Η μάστιγα του λαϊκισμού έχει ακυρώσει κοινωνιολόγους, ιστορικούς. Εθνογραφικά ντοκουμέντα πού θα βοηθούσαν στην εξέλιξη σκιάστηκαν πίσω από την νομιμοποίηση της...
«Κατινιάς» και της μασημένης τροφής. Ο συμβιβασμός διδάσκεται καθημερινά μέσα από τα τηλεοπτικά κανάλια. Οι σύγχρονοι ιδεαλιστές ωχριούν μπροστά στις αντιφάσεις των τηλεοπτικών παραθύρων. Αυτές, οι «κατώτερης μορφής» σκέψεις, θα εξαντλήσουν την ουσία της σκέψης. Η τέλεια ακινησία θα αποτελέσει Εθνική κληρονομιά. Τα κοινωνικά φαινόμενα «φιλτράρονται» μέσα από αυστηρή «πολιτική τοποθέτηση» και προσφέρονται σαν μασημένος κιμάς στο λαό. Ο όρος «κοινωνική συνείδηση» ακούγεται σαν «όσα αρπάξει ο κώλος μου». Ξεχάσαμε ότι σημαίνει φιλοσοφικές, πολιτικές, καλλιτεχνικές, επιστημονικές, ηθικές κλπ. απόψεις.Πάνω σ’ αυτήν την βάση της υπεραπλούστευσης κινούνται οι σύγχρονοι μηχανισμοί. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι έχω το βλέμμα της αγελάδας μετά το άρμεγμα. Ξέρετε, εκείνο το βλέμμα, το λίγο μελωμένο, το ύφος το ξαλαφρωμένο και το ηθικό αναπτερωμένο ότι πρόσφερα και γώ κάτι στην χώρα μου. Και μετά δίνω μια και αδειάζω τον κουβά γιατί μια φωτιά μέσα μου δεν μ’ αφήνει να ναρκωθώ. Διότι κάπως έτσι εφευρέθηκε η «δουλεία». Με απλά, υπεραπλουστευμένα λόγια: «Είμαστε οι δουλάρες της Ευρώπης» και όχι μόνο!Του Βλαδίμηρου Κυριακίδη.
