Πειραιώς 100. Κοντά στη διασταύρωση της Ιεράς Οδού με την Οδό Πειραιώς. Kάποτε, το 1857, εργοστάσιο παραγωγής αεριοφωτός.
Σήμερα, το 2011, χοάνη παραγωγής ίντριγκας από πολλούς ακριβοπληρωμένους δημαρχογλύφτες, που όποτε θέλουν επισκέπτονται το σταθμό. Τότε, το 1910, κοιτίδα οίκων ανοχής. «Γκαζοχωρίτης» ήταν ο τακτικός θαμώνας των οίκων αυτών, «γκαζοχωρήτισσα» η κάθε εργαζόμενη ιερόδουλη. Μέχρι χθες, συνέχιζαν άλλοι (μην γράψεις ότι είναι μιας νέας μορφής «Γκαζοχωρίτες» κι «Γκαζοχωρήτισσες» και τους αδικήσεις) να διακουρεύουν και να διακουρεύονται (=το ρήμα είναι απόρροια λεξηπλασίας και σχετίζεται με το δια-κούρεμα, όπως π.χ. του γκαζόν). Λόγου χάριν, καλούσαν πολιτικούς και τους έφερναν σε δύσκολη θέση με τις ερωτήσεις τους, οπότε "πήγαιναν για μαλλί και έβγαιναν κουρεμένοι" οι πολιτευτάδες ή όταν υπήρχε χρόνος για κουβέντα, μετά από...
κοπιαστικά 8ωρα εργασίας, όσοι δημοσιογράφοι πατούσαν το πόδι τους στο κυκλικό σαν τρύπα, μαύρο κτίριο του 98,4, συζητούσαν για κουπ μαλλιών.
Σήμερα, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει κατά πολύ, ως προς τον τρόπο που τελείται το θείον λειτούργημα. Άλλαξαν μόνο οι διευθύνοντες και το διάχυτο κλίμα. Υπάρχει αναπόφευκτα μια μιζέρια -ναι και εκεί, όχι μόνο σπίτι σου- και αγωνιούν πολλοί για το αν θα καταφέρει ο δήμαρχος Καμίνης να κάνει στη πράξη ότι αυτονόητο υποσχέθηκε. Να εξυγιάνει τα οικονομικά του πιο καταχρεωμένου σταθμού, κάτι για το οποίο υποχρεούται. Μην ξεχνάς ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι εντός του Οικο-σταθμού, δεν είναι καν δημότες του δήμου Αθηναίων, αλλά οι δημότες του τους πληρώνουν αδρά.
Συγκεκριμένα, όπως δήλωσε ο ίδιος ο κ. Καμίνης σε συνέντευξή του στη Κυριακάτικη "Ε" (13/02/11, σελ. 17), οι δημότες πλήρωναν 9.000.000 ευρώ τον χρόνο για μισθούς 280 δημοσιογράφων (μεταξύ των οποίων 19 πολιτικοί συντάκτες, όταν πχ ένας από τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς σταθμούς έχει μόλις 27 δημοσιογράφους στη διεύθυνση ειδήσεων και ενημέρωσης). Άρχισαν, λοιπόν, πολλοί από δαύτους να φεύγουν σε δόσεις. Είτε αποχωρώντας με ψηλά το κεφάλι, είτε μαθαίνοντας για τη λύση της συνεργασίας από τα ΜΜΕ. Η μη ανανέωση ή καταγγελία των συμβάσεων ξεκίνησε από τους πολυθεσίτες, αλλά οι τσάτσοι των προηγούμενων δημάρχων παρέμειναν ακούνητοι. Από την ίδια θέση, κοιτούν αντικριστά ένα από τα ωραιότερα graffiti των Αθηνών, από μια ομάδα που άδραξε τη μέρα, την carpe diem.
Μέσα στο κτίριο, που σηκώθηκε αντάρα, μια σφηκοφωλιά ανθρώπων προσπαθεί ν' αρπάξει ότι μπορεί ο καθείς (μια ακόμη στήλη σε εφημερίδα ίσως ή μια θέση "συμβούλου" σε υπουργό ή βουλευτή) για να εκπληρώσει την επιθυμία του να α-σκίσει το επάγγελμά του. Ένα μικρόφωνο, ένα μολύβι (δεν μπορώ να σου πω με βεβαιότητα αν είναι μόνο μολύβι για βάψιμο ματιών), ένα πληκτρολόγιο (για chat στο facebook), μια καρέκλα. Αν βέβαια επισκέπτονταν όλοι οι μισθωτοί του σταθμού το χώρο εργασίας τους, δεν θα υπήρχε ούτε σκαμπό για τους μισούς. Οπότε, οι περισσότεροι δουλεύουν κατ' οίκον...
