Κλείνεις τα μάτια και φοβάσαι...το νιώθεις! Θες και να το πεις! Αλλά να, δεν πρέπει και να σε δουν ε; Ναι, δεν πρέπει! Δεν κάνει! Δεν είναι σωστό!
Ανοίγεις τα μάτια, δίνεις ραντεβού εκεί έξω για λίγο αέρα! Μια ανάσα καθαρή...μακριά από το απογευματινό ραντεβού με την κρίση και την απειλή... Και περπατάς, περπατάς... Και σηκώνεις να δεις... Τι να δεις;
Ανθρώπους μόνο σκυθρωπούς! Με χαμηλωμένα βλέμματα! Το ξέρεις αυτό το βλέμμα καλά! Πού να κοιτάξεις... Σιωπή παντού. Στην πόλη που χειμώνιασε γρήγορα; Στην πόλη που αγάπησες και κάθε μέρα σε πληγώνει η εικόνα που γίνεται σαν φάντασμα που δεν...
μπορεί να βρει την ησυχία του...
Φτώχεια-φτωχός-φτωχότερος... Τι απ' όλα σε τρομάζει; Τι αγγίζει τους φόβους και τους εφιάλτες μας... τις ενοχές μας ότι δήθεν εμείς φταίμε; Τι απ΄ όλα; Τι θα πονέσει πιο πολύ; Να μείνουμε φτωχοί ή ότι στο μέλλον θα είμαστε φτωχότεροι;
Κ.Μπαλάφας (1920-2011).Η Χώρα μουΚαι πώς να πεις ότι σήμερα ήταν η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της Φτώχειας; Παλιά θα έλεγες: Ναι, πώς μπορώ κι εγώ να βοηθήσω; Τώρα θα πεις: Άραγε θα υπάρξει κανείς να μας σώσει; Υπάρχει Θεός; Υπάρχει Ελπίδα;
Κλείνεις τα μάτια… Θέλεις να ονειρευτείς, κάνεις πως γίνεσαι για λίγο μικρός! Και να, τότε αρχίζεις να φοβάσαι ξανά! Δικαιολογείσαι που δεν καταλαβαίνεις! Να μην ξέρεις γιατί και πώς… Να μπορείς να ρωτάς και να μη σε νοιάζει αν παίρνεις ή δεν παίρνεις απάντηση!
Παίρνεις μόνο χρώματα και φτιάχνεις ολόκληρα παραμύθια. Αγγίζεις για να νιώσεις. Ρουφάς με όλη σου τη δύναμη τον αέρα για να μυρίσεις. Γεύεσαι τη ζωή με ένα πλαστικό κουτάλι και είσαι τόσο χαρούμενος για κάθε νέα γεύση, κάθε νέα μυρωδιά, κάθε νέο άγγιγμα με τα μικρά σου δαχτυλάκια...
Κάθε λοιπόν που φοβάσαι, φόρα τον παιδικό σου εαυτό και μπες στο δωμάτιο με τα χρώματα και τις μουσικές! Μη ρωτάς τι και πώς... Πάρε χρώμα, ξεκίνησε να ζεις... Για τη "φτώχεια" της ψυχής; Θέλεις δουλειά! Θέλει να μαλακώσεις πολύ το παιδί μέσα σου! Να το "καλοπιάσεις"... Και τότε, σε περιμένουν ταξίδια με ανεμόπτερα και αερόστατα! Σε περιμένουν πεδιάδες φορτωμένες με δέντρα ολάνθιστα και μυρωδιές ευωδιαστές... Σε περιμένουν δειλινά με χιλιάδες χρώματα... Είναι εκεί... Μη ρωτάς τι και πώς...
Τα λίγα είναι πολλά...Τα πολλά που ζητάς μη ψάχνεις τα βρεις!
(έφυγαν μια και καλή...μην ρωτάς για πού! Δεν είπαν...)
