του «Το μεγαλύτερο
μάθημα της ζωής»
ο αμερικανός...
δημοσιογράφος Μιτς΄Αλμπομ περιγράφει τα «μαθήματα» που του έδωσε ο παλιός δασκαλός του, τις τελευταίες ημέρες της ζωής του.
Το κεντρικό νόημα ήταν πως όλα στοχεύουν στην ίδια κατεύθυνση. Στο τέλος της ζωής μας μετράει μόνο η αγάπη που καθένας έχει δώσει κι έχει δεχτεί…
Κι αυτό είναι αλήθεια. Αν οι άνθρωποι συνειδητοποιούσαν ότι
το παν είναι η αγάπη, τότε δεν θα υπήρχε όλη αυτή η ασχήμια, το μίσος και η
κακία. Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι το Διαδίκτυο εκτός από
χώρος συνάντησης απόψεων, ιδεών, δημιουργικής σκέψης και δημοκρατικής
ελευθερίας θα καταντούσε και καταφύγιο τρελών, κομπλεξικών, μισαλόδοξων,
ρατσιστών, φασιστών και παλιανθρώπων.
Ήμουν από τους ελάχιστους – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ζητώ
μπράβο – αρθρογράφος στο aixmi.gr που απαντούσε σε όλα, μα όλα, τα σχόλια των
χρηστών στα κειμενά μου. Το θεωρούσα ευγένεια και ήταν χαρά μου. Όμως, κάποια
στιγμή με εξουθένωσε ψυχικά, ήταν μάταιο να προσπαθώ να πείσω κάποιον γιά το
αγνό των σκεψεών μου. Επί δύο χρόνια απαντούσα ώσπου μιά μέρα »έσκασα» να
«συνομιλώ» με τύπους που κρύβονται πίσω από την
ανωνυμία ή τα ψευδώνυμα. Πάντα υπάρχει ένα όριο ακόμη και στην κακία. Το
οποίο ξεπεράστηκε από πολλούς, δυστυχώς, στο τελευταίο κειμενό μου γιά τον φίλο
άνεργο δημοσιογράφο.
Έμεινα καθηλωμένος από το σοκ μία ώρα στην καρέκλα, από το
δηλητήριο των σχολίων που δεν αφορούσε την ουσία του κειμένου και της τραγωδίας
ενός ανθρώπου, αλλά στο αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι… καλό κόμμα. Ήταν ένα πραγματικό
παραλήρημα μίσους και «αριστερού» φασισμού. Ζητώ απ όλους αυτούς, αν δεν έχουν
χάσει και το τελευταίο ίχνος ανθρωπιάς, να ξαναδιαβάσουν το κείμενο και ίσως
ζητήσουν συγνώμη από τον εαυτό τους γιά όσα έγραψαν. ΄
Τους λέω μόνο ότι ο φίλος δημοσιογράφος που μου
εκμυστηρεύτηκε την ιστορία του, ξεκίνησε να εργάζεται με πρώτο μισθό 31.900
δραχμές (μείον 5.479 κρατήσεις) καθαρό 25.521 δραχμές, δηλαδή 75 ευρώ. Μου έδειξε το πρώτο εκκαθαριστικό
του, που έχει κρατήσει ως ενθύμιο. Και μου είπε ότι με τα τότε 75 ευρώ το μήνα
έβαζε βενζίνη στη μηχανή του, έβγαινε με την
κοπέλα του, πήγαινε στο γήπεδο, αγόραζε πράγματα γιά τον εαυτό του και
τσόνταρε κάτι και στο ενοίκιο του σπιτιού που έμενε με τους γονείς του.
Σήμερα με 75 ευρώ δεν μπορείς να ζήσεις ούτε τρείς ημέρες!
Τότε με 75 ευρώ ήταν ευτυχισμένος. Πίστευε ότι θα εργαστεί σκληρά, θα ζει την
οικογενειά του και κάποτε θα πάρει σύνταξη γιά να ζήσει γαλήνια τα γηρατειά
του. Σήμερα ελπίζει να βρεί μιά δουλειά με 600 ευρώ να επιβιώσει, αλλά
πιθανότατα δεν θα πάρει ποτέ σύνταξη γιατί τα ασφαλιστικά Ταμεία σε λίγο θα
καταρρεύσουν. Κι αν καταφέρει να πάρει σύνταξη στα 67 (ή στα 72 κανείς δεν
ξέρει) θα πάρει 100, 150 ευρώ; Την ώρα που δίπλα του σήμερα κυκλοφορούν
συνταξιούχοι του δημοσίου σχεδόν στην ηλικία του γύρω στα 50 ή οι παλιότεροι
δημοσιογράφοι πρόλαβαν συντάξεις 4.500 ευρώ!
Ελπίζω αυτή τη φορά, αν υπάρξουν σχόλια, να μην είναι για το ΣΥΡΙΖΑ, που με την πολιτική
λογική κάποτε θα κυβερνήσει. Και τότε θα κριθεί στην πράξη. Όπως όλοι μας. Κι
όπως και νάχει, κάποια στιγμή δεν πρέπει κάποιος με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη
και να τον δείρουν, να φωνάξει με όλη του τη δύναμη. Τέλος στον «αριστερό»
φασισμό». Αριστερός δεν είναι αυτός που ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα του άθλιου
πολιτικού συστήματος. Αριστερός είναι αυτός που αγαπάει και βοηθάει τους
συνανθρώπους του. Έχει ενσυναίσθηση της τραγωδίας του άλλου. Όπως και φασίστας
δεν είναι ΜΟΝΟ αυτός που ψηφίζει Χρυσή Αυγή. Αλλά και αυτός που το παίζει δήθεν
«αριστερός», μα η καθημερινή ζωή, οι πράξεις και οι σκέψεις του δεν διαφέρουν
καθόλου από την ολοκληρωτική νοοτροπία του Χίτλερ. Ο Χίτλερ πίστευε ότι όποιος
δεν είναι λευκός δεν είναι άνθρωπος. Φοβάμαι πως αρκετοί πολιτικά «ανάπηροι»
στη σκέψη, οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, δεν διαφέρουν, καθώς νομίζουν αρρωστημένα ότι
όποιος δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δημοκράτης. Λες και δεν υπάρχουν τόσα κόμματα
αφανισμένα στις συμπληγάδες του συστήματος. Από τα «γνωστά» οι Οικολόγοι
Πράσινοι. Από τα «άγνωστα» είναι πολλά. Όμως, υπάρχουν και δεκάδες χιλιάδες
άνθρωποι που δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα και αναζητούν απεγνωσμένα ελεύθερη
σκέψη από νέους προοδευτικούς πολιτικούς. Γιατί κάποιος που δεν βρίσκει κόμμα
να «ακουμπάει» στην ιδεολογία του, και, παράλληλα, δεν τον εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ
είναι φασίστας;
Γιατί;
