Περίπου ενενήντα πέντε νέοι άνθρωποι με νοητική υστέρηση, χάρη στην ιδέα της Ιωάννας Τσοκοπούλου, μητέρας παιδιού με σύνδρομο Down, έχουν την ευκαιρία να εκπαιδεύονται, να απασχολούνται και να υποστηρίζονται από τα προγράμματα του εργαστηρίου, προκειμένου να επιτύχουν την καλύτερη κοινωνική και επαγγελματική ένταξη.
Να μια κοινωνική δομή που αντί να παρέχεται εξ ολοκλήρου από το κράτος μέριμνας, για ακόμη μία φορά έρχεται αντιμέτωπη με τη σκληρότητα της ευνομούμενης Πολιτείας, η οποία κόβει τις «γέφυρες» για τους ανθρώπους χωρίς τη δυνατότητα να επιβιώσουν. Ανθρώπους που χωρίς τη φροντίδα κάποιου δεν μπορούν να αγοράσουν και να ετοιμάσουν το φαγητό τους. Που δεν γνωρίζουν πώς θα κυκλοφορήσουν μόνοι τους, πώς θα στρώσουν το κρεβάτι τους, πώς θα καθαρίσουν τον χώρο τους.
Ο Γιάννης Φλεμεντίτης, ένας νέος με ιδιαιτερότητες, έρχεται στη «Μαργαρίτα» δώδεκα χρόνια. Εχει μάθει να αυτοεξυπηρετείται. Πηγαίνει για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, αλλά έχει «πρόβλημα με τα χρήματα. Συνέχεια με ξεγελάνε με τα ρέστα, γιατί δεν ξέρω καλά τα κέρματα» μου λέει. Ανησυχεί για το σχολείο του: «Δεν θέλω να κλείσει. Τι θα απογίνουμε εμείς; Ξέρω ότι υπάρχει πρόβλημα οικονομικό και δεν μπορούν ούτε και εμάς να μας πληρώσουν». Ενα ευρώ την ημέρα είναι η αμοιβή του, όπως μου εξηγεί ο Γιάννης Μπίστας, διευθυντής-εκπαιδευτής του εργαστηρίου.
ΧΑΡΑΤΣΙ 6.000 ΕΥΡΩ!
«Το εργαστήρι κινδυνεύει να κλείσει, επειδή η κρατική επιχορήγηση κόπηκε στο μισό και οι ανάγκες του πλέον δεν καλύπτονται. Οι εργαζόμενοι πααραμένουν απλήρωτοι εδώ και επτά μήνες» λέει ο κ. Μπίστας. Οπως διαπιστώνουμε, το χαράτσι έφτασε με τον λογαριασμό της ΔΕΗ: 6.000 ευρώ!
«Ολα τα άλλαξε ο Καλλικράτης» εξηγεί ο κ. Μπίστας και προσθέτει: «Τα χρήματα που παίρναμε από τη Νομαρχία πέρασαν στην Περιφέρεια. Παρ’ ότι έγιναν περικοπές, δεν έχουμε πάρει ούτε τα μισά περιμένοντας και εμείς την έκτη δόση. Βλέπετε, δεν υπήρξε εξαρχής μέριμνα για οργανισμούς σαν τη “Μαργαρίτα”. Περάσαμε μεν στην ευθύνη των δήμων, αλλά ποιες είναι οι ανάγκες μας και τα λειτουργικά έξοδά μας, πόσο απαραίτητη είναι η “Μαργαρίτα” για αυτά τα νέα παιδιά κανείς δεν ρώτησε, κανείς δεν έμαθε».
Ενα παιδί με νοητική υστέρηση χαρακτηρίζεται από μειωμένη ικανότητα προσαρμογής, δεν φτάνει ποτέ στις κινητικές και αντιληπτικές ικανότητες ενός ενήλικα. Εχει μειωμένες δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης, μάθησης και κοινωνικής ένταξης.
Στη «Μαργαρίτα», ένα από τα λιγοστά κέντρα που υπάρχουν στην Ελλάδα, γίνεται πολλή και ουσιαστική δουλειά. Μπορεί το πρόσωπό τους να καθρεφτίζει την πάθησή τους, όμως αυτά τα παιδιά σού συμπεριφέρονται με περισσή ευγένεια. Χαμογελούν αυθόρμητα και σε ρωτούν για την υγεία σου, παρ’ ότι τους είσαι παντελώς άγνωστος. Υπάρχουν και εκείνα που κάνουν την προσπάθειά τους να λειτουργήσουν ανάμεσά μας. Κάνουν όνειρα. Μαθαίνουν να γράφουν, να κεντούν, να πλέκουν, να υφαίνουν, να ζωγραφίζουν, να μαγειρεύουν και διάφορες άλλες οικιακές εργασίες που θα τους χαρίσουν σιγά-σιγά την αυτονομία τους.
«Δεν θα έχουμε πού να πάμε»
Η Κωνσταντίνα Βασιλόγιαννη μαθαίνει να πλάθει κουραμπιέδες. Ο σκοπός, ιερός: ένα παζάρι που θα διοργανωθεί για τις ανάγκες του εργαστηρίου «Μαργαρίτα»: «Είμαι ευτυχισμένη που φτιάχνω τόσα πράγματα. Γλυκά, μπομπονιέρες, στολίδια για τα Χριστούγεννα. Εχω πολλές φίλες. Παίζω τένις. Εξω από το “Μαργαρίτα” δεν νιώθω καλά. Οι άνθρωποι μου λένε άσχημα λόγια. Αν κλείσει η “Μαργαρίτα” δεν θα έχουμε πού να πάμε». Η 25χρονη Κωνσταντίνα νιώθει απελπισμένη. Μαζί με τους άλλους νέους του εργαστηρίου διαμαρτύρεται για την κατάσταση αυτή.
