Εκατό ώρες χάνονται κάθε εβδομάδα σε ένα μόνο Λύκειο, λόγω έλλειψης καθηγητών ενώ συγχρόνως,υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που δεν συμπληρώνουν το ωράριό τους.Και αυτό το παράδοξο, δυστυχώς,συμβαίνει στη χώρα μας.Και έχει σημασία να δούμε πώς και γιατί προκαλείται,για να μάθουμε,τουλάχιστον,ποιος έχει την ευθύνη.
Ας δούμε πρώτ’ απ’ όλα τα «βήματα» που ακολουθούνται για τις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών:
1. Οι αιτήσεις για τις μεταθέσεις από νομό σε νομό γίνονται κάθε χρόνο το Νοέμβριο. Το Υπουργείο Παιδείας μετράει τα κενά και ικανοποιεί ένα ποσοστό των αιτήσεων μετάθεσης. Οι μετατιθέμενοι και όσοι θέλουν καλύτερη θέση υποβάλουν αίτηση σύμφωνα με τις επιθυμίες τους και τοποθετούνται.
2. Μετράνε τα κενά και κάνουν τους διορισμούς από τους διάφορους πίνακες και τον ΑΣΕΠ.
3. Όσοι δεν πήραν μετάθεση έχουν δικαίωμα υποβολής αίτησης για απόσπαση σε άλλο νομό ή διεύθυνση εκπαίδευσης. Το Υπουργείο μετράει ξανά τα κενά και ικανοποιεί ένα μέρος των αιτήσεων.
4. Όσοι δεν πήραν απόσπαση έχουν δικαίωμα να ξανακάνουν αίτηση απόσπασης για τη β’ φάση. Στο υπουργείο μετράνε και πάλι τα κενά και ικανοποιούν ένα ποσοστό αποσπάσεων.
5.Τα κενά που δεν έχουν καλυφθεί μέχρι τώρα αρχίζουν να καλύπτονται με αναπληρωτές. Μετράνε κενά και διορίζουν τους αντίστοιχους αναπληρωτές. Κι αυτό γίνεται πολλές φορές στη διάρκεια της χρονιάς.
Σας φαίνεται ότι μετρούν και υπολογίζουν πολύ ; Κι, όμως, δεν μπορούν να καλύψουν τα κενά μιας περιφέρειας – για παράδειγμα της Αττικής. Η όλη διαδικασία που ξεκινά από το Νοέμβριο- Δεκέμβριο θα πρέπει να ολοκληρώνεται μέχρι τον Ιούνιο, ώστε να γνωρίζουν όλοι οι μετακινούμενοι σε άλλο νομό το πού θα ζήσουν το επόμενο διδακτικό έτος, για να κάνουν και την αναγκαία προετοιμασία.
Φέτος, όμως, μαζί με όλα τα άλλα που βρήκαν την εκπαίδευση, και οι αποσπάσεις ανακοινώθηκαν καθυστερημένα. Δηλαδή, ενώ την 1η Σεπτεμβρίου άνοιγαν τα σχολεία, στις 31 Αυγούστου το απόγευμα, ανακοινώθηκαν οι αποσπάσεις, έτσι ώστε οι εκπαιδευτικοί, είχαν στη διάθεση τους λίγες ώρες για να βρεθούν την 1η Σεπτεμβρίου στη θέση τους.
Να σας δώσω το παράδειγμα γνωστής μου καθηγήτριας, με οργανική θέση στην Καστοριά, η οποία ξεκίνησε στις 31 Αυγούστου για να πάει στο σχολείο της. Καθ’ οδόν , σταματούσε έψαχνε για internet café για να δει αν βγήκαν οι αποσπάσεις και αν η ίδια αποσπάσθηκε. Λίγα χιλιόμετρα πριν φτάσει στην Καστοριά, βγήκαν οι αποσπάσεις και διαπίστωσε ότι την άλλη μέρα πρωί- πρωί έπρεπε να βρίσκεται στο σχολείο που αποσπάσθηκε …στην Αθήνα! Επέστρεψε άρον άρον και παρουσιάστηκε μεν στη θέση της και στην ώρα της, αλλά για την ίδια ξεκίνησε μαραθώνιος : Έπρεπε να ξενοικιάσει το σπίτι που είχε στην Καστοριά, να τακτοποιήσει τα σχολεία των παιδιών της, στην Αθήνα, πλέον, και να «μετακομίσει»ολόκληρη τη ζωή της μέσα σε ελάχιστες ημέρες – αν όχι ώρες…
Η εκπαιδευτικός «έκοψε το λαιμό της» και βρήκε λύσεις, ενώ συγχρόνως ήταν συνεπής στη δουλειά της. Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί δεν κάνει το ίδιο και το Δημόσιο που έχει στη διάθεση του εννέα μήνες και πάλι δεν προλαβαίνει να κάνει τις τοποθετήσεις . Αφήνει να περάσει ο χρόνος και φτάνει στην έναρξη του σχολικού έτους το Σεπτέμβριο με τέτοιες εκκρεμότητες, ώστε να υπάρχουν χιλιάδες κενά στα σχολεία. Φθάνει, δηλαδή, το τέλος του Σεπτεμβρίου αρχές Οκτωβρίου κι ακόμη μετακινούνται καθηγητές από νομό σε νομό!
Κι ενώ ο διοικητικός μηχανισμός λειτουργούσε κουτσά-στραβά, φέτος ξεχαρβαλώθηκε. Την απορρύθμιση τη ζούμε όλοι όσοι διδάσκουμε στα σχολεία, πολλά από τα οποία λειτουργούν (όταν δεν έχουν κατάληψη) με μειωμένο ωράριο, λόγω έλλειψης εκπαιδευτικών. Δηλαδή υπάρχουν σχολεία που λειτουργούν με πλήρες πρόγραμμα, εξάωρα και επτάωρα, και άλλα δουλεύουν τρεις ή τέσσερις ώρες… Κι αν δεν μπορούν να προγραμματίσουν τις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών με το μικρότερο δυνατό κόστος για τα παιδιά, αλλά και τη ζωή των ίδιων των εκπαιδευτικών, τι να πούμε για το φετινό πρωτοφανές : Έχουμε ένα μήνα λειτουργίας των σχολείων και στα περισσότερα δεν έχουν πάει ούτε τα βασικά βιβλία. Μάλιστα, τη στιγμή που υποτίθεται ότι περικόπτονται από παντού δαπάνες, στην εκπαίδευση «πληρώνουμε» λάθη, αστοχίες, καθυστερήσεις , για τις οποίες ουδόλως ευθύνονται οι πολίτες που, τελικά, πληρώνουν απ’ το υστέρημα τους και τα βιβλία και τα dvd και τις φωτοτυπίες …
Το χειρότερο απ’ όλα είναι η ανησυχία μου πως όλα αυτά τα παράδοξα δεν συμβαίνουν μόνο στην Παιδεία… Κι ύστερα μιλάμε για έλλειμμα και για ελλείψεις….
*Ο Στράτος Στρατηγάκης είναι καθηγητής Μαθηματικών Μέσης Εκπαίδευσης
