“Νομίζαμε ότι είμαστε μόνοι, αλλά είμαστε πολλοί”. “Eυρωπαίοι ξεσηκωθείτε”, “Eίμαστε ζωντανοί”. “Δεν θα γίνουμε δούλοι των αγορών”. “H νεολαία μας δείχνει το δρόμο”.
Κυττάω τους νέους της Ισπανίας, τα λιγοστά πλάνα που μας δείχνει, με το σταγονόμετρο, η τηλεόραση του λαμογιστάν. Ζηλεύω τη Μαδρίτη, που οι νέοι της έκαναν πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής αξιοπρέπειας. Αναπνέω λεύτερα, ξεχνάω μια στιγμή την Αθήνα των ραγιάδων, τη “θανατίλα” που σε πνίγει, στη δουλοπρεπή Ελλάδα αυτής της κυβέρνησης, των Μητσοτάκηδων, των Προβόπουλων, των Δασκαλόπουλων, των Παπαδόπουλων και δε συμμαζεύεται (*). Που, αν μπορούσαν, θα εισήγαγαν και τον θεσμό της δουλείας στη χώρα και που την εξευτελίζουν διεθνώς, εδώ και ενάμισυ χρόνο. Τη “σοσιαλιστική” Ελλάδα, που έγινε ο πανευρωπαϊκός Δούρειος ‘Iππος ΔΝΤ και Goldman Sachs.
Ο Θαπατέρο, ο Σόκρατες, ο Παπανδρέου πληρώνουν τώρα το τίμημα της δειλίας τους και της παράδοσής τους στις αγορές, κι ακόμα είμαστε στην πολύ αρχή. Η ευρωπαϊκή ιστορία θα τους γράψει στα πιο μαύρα κατάστιχα, για τον ρόλο που έπαιξαν όταν η μεγάλη παγκόσμια κρίση χτύπησε τις πιο αδύνατες χώρες της ευρωζώνης. Κάποτε, οι (ψευτο)επαναστάτες του ΠΑΣΟΚ βρίσκανε πολύ δεξιό τον Μάριο Σοάρες. Σήμερα, ο βετεράνος σοσιαλιστής οικτίρει τους συντρόφους του, που κυβερνούν τρεις χώρες της Νότιας Ευρώπης, γιατί δεν έκαναν μέτωπο αντίστασης στη Μέρκελ.
To διορθωτικό βήμα του Βερολίνου
Το 2009-10, η Γερμανία συμμάχησε με το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο για να πειθαρχήσει την ευρωζώνη. Επρόκειτο για βαρύ στρατηγικό σφάλμα του Βερολίνου, από τα τόσο συνήθη στη γερμανική ιστορία. Τώρα, οι Γερμανοί αρχίζουν να ψυχανεμίζονται ότι, ενώ αυτοί νόμιζαν ότι έσπρωχναν στην παγίδα τους τους απείθαρχους εταίρους τους στην Ευρώπη, στην πραγματικότητα έπεφταν οι ίδιοι στην παγίδα του Λόιντ Μπλακφέιν και της τράπεζάς του, του Σόρος, του Πόλσον και των άλλων μεγάλων εγκληματιών του «καπιταλισμού της καταστροφής». Βλέπουν ότι, αντί να κάνουν την περιφέρεια αποικία της Γερμανίας, κινδυνεύουν να κάνουν την Ευρώπη αποικία της Γκόλντμαν. Βλέπουν, ένα χρόνο μετά το ελληνικό μνημόνιο-μνημόσυνο, την κρίση να βαθαίνει, το χρέος να αυξάνεται, την Ελλάδα πιο κοντά στη χρεωκοπία, την ¨Ενωση πιο κοντά στη διάλυση.
Επιπλέον οι Γερμανοί τρομοκρατούνται από τη δύναμη που απέκτησε στο κέντρο της παγκόσμιας εξουσίας το τέρας του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Εμείς σκεφτόμαστε ακόμα με τα εργαλεία του παρελθόντος, νομίζουμε ότι έχουμε να κάνουμε με κράτη και μεγάλες δυνάμεις, με τις αυτοκρατορίες και τους ανταγωνισμούς τους. Δύσκολα καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό εικονικά, ότι πίσω τους διαγράφεται η σκιά ενός παγκόσμιου υπερκράτους, μιας Αριστοκρατίας του Χρήματος, απέναντι στις βλέψεις της οποίας προσπαθούν να προβάλλουν κάποια αντίσταση ότι απέμεινε από ανεξάρτητα κράτη στις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Ρωσία, την Κίνα.