«Η καταστροφή οφείλεται και στον παλιό λογιστή…»
Ο Γιάννης Στρατηγόπουλος είναι ο ιστιοπλόος που κατέκτησε χάλκινο μετάλλιο στους Special Olympics: «Εγώ έρχομαι εδώ μόνος μου. Είμαι τριάντα δύο χρόνων. Εχω περάσει από όλα τα εργαστήρια του σχολείου, του εκπαιδευτικού και του επαγγελματικού. Εχω κάνει πρακτική άσκηση σε δύο δήμους. Στον δήμο Μελισσίων και τον δήμο Βριλησσίων, όπου ήμουν κλητήρας.
Ο κόσμος έξω δεν μας φέρεται πάντα πολύ καλά, είναι καλύτερα να είμαστε εδώ, στο σχολείο. Για αυτό και στις 10 Μαΐου βγήκαμε στον δρόμο και διαμαρτυρηθήκαμε για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Εγώ και η κοινωνική λειτουργός, η κυρία Ελένη Φιλίππου, πήγαμε στον δήμο Βριλησσίων και βρήκαμε ανταπόκριση. Ετσι άνοιξε και πάλι η “Μαργαρίτα”. Αύριο φεύγει από το σχολείο μας η κυρία Βενετία Πανουργιά, επειδή δεν πληρώνεται. Είμαι, όπως και τα άλλα παιδιά, πολύ στενοχωρημένος που θα φύγει η κυρία Βενετία, η οποία ήταν παλιά εκπαιδεύτρια στο εργαστήριο. Η κυρία Βενετία δεν φταίει, φταίνε όσοι μας διοικούν. Εγώ έχω κάπου να πάω έπειτα από εδώ, έχω κάτι να κάνω. Εχω το κολυμβητήριο και τη λέσχη. Είμαι παλιός αθλητής των Special Olympics στην κολύμβηση εδώ και δεκαέξι χρόνια και επίσης ήμουν συμπαρουσιαστής με τον Γιώργο Καπουτζίδη στην τελετή έναρξης. Η καταστροφή της “Μαργαρίτας” οφείλεται και στον λογιστή που είχαμε εδώ παλιότερα, τον κύριο Χάρη… Αυτός έκανε κάποιες βιαστικές κινήσεις και χρέωσε το σχολείο και το “Ηλιοτρόπιο” (μια άλλη ΜΚΟ που φιλοξενεί παιδιά με νοητική υστέρηση)», μας λέει ο Γιάννης Στρατηγόπουλος.
«Ο κύριος Χάρης άφηνε το ΙΚΑ για πολλά χρόνια απλήρωτο, με αποτέλεσμα να χρωστάει η “Μαργαρίτα” 600.000 ευρώ» μου εξηγεί ο διευθυντής-εκπαιδευτής Γιάννης Μπίστας.
Ο Γιάννης Στρατηγόπουλος μας ξενάγησε στους χώρους του σχολείου και μας γνώρισε με τους συμμαθητές του. Θυμόταν όλων τα ονοματεπώνυμα, κάτι το οποίο στ’ αλήθεια θαύμασα.
«Εχω μάθει να φροντίζω τον εαυτό μου και τον χώρο»
Ο Γιώργος Ρηγανάκος και ο Γιώργος Χριστακέας είναι επίσης παλιοί εδώ. Εχουν μάθει πολλά από τη «Μαργαρίτα». «Μπορώ να κυκλοφορώ μόνος μου και να ψωνίζω στο σουπερ μάρκετ. Ημουν ποδηλάτης στους Special Olympics. Δεν με ένοιαζαν ο χρόνος και τα ρεκόρ. Για μένα μετρούσε η συμμετοχή» λέει ο κ. Ρηγανάκος. «Εχω μάθει να φροντίζω τον εαυτό μου και τον χώρο μου. Βοηθάω παντού. Εχω εργαστεί έξω. Τώρα είμαι άνεργος. Για μένα η κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη. Αν κλείσει και η “Μαργαρίτα”, δεν θα έχω πού να πάω» αναφέρει ο κ. Χριστακέας.
Παζάρι με έργα θέλησης και αγάπης
Η Αρτεμις Κοκολάκη, η οποία μας έφερε σε επαφή με το εργαστήρι, είναι εθελόντρια στη «Μαργαρίτα»: «Αυτά τα παιδιά μάς έχουν ανάγκη. Είμαστε κατά κάποιον τρόπο το μυαλό τους, η δομημένη σκέψη τους. Είμαστε το χέρι που θα τα βάλει στο κοινωνικό σύνολο και θα τα βοηθήσει να ενταχθούν, αξιοποιώντας όσα έχουν μάθει εδώ. Κάνουμε μια προσπάθεια να βοηθήσουμε όσο μπορούμε αυτό το δικαίωμά τους. Γι’ αυτόν τον σκοπό γίνεται και το μπαζάρ στις 5, 6 και 7 Δεκεμβρίου στο Γκάζι, στην Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων, στην αίθουσα “Αγγελος Σικελιανός”. Γλυκίσματα, χριστουγεννιάτικα στολίδια, δώρα, υφαντά, κοσμήματα και γούρια για το νέο έτος, κατασκευασμένα από τα χέρια των απασχολουμένων στο κέντρο “Μαργαρίτα” θα σας εντυπωσιάσουν. Αγοράζοντας ένα από αυτά τα πανέμορφα είδη βοηθάτε να μην κλείσει η “Μαργαρίτα” και να συνεχίσει να δίνει νόημα στη ζωή αυτών των παιδιών».
Espressonews.gr
