πιο άγριο μοιάζει απο καρπό απαγορευμένο σαν βλέπω καλά μέσα σου,
πιο ωραίο μοιάζει σαν ακούω τις επιφυλάξεις σου,ολα που ζήσαμε γεράνια σύγχρονα...
μικρές πέτρες απο λάβα,
συμφωνίες στο ελεύθερο,
καταδύσεις στο...
γαλάζιο,
μουσική παλιά οσο παλιός είναι ο άνθρωπος.
Αυτός είναι ο άνθρωπος, η συμφωνία ή η παραφωνία στην αρμονία.
Κάνε με να θέλω, μεσημέρια ήσυχα στο νησί με τα πόδια στην άμμο,
πρωινά μουντά και ξυπόλητα,
φιλιά απο γιασεμί και γιατσέντο,
βιολιά στην υπόφυση των παθών μας,
κούκοι δειλοί μα τετραπέρατοι,περπατήματα σε πέτρες σπασμένες.
Κάνε με να θέλω, τις ασήμαντες ώρες μου να τις κάνω σβησμένες με μολύβι μαύρο,
ας υπάρχω γιατί υπάρχει η ομορφιά των ανθρώπων,
κάνε με να βλέπω πως είσαι ενα σημάδι που δεν θα σκοπεύσω,
δεν θέλω να κατακτώ το αληθινά ωραίο,
σκοπός μου είναι να συνυπάρξω με βήματα κάποιου περήφανου πουλιού ή ενος άλογου που ελάφρυνε στην πανσέληνο,
κάνε με να θέλω να υπάρχω,
να ζω για να σου διηγούμαι την ζωή μου,
να διηγείσαι την δική σου,
ολες οι εικόνες πέτρες λευκές στην παραλία την απάτητη,
σε αγαπώ,
κάνε με απλά τις πιο πολλές φορές να σε θαυμάζω,
ξέρεις,
έτσι θα είναι πάντα,
υπάρχουν άνθρωποι που τηρούν το πάντα
οχι απο προσπάθεια,
απλά γιατί έτσι γίνεται..
http://press-gr.blogspot.com/2011/07/blog-post_4155.html
