θα έχει δάσκαλο αλλά σύμβουλο,δεν θα έχει διαλείμματα,κουδούνια, πίνακα και κιμωλία...
η διαδικασία της μάθησης θα μπορεί να εκτείνεται σε όλες τις ώρες της μέρας ακόμη και στις διακοπές, δεν θα έχει απουσιολόγιο και όλη η δουλειά θα γίνεται μέσω iPad, αυτό θα είναι ένα από τα 11 σχολεία Στιβ Τζομπς, που θα ανοίξουν από τον Αύγουστο στην Ολλανδία.
Ακολουθώντας την προτροπή -«σκέψου διαφορετικά»- του μεγάλου καινοτόμου επιχειρηματία, στην Ολλανδία αποφάσισαν να ανοίξουν 11 τέτοια σχολειά όπου θα φοιτήσουν κάπου χίλιοι μαθητές από 4-12 ετών. Τα σχολεία θα είναι ανοιχτά όλο τον χρόνο πλην των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, από τις 06:30 το πρωί ως τις 19:00 το βράδυ, οι μαθητές θα έχουν ευέλικτο ωράριο προσέλευσης και αναχώρησης, θα πρέπει πάντως να είναι εκεί στο διάστημα 10:30-15:00 μ.μ.
Τα μαθήματα θα επιλέγονται από τα ίδια τα παιδιά, μέσω μιας εφαρμογής που θα καλούν από το iPad τους, η οποία θα προσφέρει μια διαδραστική λειτουργία – θα μοιάζει με παιχνίδι, σημειώνεται στο σχετικό δημοσίευμα του «Spiegel», θα συνοδεύεται από αστείους ήχους και κινούμενα σχέδια, το παιδί θα διορθώνεται σε κάθε λανθασμένο βήμα του και δεν θα δίνει εξετάσεις. Στο τέλος της διαδρομής θα περνά στο επόμενο επίπεδο δυσκολίας.
Ο ρόλος του δασκάλου θα είναι υποβοηθητικός – θα βοηθά τον μαθητή αν κάπου σκαλώνει, θα αναζητά μαζί του μιαν άλλη εφαρμογή αν διαπιστώνει ότι η συγκεκριμένη δεν του ταιριάζει και θα ελέγχει τη μαθησιακή διαδικασία. Οι γονείς θα μπορούν να προγραμματίζουν ελεύθερα τις διακοπές τους, αφού δεν θα υπάρχει απουσιολόγιο, καθώς θεωρητικά οι σχολικές ώρες δεν τελειώνουν ποτέ και οι μαθητές ενθαρρύνονται να συνεχίζουν το παιχνίδι με το iPad τους στο σπίτι και στις διακοπές.
Με αυτό τον τρόπο σημειώνεται, υπάρχει μια ελευθερία αλλά και μια συνέχεια στη διαδικασία της μάθησης, ενώ η επιλογή των εφαρμογών θα γίνεται κάθε έξι βδομάδες σε μια συνάντηση δασκάλων, γονέων και παιδιών, που θα γίνεται είτε με φυσική παρουσία είτε (και) μέσω skype.
Ο εμπνευστής αυτού του πιλοτικού προγράμματος, Μορίς ντε Οντ, υπογραμμίζει ότι η νέα γενιά αντιλαμβάνεται την πραγματική και εικονική ζωή σαν ένα ενιαίο σύνολο. Έχει μάθει να βρίσκει μόνη της τον δρόμο προς τη γνώση, με διαδραστικό τρόπο και πολυεργαλεία - «πώς μπορείς λοιπόν να την κλείσεις σε ένα σχολείο-μουσείο;» αναρωτιέται. Και προσθέτει πως οι κλασικές τάξεις με τους μαυροπίνακες ετοιμάζουν τα παιδιά «για έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια».
Η ιδέα βρήκε διακομματική κοινοβουλευτική αποδοχή – πλην της ακροδεξιάς του Γκερτ Βίλντερς. Τα σχολεία θα είναι δημόσια και θα επιδοτηθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα είναι ανοιχτά σε όλους τους μαθητές και όσοι γονείς δεν μπορούν να αγοράσουν στο παιδί τους ένα iPad, αυτό θα προσφέρεται από ένα «ταμείο αλληλεγγύης».
Τα σχολεία θα λέγονται «Στιβ Τζομπς»; Το θέμα είναι υπό συζήτηση – «θα θέλαμε να τιμήσουμε τη μνήμη αυτού του ανθρώπου» λένε οι οργανωτές και προσθέτουν πως είναι σε σχετική επικοινωνία με τη νομική υπηρεσία της Apple.
Όλα αυτά τα θαυμάσια πράγματα θα μπορούν να δοκιμάσουν τα παιδάκια της Ολλανδίας, με τα οποία θα συναντηθούν αργότερα τα παιδάκια της Ελλάδας στην ανταγωνιστική αγορά εργασίας. Εκεί, όπου θα φτάσει η Ελένη και ο Γιάννης, οι δάσκαλοι των οποίων τους είχαν πει να διαβάσουν από τη σελίδα 5-30 και μετά να πηδήξουν τις επόμενες και να ξαναδιαβάσουν από τη 48 ως την 60, και οι οποίοι διαγωνίστηκαν σε συγκεκριμένη ύλη, από το συγκεκριμένο σχολικό εγχειρίδιο.
Υπονομευμένα εξ υπαρχής, καθώς η γνώση στη χώρα μας έχει παγιδευτεί στα δόκανα του λαϊκισμού, τα ελληνόπουλα μπαίνουν σε ένα σύστημα που ευνουχίζει ακόμη και τη φυσική τους έφεση. Έχω δει παιδάκι τρίχρονο να κρατά ένα μπλοκ και να προσπαθεί να γυρίσει το φύλλο σέρνοντας το δαχτυλάκι του πάνω στο χαρτί… Αυτό το παιδί, μόνο χάρη σε συμπτώσεις θα μπορέσει να βρει τον δρόμο του προς τη γνώση. Το ελληνικό σύστημα απλά θα το συνθλίψει στις συμπληγάδες της παπαγαλίας και της περιορισμένης ύλης. Κι έπειτα συζητάμε για την ανεργία των νέων - που πας, καημένε Καραμήτρο;
