Στις 8 Μαρτίου διαβάσαμε από το πρακτορείο Bloomberg την εξής είδηση:
• «Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μελετά σχέδιο που θα του επιτρέψει να δανείζεται απευθείας από τις διεθνείς αγορές ώστε να μπορεί να παρέχει βοήθεια σε κράτη-μέλη που βρίσκονται σε κρίση»
Δηλαδή, σε απλά ελληνικά…. Τα υφιστάμενα κεφάλαια του ΔΝΤ δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των χωρών που προβλέπεται ότι θα προσφύγουν τα επόμενα χρόνια στην εποπτεία του ταμείου. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο οι υπεύθυνοι του Οργανισμού σκέπτονται τρόπους εναλλακτικής χρηματοδότησης από τις αγορές, επειδή η ενίσχυση από τα κράτη μέλη και χρονοβόρα είναι και περνά μέσα από διαδικασίες εξαιρετικά σύνθετες πολιτικά και γραφειοκρατικά. Τα παραπάνω καθώς και άλλες διευκρινίσεις αναφέρονται σε έγγραφο του ΔΝΤ, το οποίο επικαλέστηκε το πρακτορείο Bloomberg παρουσιάζοντας την είδηση.
Θα αναρωτηθεί ο οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος μεν, εχέφρων δε, άνθρωπος. Μα, από πού θα δανειστεί το ΔΝΤ, αφού σε όλο τον κόσμο είτε ακόμα μαίνεται, είτε γίνεται προσπάθεια να επουλωθούν οι συνέπειες της κρίσης χρέους;
Η απάντηση απλή και δεδομένη από τους ανά την υφήλιο οπαδούς του...
νεοφιλελευθερισμού: «Μα φυσικά θα δανειστεί από μεγάλους θεσμικούς και ιδιώτες επενδυτές».
Ας προσπαθήσουμε τώρα να αποκωδικοποιήσουμε την περιβόητη έκφραση «θεσμικούς και ιδιώτες επενδυτές». Θεσμικοί επενδυτές είναι οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες και επενδυτικές τράπεζες.
Το έχουμε αναφέρει και επεξηγήσει πολλές φορές. Από την εποχή της κατάρρευσης της Lehman Brothers, τα κράτη δανείζουν τις μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες και επενδυτικές τράπεζες. Παράδειγμα η ασφαλιστική κολοσσός AIG και το πρόγραμμα ενίσχυσης των γιγάντων της Wall Street. Και μπορεί το πρόγραμμα ενίσχυσης των γιγάντων της Wall Street να τελείωσε με κέρδη για το δημόσιο των ΗΠΑ, αλλά η ασφαλιστική AIG συνεχίζει, παρά τα κέρδη που παρουσιάζει, να χρωστάει στο αμερικανικό δημόσιο. Παρόμοια δε παραδείγματα μπορούμε να βρούμε και στις χώρες της ΕΕ.
Φθάσαμε λοιπόν στην απόλυτη παραφροσύνη. Τα κράτη να πιέζουν με μονόπλευρα προγράμματα λιτότητας τους πολίτες, για να ξεχρεώσουν με αυτό τον τρόπο τα χρήματα που έχουν δανείσει τις τράπεζες. Να εξαναγκάζονται τελικά από τις αγορές (δηλαδή τις τράπεζες), να μπουν κάτω από την εποπτεία του ΔΝΤ ώστε να ελεχθεί το κρατικό χρέος… Και το ΔΝΤ να δανείζεται από τις τράπεζες, που δουλεύουν με δανεικό κρατικό χρήμα, για να δανείσει στην συνέχεια τα κράτη.
Μπορεί το παράδειγμα και η περιγραφή να είναι απόλυτα εκλαϊκευμένα, αλλά δυστυχώς κάπως έτσι λειτουργεί ο κύκλος του κρατικού χρέους και του κρατικού δανεισμού. Αν δεν είναι αυτή η κατάσταση ο ορισμός της απόλυτης παραφροσύνης, τότε τι άλλο είναι;
Όσο για τους μεγάλους ιδιώτες επενδυτές… Εκεί μιλάμε για το απέραντο τρελοκομείο. Δανείζουν τα κράτη με μεικτά κεφάλαια, που αποτελούνται από δικά τους κεφάλαια, αλλά και δανεικό (κρατικό) χρήμα από τις τράπεζες. Η αναλογία 1 δολάρια ίδια κεφάλαια και 9 δολάρια δανεικό (κρατικό) χρήμα.
Μα… θα παρατηρήσει ο οποιοσδήποτε ξένος και αδαής προς την λειτουργία των διεθνών χρηματαγορών παρατηρητής. Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Να δανείζονται τα κράτη τα κεφάλαια που τα ίδια έχουν δανείσει στις επενδυτικές τράπεζες;
Δυστυχώς κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Το κρατικό χρήμα μετατρέπεται σε ιδιωτικό και επανέρχεται με την μορφή δανείου στα κρατικά ταμεία.
Είναι τόσο παράλογο αυτό το νεοφιλελεύθερο μοντέλο χρέους-δανεισμού, που δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε: Το ΔΝΤ θα δανείζεται από τις “αγορές”. Οι “αγορές” από πού θα δανείζονται; Από τους εξωγήινους;
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/
