Το "ίσως" το βάζω γιατί πιστεύω πως θα ακολουθήσουν χειρότερες!
Ο προηγούμενος χρόνος μου αφήνει μια περίεργη ανασφάλεια για το μέλλον που τολμώ να πω πως δεν την είχα νιώσει μέχρι τώρα. Μου πήρε τα όνειρα μου και τα όποια λίγα σχέδια είχα για το μέλλον μου! Όχι για κάτι τρελό ή εξωπραγματικό, αλλά για μια απλή και φυσιολογική ζωή. Είμαι σε μια ηλικία που θα έπρεπε λογικά να σκέφτομαι την προοπτική του γάμου και της οικογένειας, αλλά και μόνο στη σκέψη αυτή μου βγαίνει ένα αυθόρμητο χαμόγελο ειρωνείας που με επαναφέρει στην πραγματικότητα! Χωρίς μια σίγουρη δουλειά, χωρίς χρήματα, χωρίς κράτος να σε στηρίζει, χωρίς ένα σύστημα υγείας να σε στηρίζει και με πολλά "χωρίς" ακόμη, δε μπορείς να ελπίζεις και πολλά...
Τα καταφέρανε όμως, έγινε αυτό που θέλανε χρόνια τώρα, μας κάνανε να μη μπορούμε να σκεφτούμε και να ονειρευτούμε τίποτα. Κάθε μέρα περιορίζουν και μικραίνουν τον εγκέφαλό μας μέχρι να τον κάνουν μια πολύ μικρή κουκκίδα στο μεγάλο τους χάρτη! Το 2010 μου αφήνει μια κληρονομιά φαγωμένη που καλούμαι να πληρώσω -χωρίς να φταίω- και μια προοπτική να γεννήσω "εργάτες" οι οποίοι θα είναι υποχρεωμένοι να συνεχίσουν να πληρώνουν το χρέος του πατέρα τους...
Ramnousia
