αποδεικνύουν με τον
πιο εκκωφαντικό...
τρόπο πως η πραγματική ομορφιά, είναι αυτή που κρύβεται μέσα μας…
1. Ο άνθρωπος που προτίμησε να σώσει έναν άνθρωπο από την καριέρα του
Ο Κάμερον Λιλ, αθλητής του Πανεπιστημίου του New Hampshire, όταν κλήθηκε να επιλέξει μεταξύ δωρεάς μυελού των οστών σε έναν εντελώς άγνωστο του που έπασχε από λευχαιμία και στην συμμετοχή του στο πρωτάθλημα για το οποίο προετοιμαζόταν 8 χρόνια, αποφάσισε το πρώτο. Αποφάσισε να βάλει τέλος στην καριέρα του για να σώσει την ζωή ενός αγνώστου!
2. Ο κουρέας των αστέγων
Ο Άντονι Κίμερς είναι κουρέας. Είναι 82 ετών και κάθε Τετάρτη παίρνει την καρέκλα του, τα ψαλίδια και τις χτένες του και πηγαίνει στο πάρκο του Hartford. Εκεί προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όλους τους άστεγους χωρίς να ζητάει χρήματα. Το μόνο που θέλει ως αντάλλαγμα είναι μια μεγάλη αγκαλιά..
3. Ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου
Ο Ρικ Βαν Μπικ από το Michigan, ποτέ δεν ήταν λάτρης του αθλητισμού και της υγιεινής ζωής. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε πίνοντας αλκοόλ, καπνίζοντας και χαζεύοντας ταινίες στην τηλεόραση.
Ώσπου ήρθε στην ζωή του η κορούλα του η Μάντι, ένα 13χρονο κοριτσάκι σήμερα, που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση. Η μικρή δεν μπορεί να περπατήσει, ούτε και να μιλήσει. Ένα από τα λίγα πράγματα που οι γονείς της ξέρουν γι “αυτήν είναι ότι το κορίτσι απολαμβάνει να είναι έξω και να νιώθει τον αέρα στα μαλλιά της και στο πρόσωπό της. Τότε είναι από τις λίγες φορές που η Μάντι φαίνεται πραγματικά να το διασκεδάζει αφού ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη της.
Έτσι ο Ρικ αποφάσισε να βοηθήσει την μικρή του κόρη να χαμογελάει περισσότερο. Έκοψε το τσιγάρο, το ποτό και την τηλεόραση και ξεκίνησε τον αθλητισμό. Συμμετέχει σε αγώνες κολύμβησης, ποδηλασίας, ταχύτητας έχοντας πάντα μαζί του την Μάντι.
Έως σήμερα η «Μάντι Team» έχει συμμετάσχει σε περισσότερους από 70 αγώνες τρίαθλου και μαραθώνιους. Για τον Ρικ, όπως ο ίδιος λέει, σημασία δεν έχει η τελική κατάταξη σε κάποιο αγώνα, αλλά ούτε και η συμμετοχή. Η καλύτερη ανταμοιβή για τον ίδιο είναι το χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπο της κόρης του. Δείτε περισσότερες φωτογραφίες τους εδώ..
4. Ο άνθρωπος χωρίς άκρα που ζει βοηθώντας τους νέους
Ο Νικ Βούγισιτς γεννήθηκε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας με την σπάνια διαταραχή Tetra-Amelia. Δεν έχει άκρα, τα δυο του χέρια λείπουν από το ύψος των ώμων και έχει ένα μικρό πόδι με δύο δάχτυλα που προεξέχει από τον αριστερό μηρό του. Παρά την απουσία των άκρων, κάνει σέρφ, κολυμπάει, παίζει γκολφ και ποδόσφαιρο. Ο Νικ αποφοίτησε από το κολέγιο σε ηλικία 21 ετών και ξεκίνησε τα ταξίδια του ως ομιλητής εστιάζοντας στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι έφηβοι.
5. Ο παράλυτος που λατρεύει τα extreme sports
Ο 35χρονος Barry West μπορεί να έμεινε παράλυτος μετά από αυτοκινητιστικό
ατύχημα αλλά αψηφώντας τους γιατρούς του, κατάφερε να εκπληρώσει τα όνειρά του για την διαρκής αναζήτηση της περιπέτειας. Μεταξύ άλλων ασχολείται με το καγιάκ, την κατάβαση με σκοινί ενώ τελευταία κατάφερε να γίνει εκπαιδευτής καταδύσεων!