Της Διονυσίας Μπίθα,
Κοινωνικής Λειτουργού
* http://www.youtube.com/watch?v=5fymKgA_5kQ&feature=share
------------
Unicef(2011). Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της Φτώχειας. Ανακτήθηκε στο:http://www.unicef.gr/whatsnew.php
http://press-gr.blogspot.com/2011/10/blog-post_2060.html
Ανοίγεις τα μάτια, δίνεις ραντεβού εκεί έξω για λίγο αέρα! Μια ανάσα καθαρή...μακριά από το απογευματινό ραντεβού με την κρίση και την απειλή... Και περπατάς, περπατάς... Και σηκώνεις να δεις... Τι να δεις;
Ανθρώπους μόνο σκυθρωπούς! Με χαμηλωμένα βλέμματα! Το ξέρεις αυτό το βλέμμα καλά! Πού να κοιτάξεις... Σιωπή παντού. Στην πόλη που χειμώνιασε γρήγορα; Στην πόλη που αγάπησες και κάθε μέρα σε πληγώνει η εικόνα που γίνεται σαν φάντασμα που δεν...
μπορεί να βρει την ησυχία του...
Φτώχεια-φτωχός-φτωχότερος... Τι απ' όλα σε τρομάζει; Τι αγγίζει τους φόβους και τους εφιάλτες μας... τις ενοχές μας ότι δήθεν εμείς φταίμε; Τι απ΄ όλα; Τι θα πονέσει πιο πολύ; Να μείνουμε φτωχοί ή ότι στο μέλλον θα είμαστε φτωχότεροι;
Κ.Μπαλάφας (1920-2011).Η Χώρα μουΚαι πώς να πεις ότι σήμερα ήταν η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της Φτώχειας; Παλιά θα έλεγες: Ναι, πώς μπορώ κι εγώ να βοηθήσω; Τώρα θα πεις: Άραγε θα υπάρξει κανείς να μας σώσει; Υπάρχει Θεός; Υπάρχει Ελπίδα;
Κλείνεις τα μάτια… Θέλεις να ονειρευτείς, κάνεις πως γίνεσαι για λίγο μικρός! Και να, τότε αρχίζεις να φοβάσαι ξανά! Δικαιολογείσαι που δεν καταλαβαίνεις! Να μην ξέρεις γιατί και πώς… Να μπορείς να ρωτάς και να μη σε νοιάζει αν παίρνεις ή δεν παίρνεις απάντηση!
Παίρνεις μόνο χρώματα και φτιάχνεις ολόκληρα παραμύθια. Αγγίζεις για να νιώσεις. Ρουφάς με όλη σου τη δύναμη τον αέρα για να μυρίσεις. Γεύεσαι τη ζωή με ένα πλαστικό κουτάλι και είσαι τόσο χαρούμενος για κάθε νέα γεύση, κάθε νέα μυρωδιά, κάθε νέο άγγιγμα με τα μικρά σου δαχτυλάκια...
Κάθε λοιπόν που φοβάσαι, φόρα τον παιδικό σου εαυτό και μπες στο δωμάτιο με τα χρώματα και τις μουσικές! Μη ρωτάς τι και πώς... Πάρε χρώμα, ξεκίνησε να ζεις... Για τη "φτώχεια" της ψυχής; Θέλεις δουλειά! Θέλει να μαλακώσεις πολύ το παιδί μέσα σου! Να το "καλοπιάσεις"... Και τότε, σε περιμένουν ταξίδια με ανεμόπτερα και αερόστατα! Σε περιμένουν πεδιάδες φορτωμένες με δέντρα ολάνθιστα και μυρωδιές ευωδιαστές... Σε περιμένουν δειλινά με χιλιάδες χρώματα... Είναι εκεί... Μη ρωτάς τι και πώς...
Τα λίγα είναι πολλά...Τα πολλά που ζητάς μη ψάχνεις τα βρεις!
(έφυγαν μια και καλή...μην ρωτάς για πού! Δεν είπαν...)
Της Διονυσίας Μπίθα,
Κοινωνικής Λειτουργού
* http://www.youtube.com/watch?v=5fymKgA_5kQ&feature=share
------------
Unicef(2011). Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της Φτώχειας. Ανακτήθηκε στο:http://www.unicef.gr/whatsnew.php
http://press-gr.blogspot.com/2011/10/blog-post_2060.html