να θέλει να πετά στου πόθου του το μαξιλάρι,
να μεθά στο λυκόφως σαν ανταμώνει την ωραία αγαπημένη,
όλα της τα τοπία είναι όμορφα,
οι καρποί της,
οι ωραίοι αστράγαλοι,
τα...
στρώματα των σκέψεων της ατακτοποίτητα,
το θείο κορμί σπό μέλι,
την βλέπει να έρχεται και είναι ενας κύκνος,
πότε λευκός, πότε μαύρος, πότε κόκκινος,
την αγαπά σαν την βυζαντινή αμαρτία,
την ερωτεύεται σαν να είναι αρχαίος έρωτας,
να θέλει,
να θέλει,
να μπορεί να μην ξεριζώνει τα τείχη της νύχτας από μέσα του,
να στέκεται στον καθρέπτη και να μην κοιτά το κοινό του πρόσωπο,
μόνο τα μάτια της που στέκουν απλά στο πέπλο της αστροφωτισμένης νύχτας,
μείνε αγαπημένη, χτένισε τις ηδονές του με τα δόντια σου...
http://press-gr.blogspot.com/2011/07/blog-post_3229.html