Ο Barry έχει κατορθώσει να φτάσει στην κορυφή του όρους Swodon τέσσερις φορές, ενώ ζωγραφίζει όμορφους πίνακες με το στόμα του. Τώρα έχει βάλει στόχο να ανέβει στο όρος Κιλιμάντζαρο, το υψηλότερο της Αφρικής.
«Οι άνθρωποι με ρωτάνε αν θα είχα κάνει όλα αυτά τα πράγματα, αν δεν είχε προηγηθεί ο τραυματισμός μου. Προφανώς δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά αλλά σίγουρα οι επίτευξη των στόχων μου τώρα έχουν περισσότερη γλύκα από οτιδήποτε είχα κάνει πριν» είπε ο Barry. Δείτε περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο εδώ.
6. Από άστεγη στο Χάρβαρντ
Ο Ελίζαμπεθ Μάρεϊ γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1980, από τοξικομανείς γονείς σε ένα βρώμικο διαμέρισμα της Νέας Υόρκης. Στην ηλικία των 15 έμεινε στο δρόμο όταν η μητέρα της πέθανε από AIDS και ο πατέρας της μετακόμισε σε ένα καταφύγιο αστέγων. Κάποιες βραδιές κοιμόνταν στα παγκάκια ενώ κάποιες άλλες σε σκοτεινές υπόγειες διαβάσεις. Κάθε νύχτα ήταν και πιο δύσκολη από την προηγούμενη, όμως αυτό ποτέ δεν την εμπόδισε στο να πετύχει το στόχο της.
Όπως αρκετοί άλλοι άστεγοι έτσι και η Ελίζαμπεθ πέρασε πολλές μέρες ψάχνοντας τα σκουπίδια, όχι όμως για φαγητό αλλά για βιβλία. Με μεγάλη επιμονή και ανεξάντλητο κουράγιο κατάφερε να περάσει στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Σήμερα είναι ένας επιφανής ομιλητής αλλά και διευθυντής μιας εταιρείας, που ωθεί ανθρώπους να πετύχουν τους στόχους τους στην ζωή τους….
7. Ο ήρωας της τελευταίας στιγμής
Ο Τζέισον ΜακΕλβέιν γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1987 και η μεγάλη αγάπη του δεν ήταν άλλη από το μπάσκετ. Από μικρός λάτρεψε το άθλημα και θέλησε να παίξει στην ομάδα του σχολείου του. Ποτέ όμως δεν κατάφερε να γίνει μέλος της ομάδας καθώς είχε ύψος μόλις 1,67 και το κυριότερο ήταν αυτιστικός.
Οι γιατροί είχαν κάνει την διάγνωση σε πολύ μικρή ηλικία. Παρόλα αυτά παρακολουθούσε το πρόγραμμα στο σχολείο, και εργαζόταν για το χαρτζιλίκι του σε γειτονικό μπακάλικο αλλά και έπαιζε καθημερινά μπάσκετ, που ήταν και το πάθος του.
Αυτό ήταν που έπεισε τον γυμναστή και προπονητή της ομάδας μπάσκετ του λυκείου Greece Athena High School, να του δώσει τη δυνατότητα να συμμετέχει στις προπονήσεις με την ιδιότητα του φροντιστή. Ποτέ όμως δεν παραπονέθηκε και πάντα ήταν εκεί να εμψυχώνει την ομάδα και να βοηθάει όπως μπορούσε, περιμένοντας την ευκαιρία του
Αυτό ήταν που έπεισε τον γυμναστή και προπονητή της ομάδας μπάσκετ του λυκείου Greece Athena High School, να του δώσει τη δυνατότητα να συμμετέχει στις προπονήσεις με την ιδιότητα του φροντιστή. Ποτέ όμως δεν παραπονέθηκε και πάντα ήταν εκεί να εμψυχώνει την ομάδα και να βοηθάει όπως μπορούσε, περιμένοντας την ευκαιρία του
Στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της ομάδα του τη σεζόν 2005-2006 διατηρούσε ένα σημαντικό προβάδισμα. Ο προπονητής του σχολείου που είχε συμπεριλάβει, τιμής ένεκεν, τον Τζέισον στο ρόστερ της ομάδας, θεώρησε πως είχε φτάσει η στιγμή για τον νεαρό να κάνει την πρώτη εμφάνιση του ως πραγματικά ισότιμο μέλος της. Τέσσερα λεπτά και 19 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της τέταρτης περιόδου εισέρχεται στον αγωνιστικό χώρο γνωρίζοντας την αποθέωση από τους εκατοντάδες συμμαθητές του που παρακολουθούσαν το παιχνίδι .Η μπάλα φθάνει φυσικά στα χέρια του Τζέισον ο οποίος επιχειρεί σουτ τριών πόντων οι οποία δεν φτάνει καν στη στεφάνη. Στην επόμενη επίθεση δοκιμάζει διείσδυση και αστοχεί εξ” επαφής. Όμως δεν απογοητεύεται και ανταμείβεται .
