ένα ζώο βλέπω στο δωμάτιο να με κοιτά με τα κόκκινα μάτια του,
είναι οι φόβοι σου που δεν με βλέπεις,
συνεχίζεις να μιλάς και...
κλωστές σάλιου στολίζουν την άκρη του στόματος,
ίσως και λίγο αίμα,
όσα έκανα και είδα ήταν από αίμα,
αυτό σου δωσα να φορέσεις κάποια νύχτα που δεν είχες μήτε πόδια μήτε χέρια,
αυτό έχω πάντα φυλαγμένο στην δύσκολη ώρα,
συνεχίζεις να μιλάς και πέφτει δίπλα μου βαριά η σιωπή,
το σκοτάδι της νύχτας με τα ελπιδοφόρα φτερά του με τυλίγει ζεστά,
ψάχνω να βρώ τις αμαρτίες και τις αρετές σου,
δεν υπάρχει τίποτε εκτός από λέξεις που ακουμπάς άστοργα και άτσαλα,
πάντα διέθετες αδεξιότητα,
το καλό για μένα είναι πως διαθέτω νύχια και δόντια,
με αυτά σε τελειώνω στις υπόλοιπες λέξεις σου, ανοίγω την πόρτα και βλέπω έναν καθαρό ουρανό...
http://press-gr.blogspot.com/2011/08/blog-post_144.html
