Αίθουσες Θεσσαλονίκης
Μια δυνατή κινηματογραφικά εβδομάδα με ταινίες αξιώσεων -και Χριστουγεννιάτικα τανγκό να αναμετρώνται στα ίσια με αγώνες πυγμαχίες μεταξύ ρομπότ…
(2) Real Steel
Του Σον Λέβι. Επιστημονική φαντασία, 2011, ΗΠΑ/Ινδία. 2 ώρες και 7 λεπτά. Με τους: Χιου Τζάκμαν, Ντακότα Γκόγιο, Εβάντζελιν Λίλι, Άντονι Μάκι, Κέβιν Ντουράντ, Χόουπ Ντέιβις.
Βρισκόμαστε στο 2020 και το δημοφιλές άθλημα του μποξ έχει πάρει μια άλλη διάσταση. Στο ρινγκ πλέον δεν ανεβαίνουν άνθρωποι αλλά τεράστια τηλεκατευθυνόμενα ρομπότ που πυγμαχούν μέχρι τελικής πτώσεως. Ο πρώην μποξέρ Τσάρλι Κέντον χρησιμοποιεί μεταχειρισμένα ρομπότ προσπαθώντας να πιάσει την καλή, αλλά η επιπολαιότητά του καταστρέφει τις όποιες ελπίδες του για να βγάλει λεφτά. Όλα αυτά θ’ αλλάξουν όταν θα μπει στη ζωή του ο εντεκάχρονος γιος του, τον οποίο είχε εγκαταλείψει όταν ήταν μωρό. Οι δυο τους, μαζί με ένα παρωχημένο ρομπότ που βρήκαν και επισκεύασαν, θα βάλουν στόχο την κορυφή του πρωταθλήματος. Με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ στην παραγωγή και τον έμπειρο σε «οικογενειακές» ταινίες Σον Λέβι («Μια νύχτα στο μουσείο», «Μια ντουζίνα μπελάδες») στη σκηνοθεσία, το «Real Steel» αποδεικνύεται μια παραδοσιακή αμερικάνικη ταινία για όλη την οικογένεια, με ένα ελαφρύ πασπάλισμα επιστημονικής φαντασίας. Κρατώντας μόνο την κεντρική ιδέα από το διάσημο και πολύ πιο σκληρό διήγημα του Ρίτσαρντ Μάθεσον, οι δημιουργοί ενσωμάτωσαν στην ταινία κλασικά μοτίβα όπως η σχέση του αποξενωμένου πατέρα με το γιο και η επιτυχία ενός ταπεινού και τίμιου αουτσάιντερ. Η συγκίνηση και τα κλισέ είναι στα αναμενόμενα επίπεδα και ο Χιου Τζάκμαν είναι ο συνήθης λαμπερός εαυτός του, όμως την παράσταση κλέβουν τα ρομπότ. Είναι ίσως τα πιο ρεαλιστικά που έχουν περάσει από την οθόνη, ακριβώς επειδή δημιουργήθηκαν σαν μεγάλες κούκλες με τη βοήθεια της performance capture τεχνικής και όχι εντελώς ψηφιακά ενώ «προπονήθηκαν» υπό τις οδηγίες του βετεράνου πρωταθλητή Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ που τέλεσε χρέη συμβούλου στις σκηνές πυγμαχίας.
(2) Το τανγκό των Χριστουγέννων
Του Νίκου Κουτελιδάκη. Δράμα, 2011, Ελλάδα. 1 ώρα και 42 λεπτά. Με τους: Γιάννη Στάνκογλου, Γιάννη Μπέζο, Αντίνοο Αλμπάνη, Βίκυ Παπαδοπούλου, Ελένη Κοκκίδου.
