Χαραυγή Μέρος 1ο / The Twilight Saga: Breaking Dawn Part 1
Του Μπιλ Κόντον. Ρομαντική Περιπέτεια, 2011, ΗΠΑ. 1 ώρα και 57 λεπτά. Με τους: Κρίστεν Στιούαρτ, Ρόμπερτ Πάτινσον, Τέιλορ Λότνερ, Νίκι Ριντ, Μπίλι Μπερκ, Άσλεϊ Γκριν.
Ακολουθώντας το παράδειγμα της άλλης επιτυχημένης λογοτεχνικής σειράς που μεταφέρθηκε πρόσφατα στη μεγάλη οθόνη, του Χάρι Πότερ δηλαδή, η σειρά «Λυκόφως» της Στέφενι Μέγιερ φτάνει στο αποκορύφωμά της χωρίζοντας το τελευταίο τέταρτο βιβλίο σε δύο ταινίες, για να ικανοποιήσει ακόμα περισσότερο την ολοένα αυξανόμενη δίψα των οπαδών της. Και σ’ αυτήν ακριβώς τη δίψα, κρύβεται το κλειδί της αντιμετώπισης του πρώτου μέρους της «Χαραυγής». Ο λάτρης των τριών προηγούμενων ταινιών (και πιθανώς εξίσου φανατικός αναγνώστης των βιβλίων) θα μπει στην αίθουσα με την προσμονή μηνών να έχει χτυπήσει κόκκινο, θα έχει ήδη διαλέξει αν θα είναι στο «στρατόπεδο του βρικόλακα Έντουαρντ» ή στο «στρατόπεδο του λυκανθρώπου Τζέικομπ» και θα απολαύσει – επιτέλους! – το γάμο της θνητής Μπέλα με το αγαπημένο της βαμπίρ, τον εξωτικό μήνα του μέλιτός τους, την πολυσυζητημένη ολοκλήρωση της σχέσης τους, την απρόσμενη εγκυμοσύνη της και όλα όσα ακολουθούν και προετοιμάζουν το έδαφος για την ολοκλήρωση του βαμπιρικού αυτού έπους στο δεύτερο μέρος της «Χαραυγής».
Απ’ την άλλη, ο θεατής που θα προσεγγίσει για πρώτη φορά τη σειρά, και πιθανώς έχει αρκετές άγνωστες λέξεις στην προηγούμενη πρόταση, θα δει μια ακόμα εφηβική ρομαντική περιπέτεια, σκηνοθετημένη στον αυτόματο, που κάνει τρομερές «κοιλιές» στην αφήγηση και εκφράζει αβίαστα τις συντηρητικές αντιλήψεις της Αμερικής σχετικά με τις προγαμιαίες σχέσεις, τις αμβλώσεις και τη διατήρηση των φυλετικών ισορροπιών στις επαρχιακές κοινωνίες της. Αυτή η άποψη, όμως, είναι μια άλλη ιστορία, η οποία προφανώς δεν ενδιαφέρει τις εφηβικές ορδές που θα κατακλύσουν τα multiplex.
Ανώνυμος / Anonymous
Του Ρόλαντ Έμεριχ. Δραματική, 2011, Ηνωμένο Βασίλειο/Γερμανία. 2 ώρες και 10 λεπτά. Με τους: Ρις Ίφανς, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Σεμπάστιαν Αρμέστο, Ρέιφ Σπολ, Ντέιβιντ Θιούλις, Έντουαρντ Χογκ.
Πώς είναι δυνατόν, στην ελισαβετιανή Αγγλία, ο γιος ενός κατασκευαστή γαντιών μιας επαρχιακής πόλης, να έφτασε να γράψει 38 θεατρικά έργα, 154 σονέτα και αρκετά άλλα ποιήματα τέτοιας έμπνευσης και μαεστρίας, ώστε να μείνει στους αιώνες ως ένας από τους πιο ιδιοφυείς συγγραφείς; Η ερώτηση αυτή αποτελεί για δεκαετίες τώρα τη μαγιά της μεγαλύτερης θεωρίας συνομωσίας στη λογοτεχνία: ο δοξασμένος Ουίλιαμ Σαίξπηρ απλώς υπέγραφε έργα άλλου συγγραφέα! Κι αν όντως έτσι είναι, ποιος είναι αυτός ο μυστηριώδης ταλαντούχος λογοτέχνης και γιατί επιθυμούσε να παραμείνει κρυφή η ταυτότητά του; Αυτές τις απορίες καλείται να λύσει ο «Ανώνυμος», η νέα ταινία του Ρόλαντ Έμεριχ (ναι, του ανθρώπου που μας έδωσε την «Ημέρα Ανεξαρτησίας», τον «Γκοτζίλα» και το «2012»).