Δέσμιοι των αγορών, του νεοφιλελευθερισμού και του Μάαστριχτ, οι Γερμανοί δεν μπορούν και δεν θέλουν να αναπτύξουν, ακόμα τουλάχιστο, τη ριζικά διαφορετική στρατηγική που απαιτεί η αντιμετώπιση της οικονομικής και της ευρωπαϊκής κρίσης, της κρίσης χρέους και του έρποντος ολοκληρωτισμού των αγορών. Αρχίζει όμως μια μερίδα τους να κάνει τα πρώτα δειλά, αλλά σημαντικά διορθωτικά βήματα, και τα βήματα είναι υπέρ της Αθήνας. Ποιόν βρίσκουν απέναντι; Την ελληνική κυβέρνηση (και οι δύο λέξεις σε εισαγωγικά), που δεν θέλει να δυσαρεστήσει το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και ιδίως την πιο ριζοσπαστική, αμερικανοεβραϊκή του “φράξια”! Σε αυτό το εξωφρενικό σημείο βρισκόμαστε, ο εχθρός εντός να είναι πολύ φοβερότερος από τον εχθρό εκτός των πυλών!
Η Ελλάδα στο πλευρό των τραπεζών
Oι Γερμανοί διαπιστώνουν το προφανές, αυτό δηλαδή που καταλαβαίνει και ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικών. Αν ήταν δύσκολο να πληρωθεί το ελληνικό χρέος πριν από το Μνημόνιο, είναι αδύνατο να πληρωθεί ένα χρόνο μετά. Το χρέος αυξήθηκε, η οικονομία βυθίστηκε σε πρωτοφανή ύφεση. Τα μόνο που κατάφερε το Μνημόνιο είναι, πρώτον, να αυξήσει το χρέος, δεύτερον να εξασφαλίσει με το δάνειο την τροφοδοσία από τα κράτη, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, όχι της ελληνικής οικονομίας αλλά των διεθνών τραπεζών, με λίαν επικερδή μάλιστα τοκογλυφικά επιτόκια, τρίτον να επιτείνει την ελληνική αδυναμία και άρα, την πιθανότητα να δεχθεί η Αθήνα νέα μέτρα εθνικού αυτοχειριασμού, σαν αυτά που προτείνει τώρα η κυβέρνηση. Το ελληνικό χρέος αυξάνεται, η Ελλάδα είναι πιο κοντά στη χρεωκοπία, η Ευρώπη πιο κοντά στη διάλυση, οι αγορές κάνουν πάρτυ και ετοιμάζονται να κατασπαράξουν την ελληνική δημόσια περιουσία, δηλαδή την περιουσία του ελληνικού λαού, όπως κάποτε οι τσιφλικάδες έπνιγαν στα δάνεια τους κολλήγους και τους έκαναν δουλοπάροικους. Μια κατεστραμμένη, ημιθανής Ελλάδα θα μείνει εσαεί στο έλεος των αγορών και μαζί της η Ευρώπη, που οι αγορές μπορούν να την κρατάνε κι αυτή όμηρο της απειλής να “χρεωκοπήσουν” ένα μέλος της.
Ενώπιον αυτής της πραγματικότητας, ο Σόιμπλε έριξε την ιδέα της αναδιάρθρωσης, της διαγραφής μέρους του χρέους, πιο υπαινικτικά στις δημόσιες τοποθετήσεις του, πιο ανοιχτά στο παρασκήνιο. Να απαλλάξουμε τους ¨Ελληνες από ένα σημαντικό μέρος του χρέους, το μισό π.χ.. Να βάλουμε τις τράπεζες, που με τις απάτες τους άλλωστε ξεκίνησαν την οικονομική κρίση, να πληρώσουν κι αυτές, να συμμετάσχουν στα ρίσκα των επενδυτικών τους επιλογών. Δεν μπορεί να κινητοποιούνται οι προϋπολογισμοί για να σώζονται οι τράπεζες και να αφήνουμε τα κράτη να χρεωκοπούν. Αυτή ήταν η λογική του Σόιμπλε και μιας σημαντικής μερίδας του γερμανικού πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου.
Η ιδέα ξεσήκωσε, όπως ήταν φυσικό, θύελλα αντιδράσεων από τους τραπεζίτες, ακόμα και την Ντώυτσε Μπανκ που, για πρώτη φορά στη γερμανική ιστορία, συγκρούεται τώρα με τη Μέρκελ. Ο Γαλλοεβραίος Πρόεδρος της ΕΚΤ Τρισέ απειλεί θεούς και δαίμονες, το ίδιο και το ΔΝΤ. Θα περίμενε όμως κανείς τουλάχιστο τον Γιώργο Παπανδρέου να αρπάξει σαν τρελλός την ευκαιρία, γιατί βέβαια τέτοιες ευκαιρίες παρουσιάζονται σπάνια και διαρκούν λίγο. Αντί γι¨αυτό, η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε διαρρήδην την πρόταση, πιστή στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο που την ελέγχει και άφησε στο κενό τους Γερμανούς οπαδούς της αναδιάρθρωσης. Ο Σόιμπλε αναδιπλώνεται. Αν τα θύματα των τοκογλύφων επιμένουν να τους πληρώσουν στο ακέραιο, οι τρίτοι δεν μπορούν να έχουν αντιρρήσεις!
