CRYING GAME» -
1992,σκην. Neil Jordan)
ΣΚΗΝΗ: Μια ασυνήθιστη φιλία αναπτύσσεται ανάμεσα στον Φέργκους (Stephen Rea), μέλος του παράνομου Ιρλανδικού Επαναστατικού Στρατού και τον Τζόντι, έναν στρατιώτη που κρατείται αιχμάλωτος από τον I.R.A. Όταν η ομηρία έχει τραγικό τέλος για τον στρατιώτη, ο Φέργκους καταφεύγει στο Λονδίνο και, τηρώντας την υπόσχεση που είχε δώσει στον Τζόντι, συναντά την Ντιλ (Jaye Davidson), μια όμορφη κομμώτρια που είχε δεσμό με τον Τζόντι. Νιώθοντας τύψεις για τον θάνατό του -και μη θέλοντας να της πει την αλήθεια- ο Φέργκους συστήνεται ως Τζίμι, αγνοώντας ότι και η Ντιλ δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά ένας τέλεια μεταμφιεσμένος τραβεστί. Μια ερωτική έλξη αναπτύσσεται ανάμεσά τους και, όταν τα πράγματα οδηγούνται στο κρεβάτι, γίνονται τα αναπόφευκτα αποκαλυπτήρια. Ο Φέργκους νιώθει πολύ μπερδεμένος με τα αισθήματά του και, τελικά, την πηγαίνει ένα βράδυ στο κομμωτήριο που δουλεύει. Μπροστά στην κλειστή πόρτα, της λέει:
- Κάνε μου μια χάρη, Ντιλ.
- Ο,τι θέλεις.
- Θα έκανες τα πάντα για μένα;
(Μελαγχολικά) – Δυστυχώς.
- Έχεις τα κλειδιά του μαγαζιού;
Η Ντιλ ξεκλειδώνει και μπαίνουν μέσα. Γυρίζει και του λέει ειρωνικά:
- Θέλεις κι άλλο κούρεμα, Τζίμι;
- Όχι Έλα κάθισε. (Τη βάζει στην καρέκλα, παίρνει ένα ψαλίδι και ξαναρωτά) Θα έκανες τα πάντα για μένα;
– Ο,τιδήποτε.
Ο Φέργκους πάει να κόψει μια μπούκλα από τα μαλλιά της. Εκείνη τινάζεται, γυρίζει προς το μέρος του και του λέει απότομα:
- Αποκλείεται!
- Είπες «ο,τιδήποτε»…
- Υπάρχουν και κάποια όρια.
Ο Φέργκους απλώνει σιγά το χέρι του προς τα μαλλιά της, ψιθυρίζοντας:
- Θέλω να σε κάνω άντρα.
- Γιατί;
- Είναι μυστικό.
- Θα σου άρεσα περισσότερο έτσι;
- Ναι!
- …Και δεν θα με αφήσεις; Υπόσχεσαι;
- Υπόσχομαι.
(Αποφασιστικά) – Κόψ’ τα, τότε.
Αφήνεται στα χέρια του κι εκείνος αρχίζει να κόβει τις πλούσιες μπούκλες των μαλλιών της. Η Ντιλ θυμάται τον στρατιώτη και τον ρωτά:
- Θέλεις να με κάνεις σαν εκείνον;
- Όχι. Θέλω να σε κάνω κάτι καινούριο. Κάτι που κανείς δεν θα αναγνωρίζει.
Καθώς ο Φέργκους αρχίζει να κόβει τα μαλλιά της, φανερώνεται σιγά-σιγά το ανδρικό πρόσωπο της Ντιλ. Κοιτάζοντας την εικόνα της στον καθρέφτη, μονολογεί:
-Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου…
Λίγο αργότερα, επιστρέφοντας στο διαμέρισμά της, η Ντιλ πάει να ανάψει το φως. Ο Φέργκους τη σταματά:
- Όχι. Καλύτερα στο σκοτάδι.
- Ώστε, λοιπόν, είναι αλήθεια; (Τον αγκαλιάζει και φιλιούνται με το πάθος) Έτσι σου αρέσω περισσότερο;
-Ναι!
www.protagon.gr