Σύμφωνα με την ταινία του Έμεριχ, λοιπόν, ο συγγραφέας των έργων που εμείς γνωρίσαμε ως τα αριστουργήματα του Σαίξπηρ ήταν ο Έντουαρντ ντε Βερ, Κόμης της Οξφόρδης, ένας πανέξυπνος και βαθιά μορφωμένος αριστοκράτης που είχε τα δικά του θέματα με το παλάτι και είδε το θέατρο ως μοχλό λαϊκής πολιτικής, με σκοπό να επηρεάσει τη διαδοχή της Ελισάβετ Α’. Όλα καλά μέχρι εδώ, μόνο που ο Έμεριχ δείχνει να είναι έξω από τα συνήθη «περιπετειώδη» νερά του και να μην μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τέτοιου είδους πολιτικές δολοπλοκίες, απανωτά φλασμπάκ και λοιπούς σεναριακούς φιόγκους. Ίσως θα ήταν σοφότερο να είχε παραμείνει σε πράγματα που ξέρει να κάνει, όπως η ομολογουμένως υποβλητική αναπαράσταση του ελισαβετιανού Λονδίνου.
Παρουσίαση
Τρίο / Drei
Του Τομ Τίκβερ. Δραματική κομεντί, 2010, Γερμανία. 1 ώρα και 59 λεπτά. Με τους: Σόφι Ρόις, Ντέιβιντ Στρίσοφ, Σεμπάστιαν Σίπερ.
Η Χάνα και ο Σάιμον είναι ένα μοντέρνο ζευγάρι Βερολινέζων που ετοιμάζονται να γιορτάσουν την εικοστή επέτειο της σχέσης τους. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ, ούτε έκαναν παιδιά, αλλά μετά από τόσα χρόνια συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον σαν σύζυγοι με όλα όσα αυτό συνεπάγεται, θετικά κι αρνητικά. Μέχρι που μπαίνει στη ζωή τους ο γοητευτικός και αινιγματικός Άνταμ, από τον οποίο έλκονται και οι δυο τους, ξεκινώντας δύο παράλληλες κρυφές ερωτικές σχέσεις. Ο Γερμανός Τομ Τίκβερ, που έχει υπογράψει στο παρελθόν το «Τρέξε Λόλα Τρέξε» και το «Άρωμα», γράφει και σκηνοθετεί αυτή τη σύγχρονη δραματική κομεντί για τις σχέσεις στη νέα χιλιετία. Η υπόθεση και το όνομα του σκηνοθέτη κεντρίζουν το ενδιαφέρον, αλλά οι κριτικές που έρχονται απ’ έξω διίστανται.
Το υπέροχο Magic Hour
του Κώστα Καπάκα
Εξαιρετική «μαύρη» κωμωδία με επίκαιρους προβληματισμούς και διλήμματα
Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΩ. ΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ
gipatsop@otenet.gr
Φ4 Ρένος Χαραλαμπίδης και Τάσος Αντωνίου
Η φετινή έκπληξη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι, κατά τη γνώμη μας, το υπέροχο Magic Hour του Κώστα Καπάκα. Τολμηρό και πρωτότυπο με απίθανο σενάριο. Πρόκειται για μια εξαιρετική «μαύρη» κωμωδία με επίκαιρους προβληματισμούς και διλήμματα, στην εποχή της ελληνικής οικονομικής κρίσης. Περιγράφει τις συνήθειες της μεταπολίτευσης και ψυχαναλύει τους καθημερινούς αντιήρωες της ζοφερής πραγματικότητας με πολλά αδιέξοδα.
