.jpg)
φυκιών; Μήπως αίμα αγελάδας ή νυχτερίδας
ή οργανισμοί που...
ήρθαν από το διάστημα;
Τι να σκεφτεί κάποιος όταν ξαφνικά αρχίζει να πέφτει κόκκινη βροχή από τον ουρανό; Αν συμβεί στην Ελλάδα ή και σε άλλες βορειότερες ευρωπαϊκές χώρες, είναι εύκολο να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για σκόνη που προέρχεται από τη Σαχάρα, την οποία μετέφεραν οι άνεμοι. Αλλά αν συμβεί σε άλλη περιοχή του πλανήτη, τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται.
Αυτό ακριβώς συνέβη στην Ινδία, στην περιοχή Κεράλα, στις 25 Ιουλίου του 2001, όταν άρχισε να πέφτει μια κοκκινωπή ψιχάλα από τον ουρανό. Οι νεροποντές με αυτό το χρώμα, 124 στο σύνολο, εξακολουθούσαν να πέφτουν στην περιοχή για εβδομάδες. Σε γενικές γραμμές διαρκούσαν λιγότερο από 20 λεπτά και έπεφταν σε πολύ περιορισμένες περιοχές. Σταμάτησαν εντελώς στις 23 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.
Εξάπλωση φυκιών
Στον τοπικό Τύπο διατυπώθηκαν υποθέσεις ότι μπορεί να επρόκειτο για προειδοποιητικό σημάδι ενός καταστροφικού σεισμού. Λέγεται ότι και στην Αγγλία το 1884 κάποιες «έγχρωμες» βροχές ήταν προπομποί μιας σειράς σεισμών. Σε εκείνη την περίπτωση, όμως, οι βροχές ήταν μαύρες.
Οι υποστηρικτές μιας λιγότερο καταστροφικής θεωρίας ανησύχησαν μήπως αυτό το νερό ήταν μολυσμένο. Η έκθεση του Κέντρου Γήινων Επιστημονικών Μελετών, στο οποίο ανατέθηκε από την ινδική κυβέρνηση η έρευνα του ζητήματος, έφτασε στο αποτέλεσμα ότι «αυτή η ουσία φαίνεται αποτελείται από μικρά κυκλικά σωματίδια που μοιάζουν με σπόρους». Στη συνέχεια το Ινστιτούτο Ερευνών εξακρίβωσε την ταυτότητα των σπόρων δηλώνοντας ότι ανήκουν σε έναν τύπο φυκιού του είδους Trentepohlia, που υπάρχει σε μεγάλες εκτάσεις στην περιοχή. Η έρευνα διευκρίνιζε μάλιστα ότι στο βρόχινο νερό δεν υπήρχε μετεωρική ή ηφαιστειακή σκόνη ούτε άμμος από την έρημο και ότι το χρώμα δεν οφειλόταν σε διαλυμένα αέρια ή σε μολυσματικές ουσίες.
Εξωγήινη βροχή
Το μυστήριο ωστόσο δε λύθηκε απολύτως. Το πρόβλημα αυτής της υπόθεσης είναι ότι αυτού του είδους οι σπόροι αναπτύσσονται σε άλλη εποχή του χρόνου και σε συνθήκες ξηρασίας, ενώ από τον Ιούνιο ως το Σεπτέμβριο στην Ινδία πέφτει περίπου το 80% των ετήσιων βροχών. Όχι και τόσο πεπεισμένος από την υπόθεση των σπόρων, ο φυσικός Γκόντφρι Λιούις από το Πανεπιστήμιο Μαχάτμα Γκάντι της Κεράλα, αποφάσισε να παρατηρήσει τους οργανισμούς με ένα μικροσκόπιο ηλεκτρονικής σάρωσης. Τα σωματίδια, με διαστάσεις από 4 έως 10 εκατομμυριοστά του μέτρου, έμοιαζαν με τους σπόρους που περιγράφονταν στην επίσημη έκθεση, αλλά δεν υπήρχε ίχνος DΝΑ ή RΝΑ, όπως θα έπρεπε να υπάρχει σε έναν οργανισμό γήινης προέλευσης. Ιδού λοιπόν μια πραγματικά περίεργη καινούρια υπόθεση: κι αν η κόκκινη βροχή αποτελούνταν από οργανισμούς που ήρθαν από το διάστημα;
Σύμφωνα με τον Λιούις, η πτώση εξωγήινου υλικού στη Γη μπορεί να εξηγηθεί, αν υποθέσουμε ότι ένας μικρός κομήτης συγκρούστηκε με τον πλανήτη μας και τα κομμάτια του έπεσαν ακριβώς πάνω από την περιοχή της Κεράλα. Στην πραγματικότητα, λίγες ώρες πριν πέσει η κόκκινη βροχή, πολλοί άκουσαν μια έκρηξη παρόμοια με τον ήχο που δημιουργεί ένας μετεωρίτης όταν διασχίζει την ατμόσφαιρα και διαλύεται. Θα μπορούσε να αποτελεί τη δικαίωση των υποστηρικτών της θεωρίας της «πανσπερμίας», της υπόθεσης σύμφωνα με την οποία η ζωή έφτασε στη Γη από το διάστημα.
