λες και ζητούσαν μιαν εκσπερμάτιση ολων των αγγέλων που τα κατοικούν,
πότε τρυφερά, πότε ζητώντας δικαιοσύνη για τα δεινά των ανθρώπων.
Πολλές οι φορές που ακούω τους αγγέλους να τσακώνονται,
πότε γιατί δεν βρίσκουν ποτέ τον θεό,
πότε γιατί δεν μπορούν να ησυχάσουν απο τις ανθρώπινες υποθέσεις.
Βαριές αστραπές διασχίζουν την γκρίζα γραμμή,
σαν κόκκινο μάτι που ζητά να δει πίσω απο το φως κάτι άλλο.
Πέφτει άφθονο το νερό της βροχής.
Τι είναι η βροχή; Δεν είναι το...
δάκρυ του Δια, δεν είναι η μεταμόρφωση της Αφροδίτης για να κρυφτεί γιατί δεν έχει διάθεση για έρωτα.
Πάντως είναι θηλυκό. Η βροχή. Κι όπως ολα τα θηλυκά έχει τις αισθήσεις ανοιχτές.
Και συνουσία ζητά με τον ουρανό. Μα αυτός αχόρταγος εραστής θέλει και την γη. Γι αυτό πέφτει πάνω της μετά σαν βροχή.
Ισως είναι λίγο ύπουλος.
Οπως ολοι οι αχόρταγοι.
Την ακούω τώρα την βροχή. Πέφτει με δύναμη στην βεράντα.
Ανοίγω το παράθυρο να μπει το φρέσκο της.
Υπάρχει αυτό το μίγμα του νερού με το χώμα που κάνει την ψυχή μου να ανοίγει σαν ναός.
Μυρίζω βαθιά.
ΙΣΩς και τα λουλούδια να γίνονται για λίγο οργασμικά. ίσως κι οχι. Ποιος μπορεί να τα ακούσει άραγε; Ισως κάποιος ερημίτης στο Θιβέτ. Η ενας κάτοικος στα Ιμαλάια..
Βρέχει. Ξεπλένει για λίγο την βρωμιά των παπουτσιών μας, των ματιών μας.
Μοιάζει και λίγο σαν να βαπτίζεσαι απο την αρχή αν αφεθείς απο κάτω της.
Η συνουσία του ουρανού και της γης πέφτει στα κεφάλια μας..
θΑ βγω έξω τώρα.
Φυσικά χωρίς ομπρέλλα.
Μαζί μου θα βγούν και σαλίγκαροι. Έχω ακούσει το απαλό τους τραγούδι καθώς γλύφουν γλυκά το χώμα.
Θα τους παρακολουθήσω.
Θα τους δώσω ονόματα. Μετά θα τα γράψω στην φλούδα των δέντρων..
Μαζι με το δικό μου.
Για να μην ξεχνιέμαι.
έτσι θέλω να ζω, σαν χάδι απο σαλίγκαρο, σαν βροχή στο χώμα, μαζί ενα ουράνιο τόξο που ανοίγει ολότελα τα μάτια του.
Ερωτική βροχή, βροχή μου, μάνα μου και πατέρα μου, ξόδεμα στα χέρια και βάλσαμο στην ψυχή μου...
http://press-gr.blogspot.com/2011/07/blog-post_4181.html
