Τις τελευταίες ημέρες νιώθω σαν Ιρανός αντιφρονούντας.
Ζω σε κατάσταση ιντερνετικής ημιπαρανομίας!
Τρέχω σε διάφορα κακοφωτισμένα ίντερνετ καφέ, παρέα με διάφορους (ερεθισμένους) πιτσιρικάδες, προκειμένου να ενημερωθώ…
Γέμισα με στικάκια, για να μεταφέρω κείμενα, άρθρα, κλπ.
Κι όλα αυτά γιατί;
Διότι αποφάσισα να μετακομίσω!
Ε, και; Ποιο είναι το πρόβλημα θα αναρωτηθεί ο κάθε αφελής;
Έλα ντε!
Αυτό έλεγα και εγώ, μέχρι που ήρθα αντιμέτωπος με μια από τις «μεγάλες» εταιρίες κινητής κλπ. τηλεφωνίας..
Μια εταιρία, που κάθε πέντε λεπτά (κυριολεκτικά) διαφημίζεται στην τηλεόραση, και στα υπόλοιπα ΜΜΕ, προβάλλοντας τα προϊόντα της.
Διαφημίσεις εκατομμυρίων ευρώ, που παρουσιάζουν τα πάντα ρόδινα, με άψογη εξυπηρέτηση, χαμογελαστούς υπαλλήλους, και όλα καλά και ζαχαροζυμωμένα.
Καλώς ήρθατε στην νέα ψηφιακή εποχή δηλαδή.
Και όντως έτσι είναι αν είσαι νέος συνδρομητής, ή αν θελήσεις να μεταφερθείς σε αυτήν από κάποια άλλη εταιρία.
Η εξυπηρέτηση άψογη, οι προσφορές βροχή, και όλα καλά και ωραία.
Αν όμως είσαι ήδη πελάτης, και μάλιστα καλός όπως εγώ, με συμβόλαιο, με σταθερό, κινητά, και ίντερνετ, όλα πληρωμένα με πιστωτική κάρτα και χωρίς καθυστερήσεις, τότε υφίστασαι την οργή της.
Σε έχει σίγουρο και δεμένο, οπότε γιατί να σε εξυπηρετήσει;
Θα σε πατήσει κάτω σαν χταπόδι!
Είχα γράψει κάποτε ότι η κρίση θα μας οδηγήσει πίσω στη δεκαετία του `70.
Δυστυχώς, η συγκεκριμένη εταιρία το έχει ήδη κάνει.
Μια μεταφορά της τηλεφωνικής μου γραμμής, εν έτει 2011,διαρκεί 25 εργάσιμες ημέρες, κοστίζει €75, και αν έχεις ήδη την οποιαδήποτε έκπτωση, που σου πρόσφεραν για να αλλαξοπιστήσεις, αυτή παύει να ισχύει!
Αυτή είναι η πραγματική εικόνα της εν λόγω εταιρίας, πέρα από την άλλη, την «εικονική» (τηλεοπτική) της ψευδεπίγραφη…
Γιατί άραγε;
Ο δημόσιος ΟΤΕ του 1975 ήταν πιο γρήγορος και πιο εξυπηρετικός!
Μάλιστα, αν θελήσεις να τους τηλεφωνήσεις, για να ζητήσεις κάποια ενημέρωση ή πληροφορία, αν έχεις δηλαδή κάποια απορία, μπορεί να πάθεις και λευχαιμία, αφού όποτε προσπάθησα, η περίοδος αναμονής μέχρι να μιλήσω με κάποιον ήταν τουλάχιστον 30 λεπτά.
Με το κινητό καρφωμένο στο αυτί, δίπλα στον εγκέφαλο, ακούγοντας γελοία τραγουδάκια.
Και άντε και μίλησα, συνήθως αυτός που απαντά δεν είναι ο αρμόδιος να λύσει την απορία μου, οπότε θα πρέπει να με συνδέσει με κάποιο άλλο τμήμα, άλλα 30 λεπτά αναμονής, και πάει λέγοντας.
Αυτή λοιπόν είναι η πραγματική εικόνα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, και μάλιστα σε έναν από τους πιο σύγχρονους τομείς: Τις τηλεπικοινωνίες.
Τουλάχιστον με τον πάλαι ποτέ κρατικό μονοπωλιακό ΟΤΕ, μπορεί να βρίζαμε, αλλά ήταν και δικός μας βρε αδελφέ…
Τώρα, και να θέλεις να βρίσεις, θα πρέπει να περιμένεις 30 λεπτά στην αναμονή.
Τόσο καλά…
