Είναι βέβαιο ότι ζούμε σε περίοδο πολλαπλών κρίσεων. Αφού χάσαμε την όποια εθνική μας οντότητα και το (ασαφές) σχέδιο επιβίωσης του Eλληνισμού,τώρα χάνουμε-πέραν των οικονομικών καταβυθίσεων-και την κοινωνικοπολιτική μας ταυτότητα.
Αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί έχουν γίνει ένα ιδεολογικό κουβάρι όπου ο καθένας λέει ό,τι θέλει (αρκεί να διαφέρει από αυτά που είπε ο άλλος) και ο καθένας κάνει ό,τι θέλει (αρκεί να έχει έτοιμα δυο-τρία ευφυολογήματα ή σλόγκαν επικοινωνιακού χαρακτήρα).
Οι πολιτικοί μας πρωτοστατούν σ’ αυτή την (ηθελημένη;) σύγχυση. Ένας αλλοδαπός που δεν γνωρίζει ονόματα, ιστορία και κομματικά σύμβολα πολύ δύσκολα θα ξεχώριζε από τη ρητορική τους σε τι Θεό πιστεύουν.
- Μας τιμωρούν καθημερινά (απολύσεις, περικοπές, ΦΠΑ) για να μην προκάνουμε να τους τιμωρήσουμε εμείς (γι’ αυτά που έκαναν και γι’ αυτά που κάνουν).
- Μας νομοθετούν και μας διδάσκουν το καινούργιο (!!) (κρατικός υπάλληλος, εργασιακή εφεδρεία, ιδιωτικοποιήσεις) ξεχνώντας αφενός ότι αυτοί οι ίδιοι έλεγαν επί χρόνια ακριβώς τα αντίθετα κι αφετέρου ότι αυτοί ψήφισαν τις όποιες στρεβλώσεις κι αυτοί επωφελήθηκαν από τι όποιες προνομιακές καταστάσεις.
- Θυμήθηκαν την ισότητα, ενώ αυτοί επιβίωσαν πολιτικά παραβιάζοντας (και βοηθώντας και τους κολλητούς τους να παραβιάζουν) τους ίσους όρους (ατιμωρησία, φωτογραφικές διατάξεις).
Η λίστα των υπο-κριτών πολιτικών είναι μεγαλύτερη από αυτή των φοροφυγάδων. Άρα, πριν απ’ όλα, χρειάζεται μια Νέα Δημοκρατική Αλλαγή και ένα νέο Κοινωνικό Πολιτικό Συμβόλαιο με νέους πολιτικούς που θα εκφράζουν νέους πολιτικούς σχηματισμούς και θα διέπονται από νέα πολιτική ηθική.
Υ.Γ: Ποιος, πότε, πώς άλλαξε τις αξίες της ζωής μας και τώρα ψάχνουμε να βρούμε άλλες;
*Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
