Τρία πουλάκια κάθονταν δίπλα σε
μία γάτα,που ‘ταν χοντρή και μαλλιαρή, κι έτρωγε μια σαλάτα,που ‘χε ντομάτα ζουμερή κι έξτρα παρθένο λάδι,
μία γάτα,που ‘ταν χοντρή και μαλλιαρή, κι έτρωγε μια σαλάτα,που ‘χε ντομάτα ζουμερή κι έξτρα παρθένο λάδι,
το βράδυ που ‘ρθες να με βρεις κι έλειπα απ’ το σπίτι,
γιατ’ είχα πάει σινεμά μαζί μ’ έναν αλήτη,
που τελικά παράτησα μαζί σου φως μου να ‘μαι,
-ωραία το ‘πα τώρ’ αυτό- (τι είπα ;…δεν θυμάμαι…),
θυμάμαι όμως μια φορά που είχα βγει για ψώνια,
και είχα βρει δυο φοβερά, στυλάτα παντελόνια,
που τελικά τα άφησα και πήρα ένα άλλο,
γιατί μου κάναν τον ποπό λιγάκι πιο μεγάλο,
σαν της κυρίας στην tv που λέει τις προβλέψεις,
αυτά που έλεγε προχτές με βάλανε σε σκέψεις,
κι από τις σκέψεις τις πολλές έχω ημικρανία,
κι έχουν τελειώσει τα ντεπόν, κλείσαν τα φαρμακεία,
και η μαμά μου το ‘λεγε :’’πάρε παιδί μου να ‘χεις’’,
σίγουρα τώρα θα μου πει : ‘’μπράβο, καλά να πάθεις’’,
μητέρα είναι μόνο μια, ξεχνώ και πώς τη λένε,
όταν το βρω θα σας το πω, τώρα άλλα με καίνε,
ποια είμαι, κατά πού τραβώ, τί θέλω, τί γυρεύω…
σόρυ παιδιά... σας χαιρετώ…άλλο δεν την παλεύω…
Κι αυτά που είπα σήμερα, ξεχάστε με τη μία.
Την άκουσ’ απ’τα χημικά. Ήμουν κι εγώ πλατεία.