Περίπου τρελλαμένος με όσα γίνονται, ο αρχισυντάκτης της μεγαλύτερης οικονομικής εφημερίδας της Γερμανίας, της “Χάντελσμπλατ”, δημοσιεύει μια ανοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, πολύ ευγενική και κολακευτική, που, αφού τον επαινεί για το “θάρρος” του, για τα μέτρα που πήρε κλπ. του λέει “σταμάτα πια”, τον εκλιπαρεί κυριολεκτικά να παραδεχτεί την πραγματικότητα, ότι δεν θα πληρωθεί το χρέος με όσα κάνει και να σταματήσει μια αδιέξοδη πολιτική προτού οδηγήσει οριστικά την Ελλάδα στον γκρεμό (απειλώντας και όλη την ΕΕ).
Στου κουφού την πόρτα όμως όσο θέλεις βρόντα. Τουλάχιστο μετά τον Φεβρουάριο 2010, η ελληνική κυβέρνηση, τρομοκρατημένη από την πιθανότητα πολιτικής χρεωκοπίας και αντιμέτωπη με προκλήσεις πολύ υπέρτερες των δυνατοτήτων και προσόντων της, παραδόθηκε ψυχί τε και σώματι στις αγορές, δείχνει μάλιστα πολύ ευτυχής στην υποτιθέμενη “ασφάλεια” της ζωής υπό την κηδεμονία των Αμερικανοεβραίων τραπεζιτών και των Ευρωπαίων υπαλλήλων τους. ‘Iσως και να πιστεύει όντως ότι “σώζει” τη χώρα.
Το Βερολίνο προσαρμόζεται εξ ανάγκης στις αγορές, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορούν να είναι οι Γερμανοί πιο ¨Ελληνες από τους ¨Ελληνες! Σήμερα, έχουμε φτάσει στο σημείο Σπήγκελ και Χάντελσμπλατ να υπερασπίζονται τον ελληνικό λαό απέναντι στις κατηγορίες της τεμπελιάς και των προνομίων, που διατυπώνει η Μέρκελ, ακολουθώντας στο ζήτημα αυτό τους Έλληνες Υπουργούς και πολιτικούς και τον ΣΕΒ. Τέτοια ξεφτίλα! Φτάσαμε επίσης στο σημείο, όχι τυχαία, να είναι το Σπήγκελ που να μιλάει για τα 600 δισεκατομμύρια που έχουν στην Ελβετία οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες της ελληνικής “συμφοράς”, οι πολιτικοί και οι κρατικοί αξιωματούχοι που επέβλεψαν και επέτρεψαν τη λεηλασία και καταστροφή της χώρας μας. Και που είναι πάντα στη Βουλή και τις θέσεις τους, όχι στη φυλακή όπως πρέπει!
Αθήνα: πορεία προς καταστροφή
Η παρούσα κυβέρνηση είναι έξοχη στο σερβίρισμα του φαγητού που μαγειρεύουν οι μάγειροι των αγορών και που έρχεται ως πακέτο, μαζί με την ΅επικοινωνία΅κλπ., μέσω της Διεθνούς των Συμβούλων του Πρωθυπουργού. Δεν πρόκειται όμως περί φαγητού, αλλά περί δηλητηρίου. Το χρηματιστικό κεφάλαιο έχει επιλέξει όχι την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά τη χρήση της για να επιτύχει τις πολιτικο-οικονομικές του επιδιώξεις. Θέλει να κάνει τη Βουλγαρία Κίνα, την Ελλάδα και τη Νότια Ευρώπη Βουλγαρία και θέλει να το κάνει χωρίς κραδασμούς.
Αμφιβάλλουμε πολύ ότι θα πετύχει αυτό το τελευταίο. Αν ο ελληνικός λαός δεν ανατρέψει αυτές τις πολιτικές, η παρούσα κυβέρνηση θα έχει προσφέρει, πριν από την αναπόφευκτη πτώση της, μια τελευταία, σπουδαία υπηρεσία στους διεθνείς τραπεζίτες, με τα μέτρα που παίρνει, βάζοντας όμως τα θεμέλια για έναν εμφύλιο πόλεμο ή μια εθνική καταστροφή στην Ελλάδα. ¨Όπως και το μνημόνιο, έτσι και τα μέτρα που προτείνει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση, κατ¨εντολήν των ξένων, δεν έχουν φτιαχτεί για να πετύχουν. ¨Εχουν φτιαχτεί για να αποτύχουν, φέροντας σε χειρότερη θέση τη χώρα, αφού προηγουμένως της αρπάξουν ότι έχει και δεν έχει.
(*) Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν από την ιστορική εξέγερση της ελληνικής νεολαίας και το κύμα διαδηλώσεων, απεργιών και καταλήψεων κατά των “αποκρατικοποιήσεων”
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου.
Konstantakopoulos.blogspot.com