Θα επιχειρήσει ένα ακόμα τρίποντο και είναι εύστοχο. Άλλο ένα: εύστοχο. Μέχρι το τέλος αυτού του εκπληκτικού τετραλέπτου ο Τζέισον θα ευστοχήσει συνολικά σε 6 από τα 10 τρίποντα που επιχείρησε σκοράροντας 20 πόντους. Με την κόρνα της λήξης , οπαδοί και συμπαίκτες, ορμάνε μέσα στο γήπεδο αγκαλιάζοντας και τελικά σηκώνοντας στους ώμους τους και περιφέροντας σε όλο το σχολείο τον νεαρό.
Έκτοτε ο Τζέισον γνώρισε από κοντά μεγάλες προσωπικότητες, όπως τον Μάτζικ Τζόνσον, τον τότε Αμερικανό πρόεδρο Τζόρτζ Μπους, πήγε στο Σόου της Όπρα, τιμήθηκε με το βραβείο «Best Sports Moment» του ESPN, ενώ τα κατορθώματα του έχουν γίνει θέμα τραγουδιών hip-hop και R&B. Δείτε περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο εδώ!
8. Ο άνθρωπος που έβλεπε με τα αυτιά του
Ο Μπεν Άντεργουόρλντ ήταν ένας συνηθισμένος 14χρονος έφηβος που έκανε skateboard, λάτρευε τις βόλτες με το ποδήλατό του και ξεχνιόνταν παίζοντας ποδόσφαιρο και μπάσκετ με τους φίλους του. Αυτό που έκανε τον μικρό Μπεν να ξεχωρίζει από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του ήταν η ικανότητά του να ασχολείται με όλα αυτά χωρίς να βλέπει μιας και ήταν τυφλός. Οι γιατροί του είχαν αφαιρέσει και τα δύο του μάτια, αφού είχε διαγνωστεί με καρκίνο του αμφιβληστροειδούς σε ηλικία μόλις δύο ετών. Προς έκπληξη των περισσότερων ανθρώπων αυτό δεν του στέρησε καθόλου την δίψα του για την ζωή αλλά ούτε και τις ικανότητες του στον αθλητισμό. Ο μικρός Μπεν μπορούσε να εντοπίσει τα περισσότερα αντικείμενα γύρω του με την μέθοδο των δελφινιών και των νυχτερίδων. Χρησιμοποιώντας τον ηχοεντοπισμό έβγαζε ήχους με την γλώσσα του που στην συνέχεια τον καθοδηγούσαν καθώς αναπηδούσαν στα αντικείμενα που βρίσκονταν γύρω του.
Ήταν τόσο καλός σε αυτό, που θα μπορούσε να ξεχωρίσει ένα πυροσβεστικό κρουνό από ένα κάδο απορριμμάτων, αλλά και τα σταθμευμένα αυτοκίνητα από τα φορτηγά. Δυστυχώς για τον μικρό Μπεν, πέθανε τον Ιανουάριο του 2009 σε ηλικία 16 ετών όταν ο καρκίνος έκανε μεταστάσεις στον εγκέφαλο και στη σπονδυλική του στήλη.
9. Το μαγικό κόλπο
Στην Βαρσοβία ένας νεαρός Πολωνός πλησιάζει έναν άστεγο, παίρνει στα χέρια του τον καφέ που κρατάει, τον κουνά ελαφρά και ως δια μαγείας.. το χάρτινο ποτήρι γεμίζει με κέρματα!
«Αυτό είναι για σένα» λέει ο νεαρός την στιγμή που προσφέρει το ποτήρι με τα νομίσματα στον άστεγο. Εκείνος ξεπερνώντας το αρχικό σοκ αρχίζει να γελάει ευτυχισμένος.. δείτε την συγκινητική συνέχεια στο βίντεο..
10. «You Are My Sunshine»
Για το τέλος επιλέξαμε δυο ανθρώπους, ένα πολύ γλυκό ζευγάρι! Δυο 66χρονοι στο νοσοκομείο προσπαθώντας να εκφράσουν την αγάπη τους, ο ένας στον άλλον, τραγουδούν μαζί το «You Are My Sunshine» . Αναμφισβήτητα ότι πιο θλιβερό αλλά και όμορφο ταυτόχρονα έχουμε δει ποτέ..