Δύο νεοέλληνες με διαφορετικό χαρακτήρα και με αρκετά αντίθετη πορεία ενώνονται από μία καραμπόλα του πεπρωμένου και ταξιδεύουν υποτίθεται άσκοπα στην ελληνική επαρχία πίνοντας εισαγόμενες μπύρες, ενάντια στην μοίρα τους και στην τρομερή δύναμη της βαρύτητας των δεδομένων καταστάσεων. Στο τέλος με ουτοπικό πέταγμα με αεροπλάνο του φίλου τους νικούν τον νόμο που τους κρατάει στην πεζή πραγματικότητα. Η αποθέωση της σουρεαλιστικής πλευράς της ζωής των πρωταγωνιστών.
Οι δύο αντιήρωες, σύγχρονοι έλληνες, με διαφορετικά προβλήματα και απογοητεύσεις οδηγούν μία νεκροφόρα αντί για άλογο σαν δύο Δον Κιχώτες της μοντέρνας εποχής . Ο πρώτος: κουλτουριάρης καλλιτέχνης που κάνει διάφορες εργασίες για την επιβίωσή του, γνώστης της πιάτσας, ευέλικτος και πονηρός γεμάτος δάνεια και εκκρεμότητες, στο βάθος όμως πολύ αγνός και άκακος. Ο δεύτερος: συνεπής και ήσυχος υπάλληλος μέχρι χθες παντρεμένος που σε μία και μόνη μέρα χάνει την εργασία του και σε λίγη ώρα ανακαλύπτει την απιστία της γυναίκας του.
Έξυπνη η παρουσίαση της χρήσης πονηρών ξενοδοχείων από εκπροσώπους της εξουσίας που αναφέρεται στην υποκριτική-διπλή ηθική της σύγχρονης κοινωνίας.
Οξύ χιούμορ με την τηλεοπτική βία. Όλα τα κανάλια να πάρουν συνέντευξη από τον απατημένο πρωταγωνιστή προβάλλοντας άκομψα τα μικρόφωνα και υποβάλλοντας ερωτήσεις με ύφος ανακριτή στο όνομα της ενημέρωσης.
Εξαίσια η σκηνή όπου ο απολυόμενος νεοέλληνας αφιερώνει την επιταγή της αποζημίωσής του για να ταξιδέψει με το τρενάκι του τρόμου σ’ ένα τσίρκο.
Μεγάλο ξέσπασμα θυμού πραγματοποιείται στην φάση που μέσω κινητού ο κάθε ένας από τους πρωταγωνιστές βρίζει με νεοελληνικές φράσεις του πεζοδρομίου, τον καταπιεστή του άλλου: τον κακό εργοδότη και την μοιχαλίδα σύζυγο. Η κορύφωση έρχεται με το πέταγμα του κινητού τηλεφώνου και την απελευθέρωση των αντιηρώων από την επικοινωνία.
Γεμάτη προβληματισμό η σκηνή με τους γερμανούς τουρίστες και οι διάλογοι με τον πακιστανό μικροεπαγγελματία που με ολύμπια υπομονή προσαρμόζεται στις εντολές των ελλήνων πελατών και δέχεται να πληρωθεί ακόμα σε δραχμές προβλέποντας το αβέβαιο οικονομικό μέλλον. Η νηφαλιότητα και η εργατικότητα του αλλοδαπού τον βοηθά να αντικαταστήσει αργά και σταθερά τους έλληνες στις θέσεις εργασίας.
Εξαιρετική η μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου δένει με την εξέλιξη του έργου. Ακούγεται και δύο φορές η 5η συμφωνία του Μπετόβεν. Τυχαίο είναι που επιλέχθηκε με δεδομένο ότι λέγεται «Συμφωνία του πεπρωμένου»;
Απίθανη επιλογή δύο παλαιών ελαφρών ελληνικών τραγουδιών. Φανερώνουν την νοσταλγία των ηρώων για το παρελθόν.
Γεμάτοι απογοήτευση και με ανέφικτα όνειρα απαλλάσσονται σταδιακά από τα αγαθά του πολιτισμού (χρήμα, κινητό κλπ) για να πετάξουν σε μια σουρεαλιστική σκηνή στον συννεφιασμένο ουρανό. Εξαιρετική φωτογραφία του Γιάννη Δασκαλοθανάση και άψογες ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, Ρένο Χαραλαμπίδη και Τάσο Αντωνίου. Εκπληκτικοί διάλογοι και αυτοσχεδιασμοί. Επίκαιρο όσο ποτέ! Με πολλά αστεράκια!!!
http://www.protothema.gr/culture/cinema/article/?aid=159816
