Το όνομά της είναι Αθηνά,
το όνομα της Θεάς της Σοφίας,που έγινε ιδιαίτερα αισθητή μετά το...
ομώνυμο νομοσχέδιο ΑΘΗΝΑ για την Ανώτατη εκπαίδευση!
Αναλογίζεται ότι πρέπει να βρει έναν τίτλο και ανατρέχει στους κυκλοφορούντες
τον τελευταίο καιρό: «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα». Πολύ μακρύς, σκέφθηκε,
πέντε ολόκληρες λέξεις και παραπέμπει και στις συμφωνίες …του Μπετόβεν.
Κάτι πιο σύντομο: «Δραχμή Πέντε Αστέρων» με τρεις λέξεις και παραπέμπει σε
ξενοδοχείο. Αρκετές οι λέξεις για έναν τέτοιο τίτλο, ας βρω κάτι ανάλογο,
σκέφθηκε. Για παράδειγμα: «Έτσι χωρίς τίτλο» ή «Όχι άλλο κόμμα». Όμως και
πάλι δεν ικανοποιήθηκε, γιατί ήθελε απλά και μονολεκτικά να εκφράζει ο τίτλος
την ουσία του κόμματος, το μεγάλο ,δηλαδή ,κομμάτι των πολιτών των μη
κομματικοποιημένων, που επιθυμεί να εκπροσωπείται από άξια πολιτικά στελέχη
μη ..ξέμπαρκα!
Και ξαφνικά, της ήρθε η ιδέα. Το κόμμα θα βαπτισθεί «κόμματος», μεγάλο
δηλαδή κομμάτι, με αρχηγό «γυναίκα». Ευτυχισμένη, σκέφθηκε πως θα έπρεπε
να βιαστεί, όχι φυσικά για …τις εκλογές αλλά για τη …σειρά αρχαιότητας των
..κομματαρχών!
*Η Καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου, είναι διευθύντρια των Μεταπτυχιακών
Σπουδών του Τμήματος Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και
τ.Ειδική Γραμματέας ΥΠΕΠΘ
το όνομα της Θεάς της Σοφίας,που έγινε ιδιαίτερα αισθητή μετά το...
ομώνυμο νομοσχέδιο ΑΘΗΝΑ για την Ανώτατη εκπαίδευση!
Μορφωμένη η Αθηνά και
πολιτικοποιημένη – όχι
κομματικοποιημένη -
παρακολουθεί καθημερινά
την ανάδειξη νέων πολικών
κομμάτων. Σκέφτεται, λοιπόν, και αναρωτιέται: «γιατί δεν μπορώ και εγώ να
κάνω ένα κόμμα, έτσι κι αλλιώς …άνεργη είμαι». Ανοίγει το λεξικό του
Μπαμπινιώτη στη λέξη «κόμμα» και διαβάζει: κόμμα από το ρήμα κόβω (κόπτω),
στην αρχαία ελληνική σήμαινε «αυτό που κόβεται, το κομμάτι». Στα νεότερα
χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως «πολιτικό κόμμα» για να αποδώσει το γαλλικό
«partie».
πολιτικοποιημένη – όχι
κομματικοποιημένη -
παρακολουθεί καθημερινά
την ανάδειξη νέων πολικών
κομμάτων. Σκέφτεται, λοιπόν, και αναρωτιέται: «γιατί δεν μπορώ και εγώ να
κάνω ένα κόμμα, έτσι κι αλλιώς …άνεργη είμαι». Ανοίγει το λεξικό του
Μπαμπινιώτη στη λέξη «κόμμα» και διαβάζει: κόμμα από το ρήμα κόβω (κόπτω),
στην αρχαία ελληνική σήμαινε «αυτό που κόβεται, το κομμάτι». Στα νεότερα
χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως «πολιτικό κόμμα» για να αποδώσει το γαλλικό
«partie».
Αναλογίζεται ότι πρέπει να βρει έναν τίτλο και ανατρέχει στους κυκλοφορούντες
τον τελευταίο καιρό: «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα». Πολύ μακρύς, σκέφθηκε,
πέντε ολόκληρες λέξεις και παραπέμπει και στις συμφωνίες …του Μπετόβεν.
Κάτι πιο σύντομο: «Δραχμή Πέντε Αστέρων» με τρεις λέξεις και παραπέμπει σε
ξενοδοχείο. Αρκετές οι λέξεις για έναν τέτοιο τίτλο, ας βρω κάτι ανάλογο,
σκέφθηκε. Για παράδειγμα: «Έτσι χωρίς τίτλο» ή «Όχι άλλο κόμμα». Όμως και
πάλι δεν ικανοποιήθηκε, γιατί ήθελε απλά και μονολεκτικά να εκφράζει ο τίτλος
την ουσία του κόμματος, το μεγάλο ,δηλαδή ,κομμάτι των πολιτών των μη
κομματικοποιημένων, που επιθυμεί να εκπροσωπείται από άξια πολιτικά στελέχη
μη ..ξέμπαρκα!
Και ξαφνικά, της ήρθε η ιδέα. Το κόμμα θα βαπτισθεί «κόμματος», μεγάλο
δηλαδή κομμάτι, με αρχηγό «γυναίκα». Ευτυχισμένη, σκέφθηκε πως θα έπρεπε
να βιαστεί, όχι φυσικά για …τις εκλογές αλλά για τη …σειρά αρχαιότητας των
..κομματαρχών!
*Η Καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου, είναι διευθύντρια των Μεταπτυχιακών
Σπουδών του Τμήματος Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και
τ.Ειδική Γραμματέας ΥΠΕΠΘ