συνεδρίαζε, μάλωνε και αναθεωρούσε, ώστε να φτιάξει λίστες με τα εκατό καλύτερα έργα διαφόρων πεδίων.
Μια από αυτές τις λίστες ήταν και τα εκατό καλύτερα μυθιστορήματα. Η πρώτη δεκάδα έχει ως εξής:
10. Το δίχτυ της Καρλότας - E.B. White
9. Αγαπημένη - Toni Morrison
8. Τετραλογία "Rabbit" - John Updike
7. Η σειρά «Χάρι Πότερ» - By J.K. Rowling
6. Η Αντωνία μου - Willa Cather
5. Εκατό Χρόνια Μοναξιάς - Gabriel Garcia Marquez
4. Μεγάλες Προσδοκίες - Charles Dickens
3. Περηφάνια και Προκατάληψη - Jane Austen
2. Ο Μεγάλος Γκάτσμπι - Scott Fitzgerald
1 . Άννα Καρένινα - Λέοντος Τολστόι
Έχοντας διαβάσει μόλις τα έξι από τη δεκάδα και έχοντας φτιάξει πρόσφατα τη δική μου λίστα, έχω να πω τα εξής: χαίρομαι που συμφωνούμε για τις Μεγάλες Προσδοκίες. Ο Γκάτσμπι και το Περηφάνια και Προκατάληψη ήταν και στον δικό μου αρχικό κατάλογο και κόπηκαν τελευταία στιγμή. Καταλαβαίνω ότι και τα παιδικά-εφηβικά βιβλία έχουν θέση σε έναν τέτοιο κατάλογο. Αλλά, πραγματικά, Χάρι Πότερ;
Αυτή είναι η αντίδρασή μου. Δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη. Για τη δική μου λίστα άκουσα διάφορα: κάποια έγραψε στο Facebook «τι λίστα είναι αυτή, τα μισά είναι ρομάντζα!» ενώ ένας άλλος έγραψε ακριβώς το αντίθετο: «πολύ δήθεν λίστα, ποιος βάζει τον Νευρομάντη».
Όσο και αν προσπάθησα να προλάβω τα σχόλια, συμπληρώνοντας ότι η λίστα έχει νόημα σε αυτόν που τη γράφει, γιατί ζει το κάθε βιβλίο παράλληλα με τη ζωή του, πάντα υπάρχουν αυτοί που θα βγάλουν τη ματσέτα να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να ξαναστήσουν σωστά, που σημαίνει, όπως είναι μέσα στο κεφάλι τους.
Πιστεύω ότι μετά από τρία χρόνια στο σάιτ της Lifo μπορώ σχεδόν να προβλέψω τα σχόλια που θα ακολουθήσουν για το κάθε τι. Δεν πρόκειται περί μαύρης ή λευκής μαγείας. Ο κόσμος (που σχολιάζει θυμωμένος) αυτό που θέλει είναι να διαβάσει την κοσμοθεωρία του. Αυτό φυσικά, σπάνια γίνεται – οπότε σπεύδει να κατακεραυνώσει με πύρινα λόγια, επαναφέροντας τους άλλους στην τάξη, χρησιμοποιώντας για επιχειρήματα αυτό που ξέρει και αυτό που εμπιστεύεται: τις προσωπικές του εμπειρίες.
Αυτό λέει με άλλα λόγια το ίδιο το Entertainment Weekly, το οποίο ένιωσε την ανάγκη να απαντήσει τα πύρινα, εξοργισμένα σχόλια αναγνωστών (κάποιος έγραψε ότι «πέταξε το περιοδικό στον τοίχο». Ευτυχώς που δεν το διάβαζε σε ταμπλέτα). Το ποστ ξεκινάει ως εξής:
Λάβαμε άπειρα μέιλ για το τεύχος με τα καλύτερα. Τα περισσότερα ήταν πάνω κάτω ως εξής:
Αγαπητοί (μαλάκες) συντάκτες
Πώς είναι δυνατόν να είσαστε τόσο, μα τόσο μαλάκες; Βάλατε το [τίτλος κάποιου αριστουργήματος] στην λίστα με τα 100 ενώ είναι τεράστια μάπα. Δηλαδή, ακόμα και η 8χρονη αδερφή μου που της τρέχουν σάλια όταν κοιμάται ξέρει πόσο τεράστια μάπα είναι! Και αγνοήσατε εντελώς το μεγαλείο [τίτλος ενός καλού βιβλίου]. Μπορείτε να εξηγηθείτε, αλλά δε με νοιάζει, και δεν θα σας ακούσω, και σας μισώ. Παρακαλώ, ψοφήστε.
Με τιμή
Ένας συνδρομητής πολλών ετών
Τι σημαίνει «τα καλύτερα» μυθιστορήματα, αναρωτιέται και το Entertainment Weekly. Το πιο αγαπητό; Το πιο διαβασμένο; Αυτό που επηρέασε περισσότερο τη λογοτεχνία; Αυτό που έχει γίνει περισσότερο σημείο αναφοράς στην καθημερινή ζωή; Έχει σημασία; Τι μπορούν να κάνουν αυτές οι λίστες, πέρα από το να προτείνουν μερικά καλά βιβλία;
Φαντάζομαι ότι το περιοδικό θα πίστεψε για λίγο ότι πέρασε ένα μήνυμα. Μετά, από περιέργεια, διάβασα το πρώτο σχόλιο:
«Το ότι βάλατε το «Χόμπιτ» πάνω από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» είναι περισσότερο από γελοίο».
Δεν υπάρχει ελπίδα.
Πηγή: www.lifo.gr
