`

«Λαμόγια» οι κουτόφραγκοι;

Τα δικά μας τα ξέρετε - 
τώρα σκάνε και τα ξένα.


Μαύρο χρήμα, δωροδοκίες, φοροδιαφυγή, είναι το τρίπτυχο που φαίνεται ότι έχει διαβρώσει το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Μόνη αλώβητη περιοχή είναι η Σκανδιναβία, προσώρας. Όλες οι άλλες έχουν λεκιαστεί - μηδέ του Βατικανού εξαιρουμένου.
Για τον Γερμανό υπουργό Άμυνας, που ξόδεψε 500 εκ. ευρώ για ελαττωματικούς εξοπλισμούς κι επί 11 μήνες κλώσαγε την απόφαση ακύρωσης της παραγγελίας, σας τα έγραψα προχτές. Τα υπόλοιπα νέα, ίσως να τα έχετε διαβάσει, σας τα συνοψίζω όμως για να βγει καθαρή η εικόνα.
Στην ομοιοπαθή Ισπανία, είναι ο γραμματέας του κυβερνώντος Λαϊκού κόμματος αυτός που έκανε ταμείο… Τη φυλάκισή του δίχως τη δυνατότητα καταβολής εγγύησης διέταξε προχτές το ισπανικό δικαστήριο, καθώς κατηγορείται ότι κρατούσε δεκάδες κρυφούς λογαριασμούς στην Ελβετία όπου κάποια στιγμή είχαν φωλιάσει 47 εκ. ευρώ και μέσω των οποίων πλήρωνε όλη την ηγεσία του κόμματος, με μαύρα λεφτά για 11 χρόνια. Τους λογαριασμούς τροφοδοτούσαν εταιρείες -κυρίως κατασκευαστικές- που κυνηγούσαν δημόσιες συμβάσεις. Ανάμεσα στους σταθερούς παραλήπτες του μαύρου χρήματος έχει εμφανιστεί και ο πρωθυπουργός Μ. Ραχόι, που όμως αρνείται τις κατηγορίες.
Κι ενώ η τηλεοπτική εικόνα του Γάλλου υπουργού Οικονομικών Ζ. Καϊζάκ -που επίσης διέψευδε οργισμένα ότι κατείχε κρυφό λογαριασμό στην Ελβετία- πέρασε βιαστικά απ΄ το μυαλό μου, παρέα με την άλλη τηλεοπτική του εικόνα που συντετριμμένος παραδεχόταν ότι είπε ψέματα (υπόλογος πλέον της Δικαιοσύνης για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και φοροδιαφυγή), πάμε μια βόλτα στο Βατικανό.
Εκεί λοιπόν, ο μονσινιόρ Νούντσιο Σκαράνο -ή, άλλως, «Μονσινιόρ 500», λόγω της ιδιαίτερης αδυναμίας που είχε στο συγκεκριμένο χαρτονόμισμα- συνελήφθη και κατηγορείται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, απάτη και συκοφαντία. Τα σχετικά δημοσιεύματα μιλούν για συναρπαστικές αποκαλύψεις, ανάλογες των μυθιστορημάτων του Ουμπέρτο Έκο - η κορυφαία στιγμή του «Μονσινιόρ 500» ήταν πάντως όταν προσπάθησε να φέρει 20 εκ. ευρώ από την Ελβετία με κρατικό αεροσκάφος στη Ρώμη….
Στην Ιρλανδία πάλι, ισχυρό σοκ έπαθε η κοινωνία από μια τηλεφωνική συνομιλία-προϊόν υποκλοπής. Οι δύο συνομιλητές ήταν μεγαλοστελέχη της τράπεζας Anglo-Irish Bank, της πρώτης τράπεζας δηλαδή που χρειάστηκε την κρατική στήριξη. Οι δύο συνομιλητές ακούγονται να συμφωνούν πολύ ωμά πως «για να σώσουν τον κώλο» τους θα πρέπει να ζητήσουν ένα ποσό της τάξης των 7 δισ. «Ασφαλώς θα χρειαστούμε πολλά περισσότερα, αλλά αν η Κεντρική Τράπεζα δει το τεράστιο μέγεθος, θα τεθεί ενώπιον διλήμματος. Εμείς, για να σώσουμε τον κώλο μας, πρέπει να τους βάλουμε να υπογράψουν τώρα ένα τσουχτερό αλλά όχι απλησίαστο τσεκ. Μετά θα πρέπει κάθε τόσο, να δίνουν κι άλλα λεφτά για να διασώσουν τα αρχικά λεφτά τους» ήταν η στιχομυθία. Έτσι, τα 7 δισ. έγιναν τελικά 30 δισ. και ο πρωθυπουργός ΄Εντα Κένι απαντώντας προχτές στις Βρυξέλλες στον εκνευρισμό της Α. Μέρκελ αναγκάστηκε να απολογηθεί για την «περιφρόνηση, την υπεροψία και το θράσος» των συγκεκριμένων τραπεζιτών και κάλεσε τους «ανθρώπους που δούλεψαν αυτό το σύστημα, έλεγξαν το σύστημα, ήταν το σύστημα, να δώσουν εξηγήσεις».
Βλέπουμε λοιπόν ότι ποτάμια χρήματος βγαίνουν από τους υπονόμους του ευρωπαϊκού πολιτικού, εκκλησιαστικού και χρηματοπιστωτικού κατεστημένου σε χώρες που θεωρούνται «ενάρετες» και σε ένα κύκλο ανθρώπων «υπεράνω πάσης υποψίας».
Άλλης τάξης πρόβλημα είναι αυτό στο οποίο αναφέρθηκαν οι «Financial Times», όπου εγκαλείται η Ιταλία και ο Μάριο Ντράγκι (διοικητής της Ε.Κ.Τ. σήμερα) επειδή χρησιμοποίησαν swap το 1999 για να «ωραιοποιήσουν» την εικόνα της ιταλικής οικονομίας και να γίνει εφικτή η ένταξή της στην ευρωζώνη. Φυσικά η προσφυγή στα swaps ήταν νόμιμη τότε και φυσικά η σημερινή επίθεση δεν είναι άσχετη με τη συγκυρία διαμόρφωσης της τραπεζικής ένωσης. Όμως, με μια φωνή η Ιταλία σήμερα υπερασπίζεται τον Μάριο Ντράγκι και τη νομιμότητα εκείνων των επιλογών. Όπως δεν συνέβη στην Ελλάδα, όταν η αντίστοιχη καταγγελία (που εξυπηρετούσε άλλες σκοπιμότητες) δοξάστηκε στη χώρα μας από κάθε είδους αντιπολιτευτικά ή απλά μικροπολιτικά κέντρα.
Ποιο είναι το συμπέρασμά μου; Ότι η χώρα μας έχει πολλά στραβά που αναμφίβολα πρέπει να διορθώσει. Όμως, δεν είμαστε οι μόνον αμαρτωλοί σε μιαν άσπιλη κι ενάρετη κοινότητα. Είμαστε, ωστόσο, μια κοινωνία που επιδεικνύει μια σπάνια έφεση: να πυροβολά το ποδάρι της.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...