Αναζήτηση του DΝΑ
Ο Λιούις υπολόγισε ότι οι κόκκινες βροχές περιείχαν στο σύνολό τους 50 τόνους κόκκινα σωματίδια. Πριν βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, ο Λιούις σκέφτηκε ότι ήταν καλύτερα να υποβάλει τα σφαιρίδια σε επανέλεγχο στην Αγγλία. Ο Τσάντρα Γουικραμασίνγκε, από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ, ανέφερε μέχρι τότε ότι δεν είχαν ξαναδεί κάτι τέτοιο. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αυτά τα σφαιρίδια αποτελούνταν από υδρογόνο, πυρίτιο, οξυγόνο, άνθρακα και αλουμίνιο. Οι αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν έδωσαν θετικά αποτελέσματα σχετικά με την ύπαρξη DΝΑ, αλλά δεν μπορούν ακόμη να επιβεβαιωθούν, γιατί τα τοιχώματα των σφαιριδίων είναι παχιά και ήταν δύσκολο να τα διαπεράσουν χωρίς να διασκορπιστεί το περιεχόμενο. Σύμφωνα με τον Λιούις, αυτό το χαρακτηριστικό θα μπορούσε να αποτελεί μια περαιτέρω επιβεβαίωση της εξωγήινης προέλευσης των κυττάρων. Ίσως τα παχιά τοιχώματα χρειάζονται σε αυτούς τους οργανισμούς προκειμένου να επιβιώσουν στο διάστημα, έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα.
Σύγκρουση στον αέρα
Ενώ οι έρευνες στο Κάρντιφ συνεχίζονται, υπάρχουν κάποιοι που δεν απορρίπτουν την αρχική εντύπωση που είχαν οι κάτοικοι της Κεράλα. Κι αν οι κόκκινες βροχές αποτελούνταν στην πραγματικότητα από αίμα αναμεμειγμένο με νερό; Το σχήμα των κυττάρων θυμίζει πράγματι το σχήμα των ερυθρών αιμοσφαιρίων των θηλαστικών που, επιπλέον, από τη στιγμή που δε διαθέτουν πυρήνα, δεν περιέχουν ούτε DΝΑ. Ίσως το αίμα που έπεσε στην Κεράλα να προέρχεται από κάποιο σμήνος νυχτερίδων, το οποίο ανασήκωσε ο άνεμος σε μεγάλο ύψος. Ίσως κάποιος μετεωρίτης συγκρούστηκε με το σμήνος προκαλώντας μακελειό και διασκορπίζοντας το αίμα των νυχτερίδων στην ατμόσφαιρα... Πολλά «ίσως» διατυπώθηκαν, αλλά πάνω απ’ όλα είναι δύσκολο να μπορούμε να έχουμε 50 τόνους αίματος χωρίς να βρεθεί ποτέ κανένα ίχνος σκοτωμένων νυχτερίδων.
«Ιπτάμενες» αγελάδες
Απλούστερη, αντίθετα, είναι η υπόθεση που διατύπωσε ο Μισέλ Βιζό, από το Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Σπουδών της Γαλλίας. Ο Βιζό εξηγεί ότι η Κεράλα είναι μια από τις λίγες περιοχές της Ινδίας όπου επιτρέπεται η σφαγή των αγελάδων, οι οποίες στις άλλες περιοχές θεωρούνται ιερές. Αυτό σημαίνει ότι στην Κεράλα φτάνουν κάθε χρόνο από τις τέσσερις γωνιές της Ινδίας εκατομμύρια βοοειδή που πρέπει να σφαγιαστούν. Η τόσο σημαντική σε αριθμό παρουσία αυτών των ζώων έχει σαν αποτέλεσμα την παραγωγή πολυάριθμων υποπροϊόντων από τη σφαγή. Ανάμεσα σε αυτά είναι και η χρήση του αποξηραμένου αίματος, που είναι πλούσιο σε άζωτο, για λίπασμα. Σύμφωνα με τον Βιζό λοιπόν, η σκόνη που επικάθεται στην επιφάνεια του καλλιεργημένου εδάφους θα μπορούσε να ανυψωθεί από τον άνεμο και να αναμειχθεί με τη βροχή. Ακόμα και αν αυτό αληθεύει, δεν εξηγείται γιατί το φαινόμενο δεν καταγράφεται συχνότερα.
Αν η κόκκινη βροχή της Κεράλα προκλήθηκε από τους σπόρους φυκιών, από το αίμα νυχτερίδων ή από το αποξηραμένο αίμα των αγελάδων, ή ακόμα αν προέρχεται από εξωγήινους οργανισμούς, ίσως αποσαφηνιστεί όταν τελειώσει στο Κάρντιφ η ανάλυση των μυστηριωδών σφαιριδίων. Προς το παρόν, η λύση του μυστηρίου παραμένει ανοιχτή.
