Τι είναι αυτό που μας έδωσε τη δυνατότητα να ευδοκιμήσουμε - σε σημείο όπου,να μην περνάμε κάθε μέρα ανησυχώντας για το αν θα ζήσουμε να δουμε μια άλλη ημέρα; Η σωτηρία μας,ίσως,είναι ο εγκέφαλός μας και πολύ ανεπτυγμένη του ικανότητά να πειραματιστεί και να συνεργαστεί βρίσκοντας έξυπνες λύσεις σε απειλητικές για τη ζωή προκλήσεις.5:Φωτιά
Δεν γνωρίζουμε την ταυτότητα του πειραματιστή ή πειραματιστών στον πολιτισμό των Acheulian στην Αφρική οι οποίοι ανακάλυψαν πώς να ξεκινήσουν,πως να ελέγξουν έλεγχο και πως να χρησημοποιήσουν τη φωτία περίπου 790,000 χρόνια πριν. Αλλά γνώση της ταχείας οξείδωσης τους ήταν μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις που στήριξαν την επιβίωση και την εξάπλωση της ανθρωπότητας, σύμφωνα με τη Nira Alperson-Afil ένα μέλος της ισραηλινής Αρχαιολογικής ομάδας η οποία βρήκε τις πρώτες απόδείξεις τις ανθρώπινης ικανότητας να δημιουργει και να ελέγχει τη φωτιά.
Η εφεύρεση εξόπλισε τους πρώτους ανθρώπους με ένα τρομακτικό όπλο - τις φλεγόμεες δάδες - ώστε να προστατέύουν αυτούς και τα ευάλωτα μικρά τους από τα αρπακτικά ζώα. Έδωσε επίσης μια πηγή ζεστασιάς για να επιβιώσουν απο τις πτώσεις τις θερμοκρασίας. Επιπλέον,τη δυνατότητα να μαγειρεύουν τη σάρκα των ζώων και τη βλάστηση, έτσι αύξησε τις επιλογές τροφίμων για τους ανθρώπους και τους βοήθησε να αποφύγουν τον υποσιτισμό. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη εφεύρεση,η φωτιά ήταν η ανακάλυψη που επέτρεψε στους ανθρώπουσ να πολλαπλασιαστούν και να εξαπλωθούν σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη.
4: Γεωργικές Καλλιέργειες
Αν δεν είχαμε αγροκτήματα για την παραγωγή τροφίμων για μας,ένα μεγάλο κομμάτι του χρόνου μας θα κάλυπτε η συλλογή άγριων φυτών και το κυνήγι ζώων για να επιβιώσουμε,όπως έκαναν οι πρωτόγονοι κυνηγοί-συλλέκτες 12,000 χρόνια πριν. Το κυνήγι και η συλλογή δέν κακός τρόπος. Αλλά αυτό μας υποχρεώνει να είμαστε συνεχώς εν κινήσει και να περιορίσουμε τους εαυτούς μας σε μικρές ομάδες.
Η γεωργία δεν είναι μία, αλλά μια σειρά από επιστημονικές και τεχνικές καινοτομίες - όπως η ανάπτυξη των τεχνολογιών άρδευσης, και η εφεύρεση της αμειψισποράς και των λιπασμάτων - αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια χιλιάδων ετών. Αλλά όλα ξεκίνησαν όταν οι άνθρωποι βρήκαν τον τρόπο να συγκεντρώσουν σπόρους από άγρια φυτά,να τα φυτέψουν, και να τα μαζέψουν. Σύμφωνα με την ανάλυση του DNA των σύγχρονων τροφίμων, η ανάπτυξη των «καλλιεργητών ιδρυτών" - σιτάρι,κριθάρι, ρεβίθια, φακές, του λίνου και άλλων - χρονολογείται από 10.000 χρόνια 9.000 στη νοτιοδυτική Ασία.
3: Καθαρισμός Νερού
Πολλοί από εμάς που έχουν ταξιδέψει στον αναπτυσσόμενο κόσμο μπορούν να καταθέσουν πως,το να πιείς νερό μολυσμένο με παθογόνους παράγοντες οδηγεί σε πόνους στο στομάχι και χαλαρά έντερα,και ένα βιαστικό ταξίδι σε μια τοπική ιατρική κλινική. Αλλά το νερό που σχετίζεται με ασθένειες προκαλεί κάτι περισσότερο από κατεστραμένες διακοπές. Δεδομένου ότι οι εκθέσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το 2005,οι ασθένειες αυτές είναι η κύρια αιτία θανάτου στον κόσμο,κοστίζοντας 3,4 εκατομμύρια ζωές ετησίως - πάνω από τον πόλεμο, την τρομοκρατία και τα όπλα μαζικής καταστροφής σε συνδυασμό. Τα παιδιά στις φτωχές χώρες, των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ήδη εξασθενημένο από τον υποσιτισμό και άλλες πιέσεις,βρίσκονται ιδιαίτερα σε κίνδυνο,περίπου 4.000 από αυτά πεθαίνουν κάθε μέρα επειδή πίνουν βρώμικο νερό.
