Η ευρωπαϊκή εμπειρία θυμίζει την ανάλογη των κρατών που συνέδεσαν το νόμισμά τους με το δολάριο. Υπάρχουν πλεονεκτήματα σε κάτι τέτοιο, αλλά η σχέση δεν μπορεί να διατηρηθεί αν ένα κράτος (Αργεντινή) τα θαλασσώσει, ή αν τα πάει καλύτερα από την χώρα με το νόμισμα της οποίας συνδέεται (Ταϊβάν, Σιγκαπούρη).
Και στις δυο περιπτώσεις, οι αγορές θα ασκήσουν πίεση για να αποσυνδεθούν τα νομίσματα, και να υποτιμηθεί (ή το αντίθετο) το νόμισμα, μέχρι να επέλθει μια νέα ισορροπία.
Η Ελλάδα αποτελεί την Αργεντινή της Ευρώπης, και απολάμβανε τα προνόμια του ενιαίου νομίσματος, μέχρι που έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να εξυπηρετήσει πια τα χρέη της. Η Αργεντινή χρεοκόπησε πριν από δέκα χρόνια, αλλά οι πολίτες της πρόλαβαν να φυγαδεύσουν τα λεφτά τους, ή να τα μετατρέψουν σε δολάρια, όπως κάνουν σήμερα και οι Έλληνες.
Τίποτα δεν εμπόδισε την Αργεντινή να χρεοκοπήσει. Η αγορά συναλλάγματος επέβαλλε όλα αυτά που κάποιοι σήμερα επιβάλλουν στην Ελλάδα. Όλα προσαρμόστηκαν προς τα κάτω. Οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές δαπάνες, κλπ. Ο λαός φτώχυνε, το μέλλον κατέστη αβέβαιο, αλλά σε αντίθεση με την Ελλάδα, κανένας αξιωματούχος δεν χρειάστηκε να ψηφίσει για αυτό.
Κάθε εβδομάδα, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι σφίγγουν πιο πολύ την Ελλάδα. Κόψτε τις δημόσιες δαπάνες, κόψτε τους μισθούς, πουλήστε τα τρένα και τα αεροδρόμια, κλπ. Οι τελευταίες απαιτήσεις θέλουν μείωση των μισθών του ιδιωτικού τομέα κατά 25%. Οι Γερμανοί έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν μέχρι και την τοποθέτηση κάποιου έξωθεν επιτηρητή , που θα ρυθμίζει τα δημοσιονομικά ζητήματα των Ελλήνων.
Και ενώ ο κόσμος εστιάζει στην ελληνική ανικανότητα, πιστεύοντας πως η Γερμανία έκανε χάρη στην Αθήνα, όταν της επέτρεψε να ενταχθεί στο ευρώ, στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος κερδισμένος από την ευρωζώνη είναι η ίδια η Γερμανία.
Η ΟΝΕ σημαίνει μια εγκλωβισμένη αγορά, 330 εκατομμυρίων ανθρώπων, για τις γερμανικές εξαγωγές. Μετά την Κίνα, η Γερμανία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εξαγωγέας του πλανήτη (ακολουθεί η Αμερική), και τα περισσότερα προϊόντα της τα εξάγει σε χώρες της ΕΕ.
Σε αυτήν την ιστορία δεν υπάρχουν αθώοι. Όλα αυτά τα επίφοβα ιταλικά, ισπανικά, και ελληνικά ομόλογα, έγιναν για να διατηρηθεί η καταναλωτική φούσκα, από την οποία κερδισμένοι βγήκαν πρωτίστως οι Γερμανοί. Έτσι, αν οι Έλληνες είπαν ψέματα για να μπουν στο ευρώ, οι Γερμανοί είχαν κάθε λόγο να κάνουν τα στραβά μάτια.