Ο Νίκος Κουτελιδάκης επιστρέφει στον κινηματογράφο, στον οποίο είχε εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, πριν περάσει στην τηλεόραση με τις γνωστές σειρές και τηλεταινίες του, μεταφέροντας το δημοφιλές μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη «Το τανγκό των Χριστουγέννων». Η ιστορία μάς πάει πίσω στο 1970, σ’ ένα στρατόπεδο στον Έβρο. Ο Συνταγματάρχης Λόγγος έχει διατάξει τις προετοιμασίες για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή, στην οποία θα παρεβρεθεί και η νεότατη όμορφη σύζυγός του Ζωή. Όμως, ο νεαρός Υπολοχαγός Καραμανίδης έχει άλλα σχέδια: να ζητήσει στη γιορτή από τη Ζωή, με την οποία είναι κρυφά ερωτευμένος, να χορέψουν μαζί ένα τανγκό. Για να το πετύχει αυτό, επιστρατεύει έναν συνεσταλμένο φαντάρο, τον Λαζάρου, για να του κάνει μαθήματα χορού, μαθήματα που, φυσικά, πρέπει να γίνουν με άκρα μυστικότητα. Με πολύ καλή αναπαράσταση της εποχής και προσεγμένη φωτογραφία (η πρωτοποριακή ψηφιακή κάμερα υπερ-υψηλής ευκρίνειας Red One εμφανίζεται όλο και πιο συχνά σε ελληνικές παραγωγές), το «Τανγκό των Χριστουγέννων» είναι ένα δράμα για ένα κουαρτέτο χαρακτήρων που απευθύνεται κυρίως στο συναίσθημα. Γι’ αυτό και η συγκίνηση είναι δεδομένη παρά τις δραματουργικές του αρρυθμίες και τις όποιες αδυναμίες στη διεύθυνση των ηθοποιών του.
(4) Το παιδί με το ποδήλατο / Le gamin au vélo
Των Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν. Δράμα, 2011, Βέλγιο/Γαλλία/Ιταλία. 1 ώρα και 27 λεπτά. Με τους: Τομά Ντορέ, Σεσίλ ντε Φρανς, Ζερεμί Ρενιέ, Φαμπρίτσιο Ρονζιόν.
Ο εντεκάχρονος Σιρίλ έχει εγκαταλειφθεί προσωρινά από τον πατέρα του σε ένα οικοτροφείο. Όταν διαπιστώνει ότι ο πατέρας του δεν πρόκειται να επιστρέψει, ούτε καν για να του φέρει το ποδήλατό του όπως του είχε υποσχεθεί, ο Σιρίλ θα το σκάσει και θα τον αναζητήσει ο ίδιος. Σύμμαχό του θα έχει την Σαμάνθα, μια καλοκάγαθη κομμώτρια, η οποία θα ζητήσει να τον παίρνει σπίτι της τα Σαββατοκύριακα για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει την απουσία του πατέρα του και να βρει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τη ζωή. Πιστοί στο ύφος τους, οι βέλγοι δημιουργοί Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν μας παραδίδουν μια από τις πιο ώριμες ταινίες τους. Απογυμνωμένο από περιττά σκηνοθετικά στολίδια και συγκαταβατικές επεξηγήσεις, το «Παιδί με το ποδήλατο», στα μόλις 87 λεπτά της διάρκειάς του, είναι ένα διαμάντι ρεαλιστικής αφήγησης που παρακολουθεί την αγωνιώδη αναζήτηση του μικρού ήρωα από κοντά χωρίς να χάνει το στόχο του και τη δύναμή του ούτε για μια στιγμή. Ευρωπαϊκό σινεμά ουσίας με εξαιρετικές ερμηνείες από τη Σεσίλ ντε Φρανς και τον Τομά Ντορέ, τον μικρό πρωταγωνιστή αποκάλυψη.
(3) Πολεμώντας για τη νίκη / La guerre est déclarée
Της Βαλερί Ντονζελί. Δράμα, 2011, Γαλλία. 1 ώρα και 40 λεπτά. Με τους: Βαλερί Ντονζελί, Ζερεμί Ελκαΐμ, Μπριζίτ Σι, Μισέλ Μορέτι, Φιλίπ Λοντενμπάχ.
