Στην εκπνοή του Φεβρουαρίου, είχα αποφασίσει να γράψω για τα θετικά που αναδύονταν μέσα από το άσχημο κλίμα που από τότε επικρατούσε ανά την επικράτεια. Έκτοτε, μεσολάβησαν αρκετά άρθρα, η πλειονότητα των οποίων ήταν «προϊόντα» της μαύρης επικαιρότητας που μας κατακλύζει.
«Η Ελλάδα απέδειξε ότι έχει τη θέληση και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει μεγάλες μεταρρυθμίσεις και να καταστήσει την οικονομία της βιώσιμη», δήλωνε τότε ο πρωθυπουργός, προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Σήμερα, αρχές Οκτωβρίου, επτά μήνες μετά, ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει: «Είμαστε αποφασισμένοι να οδηγήσουμε τη χώρα με ασφάλεια στην έξοδο από την κρίση… Εκπροσωπούμε τις προοδευτικές μας αξίες σε μια δύσκολη παγκόσμια συγκυρία». Μια από τα ίδια… Ενδιάμεσα, με τη θερμοκρασία να αναβαίνει (λόγω εποχών και συγκυριών) πρωταγωνίστησαν: σωρεία ευοίωνων κυβερνητικών δηλώσεων, υποσχέσεις, πληθώρα μέτρων, ένας ανασχηματισμός, μεγάλη κοινωνική δυσαρέσκεια, όλα συμμετείχαν σε ένα «φεστιβάλ» αναποτελεσματικότητας υπό την αιγίδα της δυσπραγίας.
Η φθίνουσα πορεία είναι δεδομένη, το χειρότερα σενάρια που από τότε φημολογούνταν ολοένα «παίρνουν σάρκα και οστά», κι όμως, δυο πράγματα «υποβόσκουν» κάνοντας -δειλά & τολμηρά μαζί- την εμφάνισή τους: ελπίδα και όνειρο λέγονται, νομίζω…
Ξεδιπλώνοντας τις ελπίδες και τα όνειρά μας, κάπου βρήκαμε και πάλι απλές καταχωνιασμένες συνήθειες, στοιχεία της ρουτίνας που παρατήσαμε γιατί βρήκαμε κάτι πιο φανταχτερό –όχι απαραίτητα καλύτερο-. Έτσι, ευκαιριακές & πολυέξοδες συνήθειες, ανούσιες υπερκαταναλωτικές μόδες δίνουν σιγά – σιγά τη θέση τους σε καταστάσεις που σνομπάραμε ενώ παλιότερα αγαπήσαμε. Ενδεικτικά, παρέες που είχαν χαθεί ξαναντάμωσαν, «αναγκαστικά» μεν, αφού οι οικονομικές μαζώξεις σε σπίτια έχουν αναχθεί στα κοσμικότερα events του φθινοπώρου. Εναλλακτικές, οικονομικότερες λύσεις διασκέδασης με καλλιτεχνικές αναζητήσεις υψηλότερου επιπέδου κάνουν την εμφάνισή τους. Εκθέσεις βιβλίου, καινοτόμες θεατρικές εκδηλώσεις, φεστιβάλ χορού στο δρόμο, παραγωγικές ομάδες συζητήσεων, πλέον σφύζουν από κόσμο. Απ’ ότι φαίνεται, η κρίση μας κάνει και να σκεφτόμαστε περισσότερο, να επαναπαυόμαστε λιγότερο…
Σε αυτό το ύφος, η εκδήλωση της περασμένης Πέμπτης από γνωστή αλυσίδα βιβλιοπωλείων στη Στοά του βιβλίου: BookNight, ο τίτλος της, όπου -αντί εισιτηρίου- οι προσερχόμενοι δίνουν ένα τουλάχιστον βιβλίο από τη βιβλιοθήκη τους. Σκοπός η συγκέντρωση βιβλίων με προορισμό ιδρύματα που τα χρειάζονται: φυλακές, νοσοκομεία, γηροκομεία, παιδικοί ξενώνες. Θα ακολουθήσουν ανάλογες εκδηλώσεις.
Αντιστοίχως, στους δρόμους, τις γειτονιές και τις πλατείες της Αθήνας βγήκαν οι καλλιτέχνες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής όλο το Σεπτέμβριο έως τις αρχές Οκτωβρίου, δίνοντας μία διαφορετική νότα στη δύσκολη καθημερινότητα της πρωτεύουσας. Στο πρόγραμμα των δράσεων σημαντικό ρόλο έπαιξε το Λυρικό Λεωφορείο, ένα λεωφορείο με ανοιχτή οροφή, που μετέφερε μονωδούς και χορωδούς της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, οι οποίοι στην διαδρομή και στις στάσεις ερμήνευσαν δημοφιλή αποσπάσματα από γνωστές όπερες, που παρουσιάστηκαν δωρεάν στους Αθηναίους με τη συνεργασία του υπουργείου Πολιτισμού και του Δήμου Αθηναίων.
Ας φωτίσουμε τα καλά, παραμερίζοντας, έστω προσωρινά, τα «μαύρα». Ας γίνουμε κοινωνοί τους, προσδοκώντας να πραγματώσουμε τα όνειρά μας, να δικαιώσουμε τις ελπίδες μας που πεθαίνουν, εξάλλου, τελευταίες. Και σίγουρα μετά από μας…
Προσωπικός στόχος του γράφοντος για το φθινόπωρο που μόλις ξεκίνησε, είναι «ένα νέο αισιόδοξο του άρθρο απέναντι σε κάθε στενάχωρο που δημοσίευσε».
Με την ελπίδα, πάντα, να υπάρχει ευχάριστη ύλη, ανθρώπινες ιαχές – οάσεις παραγωγής πολιτισμού. Διότι έως τώρα οι κραυγές αγανάκτησης σχεδόν μονοπωλούν…Άραγε ξορκίζονται;