Αλλά παλιότερα ήταν ακόμα χειρότερα. Για αιώνες, ακόμη και στις ανεπτυγμένες χώρες, μυστηριώδης περιοδικά ξεσπάσματα υδρογενούς χολέρας σκότωσε πολλές χιλιάδες άνθρωπους. Στη συνέχεια, το 1854,ο Βρετανός επιστήμονας John Snow ήταν πεπεισμένος πως αυτή η ασθένεια προκαλείται από μικροοργανισμούς στο αποχετευτικό που μόλυναν τα αποθέματα νερού. Έτσι του ήρθε η ιδέα να προσθέσει χλώριο στο νερό για να σκοτώσει τους μικροοργανισμούς, και τα ποσοστά ασθένειών έπεσαν κατακόρυφα. Από τότε,πρόσθετες χημικές τεχνολογίες και διήθηση να έχουν αναπτυχθεί για να κάνουν ασφαλές το πόσιμο νερό μας.
2: Αντιβιοτικά
Για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, σχεδόν ο καθένας στον πλανήτη αντιμετώπισε τον κίνδυνο θανάτου απο επιδημίες βακτηριακών ασθενειών που ρήμαξαν μερικές φορές πολλαπλές ηπείρους. Μια τέτοια ασθένεια,η βουβωνική πανώλη (η ο "Μαύρος Θάνατος") σκότωσε περίπου 200 εκατομμύρια ανθρώπους κατά τον 14ο αιώνα και μόνο.
Στη συνέχεια, στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ένας γιατρός στο Λονδίνο που ονομάζεται Δρ Αλεξάντερ Φλέμινγκ,ο οποίος προσπαθούσε να αναπτύξει ένα αντιβακτηριακό παράγοντα, παρατήρησε ότι μούχλα που είχε ανατυχθέι σε ενα πιάτο Petri, είχε ήδη αναστείλει την ανάπτυξη ενός παθογόνου που μελετούσε.
Ο Φλέμινγκ δημοσίευσε ένα επιστημονικό άρθρο για την ιστορική ανακάλυψη το 1929, και ένας από τους μαθητές του, ο δρ Cecil Paine, έγινε τελικά ο πρώτος κλινικός γιατρός που παρουσίαζε την αποτελεσματικότητα της πενικιλίνης,ένός φάρμακου που προέρχεται από τη μούχλα,ενάντια σε βακτηριακές ασθένειες ασθενών. Από τότε, η χρήση της πενικιλίνης και άλλων αντιβιοτικών έχει οδηγήσει σε δραματική μείωση των ποσοστών θανάτου από ορισμένες κοινές ασθένειες. Στη Σουηδία, για παράδειγμα, το ποσοστό θανάτου από ένα τύπο γεννητικών λοίμώξεων του ουροποιητικού συστήματος σε βρέφη μειώθηκε από 1.000 το 1911 σε μία στις 100.000 γεννήσεις το 1970.
1: Διατήρηση τροφίμων
Τα δοχεία των φασολιών και καλαμποκιού στο ντουλάπι σας μπορεί να φαίνονται ταπεινά σε σχέση με τον πολιτισμό, αλλά υπάρχει ένας λόγος οι οι τοπικές αρχές συμβουλέυουν να κρατάμε προμήθειες. Η ικανότητα να διατηρούμε για μεγάλες χρονικές περιόδους χωρίς ψύξη τρόφιμα βοηθάει τους τους ανθρώπους να επιβιώσουν φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές, οι οποίες διαταράσσουν την παροχή ηλεκτρικού μας και να το κάνει δύσκολη την απόκτηση προμηθειών φρέσκων τροφίμων.
Η κονσερβοποίηση εφευρέθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα χάρη στη στρατιωτική αναγκαιότητα. Τα στρατεύματα του Ναπολέοντα υπέφεραν περισσότερες απώλειες από την πείνα και το σκορβούτο,μια θρεπτική ανεπάρκεια,παρά απ 'ότι με τις μάχες με τον εχθρό, και η γαλλική κυβέρνηση πρόσφερε ένα βραβείο των 12.000 φράγκων σε οποιονδήποτε θα μπορούσε να αναπτύξει μια μέθοδο για τη διατήρηση των προμηθειών των στρατιωτών στο πεδίο τις μάχης.
Ένας παριζιάνος ονομαζόμενος Nicholas Appert, ο οποίος είχε εργαστεί ποικιλοτρόπως ως κατασκευαστής καραμελών,σεφ και ζυθοποιός,σκέφτηκε την ιδέα του μερικού το μαγειρέματος των τροφίμων, το σφράγισμα με πώματα φελλού σε μπουκάλια και την εμβάπτιση του σε βραστό νερό για να διώξει τον αέρα στο εσωτερικό. Πιστεύει οτι ο αέρας τα αναγκάζει να χαλάσουν. (Χρειαζόταν άλλο μισό αιώνα πρίν ο Louis Pasteur ανακαλύψετε πως στην πραγματικότητα η θερμότητα είναι που σκοτώνει τους μικροοργανισμούς που προκαλούν ασθένειες.)
Οι Γάλλοι στρατιώτες πείραν δείγματα του Appert πουλερικών, λαχανικών,και άλλων αντικειμένων μαζί τους όταν είχαν αποσταλεί σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό, και ότι θα αναφερθεί μετά από τέσσερις μήνες, παρέμειναν βρώσιμα. Το 1810,ο εφευρέτης Peter Durand Espanol έλαβε ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια βελτιωμένη έκδοση συγκολλημένου δοχείου τροφίμων,που είχε αντί για καπάκι ένα φελλό. Δύο χρόνια αργότερα,δύο συμπατριώτες του Durand, ο Bryan Donkin και ο John Hall,άνοιξαν ένα εργοστάσιο όπου τοποθετούσαν τα τρόφιμα σε μεταλλίκα δοχεία αντί για μπουκάλια.
Howstuffworks.com
