στη σκιά του ιστορικού δέντρου, ο διδάσκαλος
του γένους...
Γεώργιος Γεννάδιος, μη έχοντας άλλο, πουλάει τον εαυτό του για τέσσερα χρόνια σε όποιον προσφέρει τα απαραίτητα χρήματα για την αγορά τροφών και πυρίτιδας.
Τέσσερα χρόνια δάσκαλος στα παιδιά όποιου καταβάλλει το τίμημα.
Αθήνα, Χαλάνδρι, αρχές Φεβρουάριου 2013, νεαρός καθηγητής μαθηματικών προσφέρει, παραδίδει δωρεάν μαθήματα στα δυο παιδιά του ιδιοκτήτη ισόγειου διαμερίσματος, αρκεί να μην προχωρήσει στην έξωση πολύτεκνης οικογένειας ανέργων που το κατοικεί.
Κεντρικό πολεμικό σχολείο του Ναυπλίου, 31 Μαΐου 1833.
Ο καθηγητής της Ελληνικής Ιστορίας Γεώργιος Τερτσέτης, αυτός που λίγο αργότερα μαζί με τον Α. Πολυζωίδη αρνείται να καταδικάσει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, διδάσκει τους νεαρούς ευέλπιδες Ιστορία και Πατριδογνωσία.
Η αίθουσα της σχολής είναι γεμάτη από ανθρώπους κάθε επαγγέλματος και ηλικίας. Δίπλα από κάθε εύελπι ένα μικρό λυχνάρι φωτίζει τα χαρτιά, την πένα, το μελάνι. Ένα ίδιο πάνω στην έδρα φωτίζει την ασκητική μορφή του Γ. Τερτσέτη.
Η νύχτα προχωράει. Τα λυχνάρια ένα-ένα τρεμοσβήνουν και το σκοτάδι γεμίζει την αίθουσα. Κανείς όμως δεν θέλει να φύγει. Ένας νεαρός εύελπις σηκώνεται, παίρνει τα λυχνάρια των συμμαθητών του κι αδειάζει το λιγοστό λάδι στο λυχνάρι του δασκάλου τους.
Ο καθηγητής της Ελληνικής Ιστορίας Γεώργιος Τερτσέτης, αυτός που λίγο αργότερα μαζί με τον Α. Πολυζωίδη αρνείται να καταδικάσει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, διδάσκει τους νεαρούς ευέλπιδες Ιστορία και Πατριδογνωσία.
Η αίθουσα της σχολής είναι γεμάτη από ανθρώπους κάθε επαγγέλματος και ηλικίας. Δίπλα από κάθε εύελπι ένα μικρό λυχνάρι φωτίζει τα χαρτιά, την πένα, το μελάνι. Ένα ίδιο πάνω στην έδρα φωτίζει την ασκητική μορφή του Γ. Τερτσέτη.
Η νύχτα προχωράει. Τα λυχνάρια ένα-ένα τρεμοσβήνουν και το σκοτάδι γεμίζει την αίθουσα. Κανείς όμως δεν θέλει να φύγει. Ένας νεαρός εύελπις σηκώνεται, παίρνει τα λυχνάρια των συμμαθητών του κι αδειάζει το λιγοστό λάδι στο λυχνάρι του δασκάλου τους.
Ανατολική Μακεδονία. Ορεινό χωριό του Παγγαίου μεταξύ Σερρών και Καβάλας, χειμώνας 2013.
Στο δημοτικό σχολείο ο δάσκαλος συνεχίζει την παράδοση, η ξυλόσομπα τρεμοσβήνει, τα κούτσουρα που οι μαθητές κάθε πρωί είναι υποχρεωμένοι να φέρνουν, να τα κουβαλούν μαζί με την τσάντα τους, έχουν τελειώσει. Δυο αγόρια του τελευταίου θρανίου, βγαίνουν, γλιστρούν αθόρυβα από την τάξη και επιστρέφουν με τις αγκαλιές τους γεμάτες κούτσουρα και χιόνι.
Στο δημοτικό σχολείο ο δάσκαλος συνεχίζει την παράδοση, η ξυλόσομπα τρεμοσβήνει, τα κούτσουρα που οι μαθητές κάθε πρωί είναι υποχρεωμένοι να φέρνουν, να τα κουβαλούν μαζί με την τσάντα τους, έχουν τελειώσει. Δυο αγόρια του τελευταίου θρανίου, βγαίνουν, γλιστρούν αθόρυβα από την τάξη και επιστρέφουν με τις αγκαλιές τους γεμάτες κούτσουρα και χιόνι.