Η νεαρή Βαλερί Ντονζελί σκηνοθετεί και μαζί με το σύντροφό της Ζερεμί Ελκαΐμ υπογράφουν το σενάριο και πρωταγωνιστούν σε μια αναπάντεχα αισιόδοξη ταινία που βασίστηκε στην προσωπική τους ιστορία. Δυο νέοι, ο Ρομεό και η Ζυλιέτ, ερωτεύονται με την πρώτη ματιά και σε λίγους μήνες φτάνει στη ζωή τους και ο γιος τους, Αντάμ. Καθώς ο μικρός μεγαλώνει, θα συνειδητοποιήσουν ότι κάτι δεν πάει καλά και ύστερα από εξατάσεις ο Αντάμ θα διαγνωστεί με κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο. Οι δυο νέοι γονείς, γνωρίζοντας το γολγοθά που έχουν μπροστά τους, δίνουν όρκο να μην αφήσουν αυτή την κακοτυχία να καταστρέψει την οικογένειά τους. Ακόμα και τα μισά απ’ όσα διαδραματίζονται επί της οθόνης να έγιναν στην πραγματικότητα, αξίζει ένα τεράστιο μπράβο στους δύο νέους αυτούς ανθρώπους, οι οποίοι κατάφεραν να κάνουν την ιστορία τους, αντί για ένα ακόμα γαλλόφωνο καταθλιπτικό νοσοκομειακό δράμα που θα περίμενε κάποιος, έναν ύμνο στη ζωή και στον έρωτα. Τα έξυπνα σκηνοθετικά παιχνίδια της Ντονζελί και το εξαιρετικό σάουντρακ απλά επαυξάνουν την αίσθηση αισιοδοξίας που πλημμυρίζει την οθόνη.
(5) Φάουστ / Faust
Του Αλεξάντρ Σοκούροφ. Δράμα, 2011, Ρωσία. 2 ώρες και 14 λεπτά. Με τους: Γιόχανες Τσάιλερ, Αντόν Αντασίνσκι, Χάνα Σιγκούλα, Ιζόλντα Ντισόκ, Γκέοργκ Φρίντριχ.
Με τον «Φάουστ», που του χάρισε το Χρυσό Λέοντα στο φετινό Φεστιβάλ της Βενετίας, ο Αλεξάντρ Σοκούροφ ολοκληρώνει την τετραλογία για τη φύση της εξουσίας (μετά τα «Μολώχ», «Ταύρος» και «Ήλιος»). Ο ρώσος δημιουργός δίνει τη δική του ερμηνεία στο κλασικό έπος του Γκαίτε, παρουσιάζοντας τον Φάουστ ως έναν απογοητευμένο επιστήμονα, έναν άνθρωπο του πνεύματος, ο οποίος πουλάει την ψυχή του στον διάβολο (ο οποίος εδώ είναι ένας κανονικός άνθρωπος, ένας ενεχυροδανειστής) όχι με αντάλλαγμα τη νεότητα, αλλά προσδοκώντας να ξεφύγει από τον σκοταδισμό της Εκκλησίας που του δυσχεραίνει το ερευνητικό του έργο, ή, αλλιώς, την πνευματική του πρόοδο. Τολμηρός, εικονοκλάστης, με βαθιά πίστη στις αξίες του Διαφωτισμού, ο Σοκούροφ σκηνοθετεί ποιητικά, φωτογραφίζει παραμορφωτικά και κατευθύνει τους ηθοποιούς του σχεδόν θεατρικά, θυμίζοντάς μας τι σημαίνει μαγεία στον κινηματογράφο, σε μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
====================================
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
The double
Του Μάικλ Μπραντ. Αστυνομικό θρίλερ, 2011, ΗΠΑ. 1 ώρα και 38 λεπτά. Με τους: Ρίτσαρντ Γκιρ, Τόφερ Γκρέις, Μάρτιν Σιν, Οντέτ Γιούστμαν.
