Η είδηση του θανάτου του ΘΒ ήρθε σαν οιωνός για το τέλος μιας εποχής. Δε δηλώνω ρομαντικός (παρότι λίγο πολύ όλοι είμαστε πίσω από το brutal προφίλ που καλλιεργούμε) αλλά η αλήθεια είναι ότι οι γενιές άλλαξαν...
μαζί τους και οι αξίες, οι συμπεριφορές των ανθρώπων, προπάντων όμως άλλαξε η παραγωγή αγνών ψυχών όπως ο Κύριος Θ. Βέγγος (δεν τολμώ να μην προσθέσω τη λέξη κύριος).Όποτε κοίταζες στα μάτια αυτόν τον μέγα ηθοποιό και άνθρωπο, έστω και από το χαζοκούτι, δεν έβλεπες απλά μια αγνή ψυχή, αλλά ένα μικρό κομμάτι του παρελθόντος, σα να έβλεπες την Αθήνα μέσα στο πράσινο και τα νεοκλασικά κτήρια, μικρές γειτονιές χωρίς τη σημερινή κατάσταση βρωμιάς ανομίας και του πολυπολυτισμικού παραδείσου, όπου οι γείτονες αφήνανε ανοιχτές τις πόρτες των σπιτιών τους και επικοινωνούσαν μεταξύ τους σαν παιδιά γεμάτα αθωότητα.
Οι ταινίες του συγκινούσαν, συγκινούν και θα συνεχίσουν να συγκινούν διότι εκπροσωπούν αυτόν τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο που δεν προσπαθούσε να αντιγράψει με κάθε τρόπο μία εμπορική επιτυχία όπως το “Safe sex” θυσιάζοντας τα πάντα στο βωμό του χρήματος.
Είθε να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, γιατί από «αριστοφάνηδες» με βαριές τσέπες και κότερα χορτάσαμε, την αξία όμως ενός θρύλου του ελληνικού κινηματογράφου έπρεπε να έρθει ο θάνατ;oς του για να τη θυμηθούμε.
Ένα μικρό απόσπασμα για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι
antinews.gr
