Όμως η ευρωζώνη είναι άλλο πράγμα.
Η ευρωζώνη δεν είναι εμβάθυνση της Ευρώπης όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά μια αγορά η καλυτέρα ένα εμπορικό κέντρο. Ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο με κοινή συναλλακτική μονάδα όπου το μεγάλο ψάρι εξαφανίζει το μικρό. Το κάθε κράτος έφερε εκεί το μαγαζάκι του και...
το εμπορικό κέντρο έβαλε κοινούς κανόνες και διοικητήριο. Στα εμπορικά κέντρα όμως δεν χωρά η πολιτική αλλά το συμφέρον. Και τα μεγάλα καταστήματα έχουν περισσότερα «δικαιώματα» από τα μικρά. Βρισκόμαστε σε αυτή την αγορά εκ της ανάγκης μας να μετέχουμε και εμείς στο νέο κόσμο που γίνεται και που θα είναι κατά βάση συνδεδεμένα εμπορικά κέντρα.
Στην αγορά το μόνο δίκαιο είναι αυτό του ισχυρού. Έχεις πελάτες και πωλήσεις στην περίπτωση μας εξαγωγές ζεις, δεν έχεις εξαφανίζεσαι Στην αγορά κυριαρχεί ο οικονομικός δαρβινισμός και κάθε έννοια αλληλεγγύης μεταξύ καταστημάτων είναι αμφότερα καταστροφική.
Ακόμη και εάν μια μέρα όλη η Ευρώπη μπει στην ευρωζώνη ή ακόμη και εάν φτάσουμε στις Ηνωμένες πολιτείες της Ευρώπης και όλοι μας έχουμε ευρώ, δεν θα πάψουν ποτέ οι επιμέρους οικονομίες και αγορές, τα μαγαζιά να ανταγωνίζονται η μια την άλλη. Δεν θα πάψει ποτέ ο γερμανός επιχειρηματίας να ανταγωνίζεται με τα ίδια μέσα και πείσμα τόσο τον Αμερικανό, τον Ιάπωνα όσο και τον ιταλό ομοειδή επιχειρηματία.Για να βρει μια θέση η αριστερή διανόηση και να μην πλανάρει προσπαθώντας να αποδείξει το αυταπόδεικτο έλλειμμα δικαιοσύνης της ευρωζώνης, θα πρέπει να διαχωρίσει τις έννοιες της αμείλικτης αγοράς και της πολιτικής.
Η αγορά είναι σκληρή ανταγωνιστική και κανένα δίκαιο δεν υφίσταται πλην του κανονιστικού των συναλλαγών. Η πολιτική μπορεί μόνο να αλλάξει το δίκαιο των συναλλαγών. Η πολιτική είναι ο χώρος της ηθικής της συμπεριφοράς της δικαιοσύνης. Δεν μπορεί όμως να επέμβει για να κόψει πελάτες από το ένα μαγαζί και να τους στείλει στο άλλο.
Είναι σίγουρο ότι όσο και να αλλάξει η πολιτική ή ο συσχετισμός δυνάμεων στην ευρωζώνη δεν αλλάξει η κυρίαρχη σχέση ή θέση των αγορών, από τα πάνω. Αντίθετα το κάθε μαγαζί θα πρέπει να βάλει τα δυνατά του ώστε να αλλάξει την θέση του και την κατάσταση του στο εμπορικό κέντρο.
Στην κορυφή πάντα θα κυριαρχεί η αναζήτηση του κοινού συμφέροντος του εμπορικού κέντρου και πάντα αυτή θα οδηγεί σε αποφάσεις που θα είναι τόσο αφαιρετικές όσο είναι ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής συμφερόντων.
Ακόμη και εάν κάποια στιγμή φτάσουμε σε μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση την οποία θα εκλέγουμε με καθολικές εκλογές, αυτή πάντα θα παίρνει αποφάσεις που θα ευνοούν κάποιους και θα πλήττουν κάποιους άλλους. Αφού οι έλληνες είμαστε λίγοι, γίνεται σαφές ότι αν πορευτούμε με εθνικές ταυτότητες και τοπικά συμφέροντα προσπαθώντας να κρατήσουμε τα πάντα σε αυτή την ομοσπονδιακή Ευρώπη, τότε θα χάσουμε πολλά ως έλληνες, καθώς η δυνατότητα παρέμβασης και επηρεασμού στην κεντρική πολιτική θα είναι μηδαμινή. Είναι πέρα από σαφές ότι αυτό συμβαίνει τώρα. Η Ελλάδα αποδέχεται να ρημάζει την εθνική της οικονομία, να χρεοκοπεί συντεταγμένα και με την άδεια των ευρωπαίων αλλά και να υπακούει σε όλα όσα τις λένε.
Και το κάνει για να παραμείνει στο ευρώ. Για να μην πεταχτεί έξω από το εμπορικό κέντρο.
Η ελληνική διανόηση πιστεύει ότι κάποια στιγμή εκ των πραγμάτων θα υπάρξει εμβάθυνση της ευρωζώνης και θα δοθεί ευρωπαϊκή λύση. Και αυτό τελικά φαίνεται να συμβαίνει. Η αριστερή διανόηση είναι εγκλωβισμένη με τον διεθνισμό της και ανήμπορη να καταγγείλει την ευρωζώνη χωρίς να αναφερθεί μόνο σε μια πικρία για την αδικία που συμβαίνει σε βάρος της χώρας. Από όλη την αριστερά εκφράζεται μόνο η αδικία και πικρία, που εκ των πραγμάτων όταν δεν αντιπροτείνει κάτι οδηγείται στην μοιρολατρία.
Αν θέλουμε λοιπόν να παραμείνουμε στο ευρώ αυτή την στιγμή σκάμε και κολυμπάμε. Αποδεχόμαστε τα πάντα και ακόμη παραπέρα είναι ανάγκη να κατανοήσουμε πλήρως τον ρολό και το πλαίσιο που έχουν επιλέξει οι εταίροι μας για εμάς μέσα στην ευρωζώνη. Toν συζητάμε και τον αποφασίουμε μαζί. Εξειδικευόμαστε σε αυτόν. Εντρυφούμε στο νέο μας κουστούμι ώστε να μάθουμε να ζούμε με αυτό και να γίνουμε οι καλύτεροι και οι πιο χρήσιμοι ευρωπαίοι.
Τι μπορούμε να πουλήσουμε; Ελληνική και (όχι μεσογειακή διατροφή) ΑΠΕ αέριο, μεταφορές, τουρισμό κάθε είδους και σταθερότητα.
Πρέπει ακόμη να επεκτείνουμε το μαγαζάκι και έκτος του στενού και ανταγωνιστικού «εμπορικού», ώστε να βρει νέους πελάτες και να έχει μια σχετικά καλή πιθανότητα προκόψει. Κανείς δεν μπορεί να πει όχι αν ότι κάνουμε συμφέρει το εμπορικό κέντρο συνολικά, ακόμη και εάν ανταγωνίζεται κάποιους μεμονωμένους εταίρους.
Αν δεν θέλουμε παίρνουμε την πραμάτεια μας και ψάχνουμε άλλο στέκι να την πουλήσουμε.
Από τον Γιάννη Παπαιωάννου
