν αισχρά τον τελετάρχη-σεκιούριτι, να το πούμε κι έτσι. Έβριζε κι εκείνος όμως, αν και άνθρωπος του θεού, και η τελετή γινόταν ροντέο, αφού αντάλλασσαν βαρύτατους χαρακτηρισμούς. Να, σαν κι αυτούς που ακούγονται τώρα από στόματα πολιτικών, καλή ώρα, από απλούς βουλευτές μέχρι πρωθυπουργό. Άλλωστε, απόγονοι εκείνων των επαιτών και των ιερέων δεν είμαστε; Καλά, αυτό χωρά σε μια άλλη συζήτηση. Το σίγουρο είναι ότι όλη αυτή η υβριστική στιχομυθία πήρε το όνομα «βωμολοχία».
Οι βωμολοχίες, βέβαια, που ακούγονται σήμερα πέριξ των εδράνων της Βουλής, δε λαμβάνουν χώρα ακριβώς για το κρέας. Αλλά για το λίπος της πολιτικής...
