Το φθινόπωρο ανασαλεύει μια αμυδρή μελαγχολία μετά το πανηγυράκι του καλοκαιριού, τις μεταμεσονύκτιες βόλτες, τον οίστρο των διακοπών.
Τη στιγμή που νιώθεις πόσο αναποφάσιστα μπορούν να είναι τα πράγματα μια τέτοια εποχή, σκέφτεσαι ότι είναι καιρός για προσωπικές αποφάσεις. Κι οι αποφάσεις σε καθορίζουν καλώς ή κακώς. Καμιά φορά οι συζητήσεις με φίλους μπορούν να αποτρέψουν ή να ενισχύσουν μια απόφαση. "Άντε να σκεφτείς κάτι αξεπέραστο, όταν στο τέλος όλα σε προδίδουν" λέει η Κ, και ναι, έχει δίκιο, οι δύσκολες αποφάσεις θέλουν...
γενναιότητα, ιδίως όταν τα πράγματα ζορίζουν , όταν το μικρό βάρος φαίνεται ασήκωτο.
Τελικά ποια είναι η πραγματική ζωή; Ή καλύτερα πού είναι; Κρυμμένη πίσω από τις μεγάλες προσδοκίες της νέας σεζόν που μπαίνει καλπάζοντας; Μήπως τελικά όλα είναι θέμα απόφασης; Πιθανόν.
Κανένας μας δεν έχει κρυφό άσσο στο μανίκι, απαντήσεις για όλα. Ποιά εξήγηση αρκεί για όσα ζούμε γύρω μας; Όταν τα πράγματα φωνάζουν δυνατά, μάλλον σε φάλτσο καταλήγουν παρά σε απάντηση.
Ίλιγγος ενός προαναγγελθέντος Σεπτεμβρίου. Το ημερολόγιο στον τοίχο προειδοποιεί αμείλικτα. Αφού ερχόμαστε στο φθινοπωρινό πάρτυ σωρηδόν, βιαστικά ρωτώ στην είσοδό του, "ποιες είναι οι δικές σας αποφάσεις."
Η δική μου απόφαση είναι η απελευθέρωση από τις λέξεις και τη σιωπή που τις εμπεριέχει κι ακόμη περισσότερο η απελευθέρωση από τις εύκολες απαντήσεις. Όταν ανακατεύεις τα κομμάτια της ζωής σου, τη στιγμή που είναι καιρός για δράση, οι αποφάσεις που πήρες άλλοτε αναιρούνται, άλλοτε λαμβάνονται μετρώντας το χρόνο ανάποδα, άλλοτε κάτι αναπάντεχο συμβαίνει κι απελευθερώνεσαι από όλα τα χαοτικά ερωτήματα και τα αόριστα σκαμπανεβάσματα.
Ενόψει του φθινοπώρου, ό,τι αποφάσεις και να πάρετε, ο χρόνος θα αποφασίσει για το κύρος τους ή όχι. Κάντε ό,τι σας αρέσει κι απολαύστε το. Δικαίωμα.
Γράφει η Λίνα Φυτιλή
http://press-gr.blogspot.com/2011/09/blog-post_7985.html
