πάνω από τα φρύδια του στέκουν δυο μικρά βουνά, αυτά που χαρακτήριζαν κάποτε εναν δολοφόνο ή έναν παρανοικό,
έχει τον αέρα ενός αλήτη που
ξέρει να ντύνεται και σε μετάξια...
στέκεται στην μπαλκονόπορτα με ένα τσιγάρο στην άκρη του στόματος,
πάντα νομίζεις πως σε κοιτά αυθάδικα μα αν διαβάσεις τα μάτια θα δείς πως αυτό είναι λαγνεία.
Ο καιρός είναι εύκολος για έρωτες ψεύτικους
το ξέρει καλά και το εκμεταλεύεται..
Έχει στόμα γεμάτο, τόσο γεμάτο που θα λεγα πως στάθηκε πάνω του το φεγγάρι
κρατά πάντοτε ένα αόρατο ξίφος για ευγένεια,
ξεπερνώντας τον στιγμιαίο πόθο μπορώ να διαβάσω μερικά από τα μυστικά του αποφθεύγματα
η αχίλλειος πτέρνα του είναι ο ναρκισσισμός, αρρώστια μεγάλη,
καμουφλάρεται όμως αρκετά έξυπνα προβάλλοντας πνευματικά δηλητήρια για χαρίσματα.
Θα έβαζα στοίχημα πως περπατά νιώθοντας τον ουρανό στην πλάτη του
πως στα σεντόνια μιας ωραίας κάμαρας αργά βγάζει το ζώο από μέσα του,
πολλές φορές το χει κρυμμένο.
Φοράει συνήθως μαύρα ρούχα,
είναι σαν πορτρέτο των κολασμένων,
αυτό πάντοτε κάνει τα ρουθούνια μου να ανοίγουνε όπως των κυνηγόσκυλων
θα τον καλούσα με ευχαρίστηση για έναν αγώνα κάτω από δέντρο ελιάς κυνηγώντας λέξεις,
προκαλώντας τα εγκεφαλικά στρώματα να ανέβουν στην επιφάνεια και να κάνουμε ατμόσφαιρα..
Να δώ αν κάτω από τον μανδύα του κρύβεται ένας νάρκισσος ή ένας καταραμένος
ή απλά ένας ασήμαντος άνθρωπος που περιφέρει την γοητεία του όπως τα κουνούπια την προβοσκίδα τους...
Κι αυτό θα ταν για εμένα η πιο γοητευτική πρόκληση...
Γράφει η Πόπη Συνοδινού
http://press-gr.blogspot.com/2011/09/blog-post_2656.html