Όσοι κερδίζουν από το ευρώ, έχουν κάθε λόγο να επιβιώσει της κρίσης. ‘Όπως λένε οι της ΕΚΤ, η αποτυχία δεν αποτελεί επιλογή. Πόσο δε μάλλον για την Γερμανία, που θα δει το νόμισμα της να εκτοξεύεται στα ουράνια, αν η κάθε χώρα πάρει τον δικό της δρόμο, τιμωρώντας την εξαρτώμενη από τις εξαγωγές γερμανική οικονομία.
Η αποτυχία δεν συμφέρει ούτε στη Γαλλία, η οποία χρησιμοποιεί το ευρώ για να συγκρατεί τον γερμανικό κολοσσό με τον οποίο στο παρελθόν πολεμούσε, και για να διατηρεί ένα αντίβαρο στην παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ.
Τέλος, μια αποτυχία του ευρώ δεν βολεύει ούτε την Κίνα, που χρειάζεται απεγνωσμένο ένα εναλλακτικό στο δολάριο νόμισμα, για τα τεράστια συναλλαγματικά της αποθεματικά.
Κάθε εβδομάδα ακούμε και για μια νέα συμφωνία αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, που θα αποτρέψει την χρεοκοπία. Οι παράμετροι αυτών των συμφωνιών δεν αμφισβητούνται. Οι τράπεζες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα θα σβήσουν περισσότερο από το μισό της αξίας τους, απέναντι στα εικονικά κεφαλαιακά τους αποθεματικά, εικονικά διότι έχουν επενδυθεί σε κρατικά ομόλογα, όπως τα ελληνικά για τα οποία γίνεται το κούρεμα!
Τα Hedge funds πιέζονται και αυτά να δεχθούν κούρεμα, αν και οι δικές τους απώλειες θα είναι έναντι των δικών τους χρημάτων, και όχι κάποιων άλλων.
Το κρίσιμο σημείο στην όλη διαδικασία είναι το αν η ISDA (International Swap Dealers Association), θα χαρακτηρίσει την συμφωνία ως πιστωτικό γεγονός, ή όχι, που θα κρίνει και το αν οι τράπεζες θα αναγκαστούν ή όχι να πληρώσου τα ασφάλιστρα κινδύνου, που έχουν αγοραστεί για τα ελληνικά κρατικά ομόλογα.
Για όλα τα παραπάνω, και για να συντηρηθεί η ψευδαίσθηση της Ευρώπης, και της σταθερότητας του τραπεζικού της συστήματος, το μόνο που ζητείται από την Ελλάδα, είναι να απεμπολήσει εθελοντικά την δημοκρατία της, και την εθνική της κυριαρχία. Οι Έλληνες θα μπορούν να εκλέγουν τους ηγέτες τους, αλλά αυτοί δεν θα μπορούν να καθορίζουν την μοίρα της χώρας.
Ακόμη όμως και αν μπορέσει η Ελλάδα να αποφύγει την στάση πληρωμών την 20η Μαρτίου, τίποτα δεν θα έχει λυθεί. Στην καλύτερη περίπτωση, θα χρειαστεί ένα νέο πακέτο δανεισμού, και η χρεοκοπία απλά θα αναβληθεί.
Η λύση μοιάζει να είναι η απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Αντί να πάει μπροστά, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες και την μοίρα της, θα λειτουργεί ως υπόδουλη χώρα, στα αφεντικά της τους Γερμανούς (και τους Γάλλους).
Μάλλον ήρθε η ώρα κάποιοι να μαζέψουν όλους αυτούς τους υπουργούς και άλλους εκλεγμένους, και να τους δώσουν τα παπούτσια στο χέρι.
Για το καλό όλων, θα πρέπει να αφεθεί η Ελλάδα, να είναι Ελλάδα. Και καλύτερα τώρα παρά μετά.
Τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει βάσει σχεδίου, επειδή απλά δεν υπάρχει σχέδιο.
Όλοι αυτοσχεδιάζουν
Του David Paul
Huffington Post
