`

Mία επιστολή

Δεν τη γνώριζα, ούτε αυτή ήξερε ποιος ήμουν. Κάθισε στο τραπέζι μου χωρίς να 
με ρωτήσει, εξήγησε το...
πρόβλημά της και μου ζήτησε να της γράψω μία επιστολή.


«Κύριε Ζάχο,
Σε συνέχεια της από 7-12-2012 συστημένης επιστολής μου, σας στέλνω την παρούσα, για να σας ενημερώσω για τα παρακάτω:
Επειδή δεν πήγατε στην αναφερόμενη Τράπεζα να παραλάβετε τα ενοίκια των τριών μηνών που κατέθεσα εμπρόθεσμα, όπως άλλωστε σας στέλνω και φωτοτυπημένα αντίγραφα κατάθεσης, αναγκάζομαι σήμερα να σας στείλω ταχυδρομικώς τα προαναφερόμενα, ήτοι:
3 μήνες Χ 200 ευρώ κάθε μήνα = 600 ευρώ και για 2 μήνες επί Χ 50 ευρώ από 27-10 έως 26-12 = 100 ευρώ. Γενικό σύνολο ταχυδρομικής επιταγής: 700 ευρώ.
Ευρισκόμενη συνεπής με όσα είπαμε τηλεφωνικά, σας παρακάλεσα να μην επιμείνετε για μεγαλύτερη αύξηση του ενοικίου, διότι αυτή την εποχή διέρχομαι φοβερή οικονομική δυσχέρεια. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ και πάλι πάρα πολύ, δεχθείτε αυτή την αύξηση, τουλάχιστον γι’ αυτόν το χρόνο. Αναλογιστείτε ακόμη ότι είμαι ενοικιάστριά σας είκοσι χρόνια και ότι προχθές ακόμη ενοικιάστηκε στην ίδια πολυκατοικία, στον 4ο όροφο, διαμέρισμα με 250 ευρώ το μήνα και αφού ο ιδιοκτήτης πέρασε στο W.C. πλακάκια και ό,τι άλλο χρειαζόταν. Αναλογιζόμενος, λοιπόν, όλα αυτά, παρακαλώ και πάλι, δεχθείτε αυτήν, την έστω για σας μικρή αύξηση των 50 ευρώ για κάθε μήνα και μη χαλάμε τις καρδιές μας έπειτα από είκοσι χρόνια για τόσο ασήμαντες μικροδιαφορές, λαμβανομένου δε, υπ’ όψιν, ότι η ζωή δεν είναι αιώνια.
14-2-2013
Φιλικότατα
Χρυσούλα Πουλάνδρου»
Μου ζήτησε να της διαβάσω τι έγραψα. Δεν ήξερε γράμματα. Το έκανα.
- Σας παρακαλώ, μπορώ να κρατήσω για μένα αυτήν την επιστολή και να μην την ταχυδρομήσω;
- "Ευχαρίστως", είπα, "αλλά γιατί;".
- Κανείς δεν έχει γράψει ποτέ για μένα κάτι. Κάτι.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...