Και την ήττα μου δε σεβάστηκαν
Κρίνανε πως η εκδίκηση είναι ακόμη λίγη
Και η καταδίκη όσο πιο μεγάλη, τόσο πιο μικρή.
Κι αφού ασέλγησαν επάνω μου
Και με στιγμάτισαν αιώνια
Γρήγορα με παραχώσανε
Σα συμμορία, αγέλη από σκυλιά.
Και πέρασε καιρός πολύς
Και κράτησαν τον όρκο της σιωπής.
Μοιράσανε το βιός μου και είπανε
Πως αυτοί είναι οι κληρονόμοι μου.
Μα τώρα είμαι πίσω, είμαι θύελλα
Είμαι πίσω με ρομφαία κόκκινη
Στρατάρχης των ανέργων και των μεταναστών
Και βάζω φωτιά στα ξύγκια τους και τα κελάρια τους.
Βάζω φωτιά και καίω τα γραφεία τους
Και τα τυπογραφεία τους
Εγώ κρατάω τώρα τη σημαία
Του απέθαντου στρατού μου.
Είμαι η Α και είμαι πίσω.
Στρατάρχης άστεγων ταξιαρχιών.
Εγώ είμαι.
Η Αγαπημένη των αιώνια φτωχών..
Από τον Στράτο Φαναρά
http://press-gr.blogspot.com/2011/11/blog-post_522.html