Όταν ένας αμερικάνος γερουσιαστής δολοφονείται με τρόπο που θυμίζει τη μέθοδο του εξαφανισμένου διαβόητου ρώσου πράκτορα Κάσιους, η CIA καλεί τον αποσυρμένο πράκτορά της, Πολ Σέπερντσον, να λύσει το μυστήριο. Ο Σέπερντσον, που είχε αναλάβει την υπόθεση του Κάσιους και στο παρελθόν, ορκίζεται ότι τον έχει σκοτώσει ο ίδιος, αλλά οι ανώτεροί του δεν πείθονται και τον αναγκάζουν να συνεργαστεί με έναν νεαρό αναλυτή του FBI που θεωρείται αυθεντία στις μεθόδους του ρώσου δολοφόνου. Αν και η ιστορία μυρίζει λίγο ναφθαλίνη, το «The Double», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μάικλ Μπραντ, σεναριογράφου του «Wanted», υπόσχεται ψυχροπολεμικού τύπου ίντριγκες, δράση με συνεχείς ανατροπές και έναν αδίστακτο Ρίτσαρντ Γκιρ.
Trespass
Του Τζόελ Σουμάχερ. Θρίλερ, 2011, ΗΠΑ. 1 ώρα και 31 λεπτά. Με τους: Νίκολας Κέιτζ, Νικόλ Κίντμαν, Καμ Γκιγκαντέτ, Μπεν Μέντελσον, Λιάνα Λιμπεράτο.
Ένας έμπορος διαμαντιών και η γυναίκα του κρατούνται όμηροι στην υπερπολυτελή έπαυλή τους από ληστές που προσπαθούν να τους εκβιάσουν για ν’ ανοίξουν το χρηματοκιβώτιό τους. Η πίεση της κατάστασης θα φέρει στην επιφάνεια τις ρωγμές στον φαινομενικά τέλειο γάμο τους, ενώ μια σειρά αποκαλύψεων θα ανατρέψει τα πάντα. Ο γερόλυκος Τζόελ Σουμάχερ («8ΜΜ», «Τηλεφονικός Θάλαμος», «The Number 23») αγκαζάρει τους πρωτοκλασάτους Νίκολας Κέιτζ και Νικόλ Κίντμαν σε ένα θρίλερ που υπόσχεται να ανατρέψει τις συμβάσεις του είδους. Στις ΗΠΑ, πάντως, κοινό και κριτικοί υποδέχτηκαν την ταινία με ανάμεικτα συναισθήματα.
Ο άγγελος του πάθους / Passion Play
Του Μιτς Γκλέιζερ. Δράμα, 2010, ΗΠΑ. 1 ώρα και 34 λεπτά. Με τους: Μίκι Ρουρκ, Μέγκαν Φοξ, Μπιλ Μάρεϊ, Κέλι Λιντς, Ρις Ίφανς.
Ο Μιτς Γκλέιζερ, σεναριογράφος του «Scrooged» και των «Μεγάλων Προσδοκιών», δοκιμάζει τις δυνάμεις του στη σκηνοθεσία με το μεταφυσικό αλληγορικό δράμα «Άγγελος του πάθους». Ο Μίκι Ρουρκ υποδύεται έναν ξεπεσμένο τζαζίστα που χρωστάει πολλά στον Μπίλ Μάρεϊ, έναν γκάνγκστερ που θέλει να τον σκοτώσει. Όταν ο δρόμος του θα τον φέρει σε ένα παράξενο καρναβάλι όπου θα ανακαλύψει έναν πραγματικό άγγελο (τη Μέγκαν Φοξ με φτερά!) θα σκεφτεί ότι βρήκε τη διέξοδό του από το χρέος. Παρά το ηχηρό καστ, τον «αέρα» του ανεξάρτητου σινεμά και τη βαριά υπογραφή του Κρίστοφερ Ντόιλ στη φωτογραφία, η ταινία άντεξε μια εβδομάδα στις αμερικάνικες αίθουσες πριν βρει το δρόμο της για τα ράφια των βιντεοκλάμπ.
http://www.protothema.gr/culture/cinema/article/?aid=162679
