`

Πλάκωσαν οι τσούχτρες;

Στη Μεσόγειο ναι, στην Ελλάδα όχι! Ακόμη…


Μια έκθεση του FAO (οργανισμού του ΟΗΕ) επεξηγώντας την αύξηση του πληθυσμού των μεδουσών που διαπιστώνεται σε όλες τις θάλασσες (και ιδιαίτερα στη Μεσόγειο), μιλά για έναν «φαύλο κύκλο». Αλιεύονται, λέει, τα μεγάλα «αρπακτικά» ψάρια (που είναι εχθροί της τσούχτρας) και μένουν τα μικρά, που αποτελούν τροφή της τσούχτρας. Με τον τρόπο αυτό, εξάλλου, εξηγείται και το έλλειμμα ψαριών, που έχει παρατηρηθεί στα μεσογειακά νερά.
Ένα ανάλογο δημοσίευμα του «Guardian» βεβαιώνει ότι, σε 300 χλμ. ακτής, στα τέλη Απριλίου, βρέθηκαν εκατομμύρια τσούχτρες - στην Ιταλία. Στο νησί Λαμπεντούζα για παράδειγμα, που δέχεται 300.000 τουρίστες κάθε χρόνο, «το καλοκαίρι μπορεί να είναι μόνο μια βδομάδα ο χρόνος που θα μπορεί να κολυμπήσει ο κόσμος στη θάλασσα». Αυτά λέει ο καθηγητής Στέφανο Πιράινο, που είναι επικεφαλής ενός ευρωπαϊκού προγράμματος το οποίο εξετάζει ακριβώς την άνοδο του πληθυσμού των μεδουσών - ο πληθυσμός των οποίων φαίνεται ότι ευνοείται από την υπερθέρμανση, την υπεραλίευση και τους κυματοθραύστες, που προστατεύουν μεν τα λιμάνια και τις αμμώδεις παραλίες, πλην όμως δημιουργούν ταυτόχρονα ένα προφυλαγμένο καταφύγιο για την αναπαραγωγή τους από τις νύμφες των μεδουσών που φωλιάζουν εκεί.
Κατά την άποψη του καθηγητή πρόκειται για «ένα παγκόσμιο φαινόμενο», καθώς σε όλες τις παράκτιες περιοχές του κόσμου διαπιστώνεται αύξηση του πληθυσμού τους. Την άποψη του Ιταλού καθηγητή συμμερίζεται και ο Ισπανός συνάδελφός του Ζοζέ Τζίλι, που ανέφερε συγκεκριμένα ότι στην ακτή της Καταλονίας και της Βαλέντσια την άνοιξη βρέθηκε ένας μεγάλος όγκος από τσούχτρες - από το χειρότερο είδος, για την ακρίβεια, τις μοβ δηλητηριώδεις. «Ήταν κάπου 30-40 σε κάθε τετραγωνικό μέτρο και ήταν ιδιαίτερα μεγάλες. Το χειρότερο είναι ότι έπλεαν κοντά στις ακτές», είπε χαρακτηριστικά και προσέθεσε πως εξεπλάγη από τα ευρήματά του, διότι «συνήθως, τσούχτρες αυτού του διαμετρήματος δεν πλησιάζουν τις ακτές, βρίσκονται στις ανοιχτές θάλασσες, γιατί δεν τις ελκύει η θερμοκρασία του παράκτιου νερού»…
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του δημοσιεύματος, ακτές που πλήττονται από την εμφάνιση μεδουσών βρέθηκαν στη Σικελία, τη Σαρδηνία, τη Μάλτα και στην ανατολική Μεσόγειο, το Ισραήλ και τον Λίβανο. «Κάθε χρόνο 150.000 άνθρωποι αναζητούν θεραπεία μετά από τσίμπημα μέδουσας», σημειώνεται και συνιστάται η χρήση αντηλιακών, καθώς δημιουργείται μια μεμβράνη πάνω στο δέρμα που δεν επιτρέπει στο δηλητήριο της τσούχτρας να εισχωρήσει.
Οι κοινωνικο-οικονομικές συνέπειες από την εμφάνιση των μεδουσών εύλογα είναι τεράστιες στις Μεσογειακές παραλίες, σημειώνεται, καθώς εκατομμύρια ευρώ χάνονται από ακυρώσεις θαλάσσιων δραστηριοτήτων. Σε πολλές ευρωπαϊκές λουτροπόλεις εξετάζεται πλέον η δυνατότητα τοποθέτησης διχτυών σε δύο μέτρα βάθος, για να δημιουργηθούν ασφαλείς ζώνες για κολύμπι.
Στην έκθεση τέλος του FAO, που επισημαίνοντας τον κίνδυνο υπογραμμίζεται η ανάγκη ανάπτυξης της σχετικής έρευνας, υπάρχει και μια πρωτότυπη προσέγγιση: «η τσούχτρα», λέει, «αποτελεί διατροφική συνήθεια σε αρκετούς λαούς»… Παραπέμποντας στους Κινέζους, που την έχουν ως παραδοσιακό έδεσμα, ο FAO προτρέπει την αλίευσή της και τη συμπερίληψή της στο μενού μας! Εξάλλου, σημειώνει, η «αθάνατη μέδουσα» μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη φαρμακευτική βιομηχανία, καθώς φαίνεται πως περιέχει συστατικά που καταπολεμούν τη διαδικασία της γήρανσης.
Με άλλα λόγια, αν δούμε διαφορετικά το θέμα, μας λέει ο FAO, αν δηλαδή δούμε τη τσούχτρα όχι ως «μπελά» αλλά ως επιχειρηματική ευκαιρία ανάπτυξης μιας καινοτόμου δράσης, μπορεί η κατάσταση να αντιστραφεί. Μήπως;
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...