Αφορμές για τον.. ατυχή παραλληλισμό, πολλές. Από τη συνάντηση του νεοεκλεγέντα δημάρχου με τον απερχόμενο, στην οποία είχαν ζητηθεί από τον κ. Καμίνη οι φάκελοι που αφορούν το σταθμό, μέχρι ο τελευταίος βομβαρδισμός επιστολών και απειλών για αγωγές κατά των "ασεβών" εργοδοτών από θιγόμενους δημοσιογράφους του σταθμού. Σταθμού στην ιστορία της δημοσιογραφίας, αλλά και του χρέους για τον δήμο Αθηνών. Μάλλον, η πρόοδος της δημοσιογραφίας στη χώρα μας, σημαίνει ταυτόχρονη πρόοδο χρέους. Όχι ηθικού, αλλά οικονομικού. Συνηθισμένου...
Πρόσφατα, ο ισολογισμός που δημοσίευσε ο δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός παρουσιάζει ζημία ύψους 4 εκατομμυρίων ευρώ... Τα έξοδα μόνο της διοικητικής λειτουργίας του ανέρχονται στο αστρονομικό ποσό των 3.364.729 ευρώ, αν σκεφτεί κανείς ότι καθημερινά δεν εργάζονται σε αυτόν ούτε 30 άτομα..! Αξίζει να "ειπωθεί" δε, πως το 2005 και το 2006 είχε λάβει την αστρονομική επιχορήγηση των 17 εκατομμυρίων ευρώ! (Τί παλικάρι αυτός ο Ρουσσό...).
«Καλό μαγαζάκι είναι εδώ», έχει πει ο πρώην γενικός διευθυντής Γιάννης Πολίτης, πάντα εύστοχος στα σχόλια του. Γι’αυτό σχολιάζει σε όλα τα κρατικοδίαιτα και μη ΜΜΕ. Κοιτίδα μενίρ της δημοσιογραφίας, όπως η περίπτωση του Νίκου Παναγιωτόπουλου, που από αθλητικογράφος που τον τρέχανε στα γήπεδα και με μηδενικές σπουδές ανώτατης εκπαίδευσης, βρέθηκε με την αμέριστη συμπαράσταση του υπερκομματικού Τατούλη, να το παίζει (και να μοιάζει) ωραίος πίσω από το ταμπελάκι "διευθυντής ειδήσεων". Φορέας συνταξιοδότησης και ανταμοιβής όλων όσων έχουν καταφέρει να μπουν στην ΕΣΗΕΑ, όπως της Δώρας Σαρρή, η οποία αναβαθμίστηκε προσφάτως, λόγω "κολεγιάς".
Πραγματικά, ο 98.4 έχει αλλάξει την ιστορία στον χώρο του ραδιοφώνου, όπως δήλωσε και ο κ. Καφέζας στο «Έθνος». Με τόση ζημία, ακόμα και μπορντέλο θα είχε κλείσει. Ο Αθήνα 98.4 όμως όχι. Ήρθε ο πρώην Συνήγορος (όπως απαξιωτικά αναφέρεται από τα φερόμενα θύματα/ δημοσίους υπαλλήλους_δημοσιογράφους) να τον περιμαζέψει (έστω και ατέχνως, ενώ έχει τις γνώσεις και την εμπειρία για μια τέτοια δουλειά), αλλά πιέζεται ασφυκτικά από τους παροικούντες του 9,84 που ο Καμίνης τον μετέτρεψε σε κοχλάζον καμίνι. Μένει να δούμε αν θα καταφέρει να τους σερβίρει και το κυρίως πιάτο της αποπομπής ή θα λυγίσει...
ΥΓ Ο χαρακτηρισμός του οίκου συνδέεται με την κυριολεκτική έννοια της ανοχής (που φθάνει τα όρια της ανέχειας) και καμιά διάθεση δεν έχει να παραλληλίσει. Εξάλλου, ο εν λόγω οίκος είναι γνωστός και δεν χρειάζεται συστάσεις. Α! Ξέχασα μον' τούτο.. η μόνη φοιτήτρια (κοινωνιολογίας) που έχει κάνει έμμισθη πρακτική στο σταθμό, είναι κόρη αρχισυντάκτη γνωστής μπομποεφημερίδας.. Κάτι άλλοι, έπαιρναν συνεντεύξεις από εργοδότες τους υπουργούς και τώρα επιδίδονται στην ανώνυμη (ή ψευδώνυμη) σπίλωση, κρυμμένοι σ' άλλη γη, σ' άλλα μέρη επαγγελίας. Ή άλλοι, οι θνητοί, εθελοντές για εμπειρία ζωής. Για μια πρώτη επαφή με το αφάν κατέ του επαγγέλματος που η τύχη των μορίων ή η κάβλα τους έλαχε να ακολουθήσουν...
